Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις άνευρες επισκέψεις στα σχολεία ενός περιφερόμενου συνονθυλεύματος ποδοσφαιριστών και των συνοδών τους που έμοιαζαν λες και βγήκε για καφέ στο αρχαίο θέατρο κανένας σύλλογος φιλοτελιστών; Και αλίμονο αν μιλούσαν έστω για κάποια ΑΕΛ, αλλά ήταν προτιμότερο ένα ακόμα στείρο κήρυγμα φερπλε'ι'σμού… Δυστυχώς για σας κύριοι η Επανάσταση του ’88 δεν έγινε με ακατάληπτα μπλα μπλα και σφουγγοκωλάριες φιλοφρονήσεις με παλαμάκια… Πώς θα γίνει προσέγγιση στις νέες γενιές ώστε να μπορέσουν να μάθουν την ιστορία της ΑΕΛ, να νιώσουν την διαφορετικότητα της, να αποκτήσουν συναίσθηση της ανιοδιοτελούς προσφοράς στο μεγαλείο της ΑΕΛ ώστε να γράψουν νέες χρυσές σελίδες στην Ιστορία της; Με δήθεν μελαγχολικές συνεδρίες φερπλε'ι'σμού; Σε αυτές τις συνεδρίες άραγε έγινε η παραμικρή αναφορά στον τρόπο προσέγγισης της ΠΑΕ στην ίδια την Ιστορία και τις Ευθύνες που έχει το Ιερό όνομα ΑΕΛ; Ακόμη και στο Μαθητικό Συνέδριο που διεξήχθη πρόσφατα στη Λάρισα, υπήρχε λάβαρο της ΑΕΛ, στο φερ πλέι σας ούτε κονκάρδα. Αλλά μάλλον τα παιδιά θα τραυματίζονταν ψυχολογικά και θα μιλούσαμε για άλλες καταστάσεις… Τι να εξηγήσεις σε αυτά τα παιδιά; Παρουσιάζεται ένα πρόγραμμα που δεν έχει την παραμικρή αναφορά στην ΑΕΛ, την προσπάθεια επανεκκίνησης της, την Ιστορία της, τους αγώνες εντός και εκτός γηπέδων, ώστε οι μαθητές, να μάθουν, να θυμηθούν, να νιώσουν, να αισθανθούν, να αγγίξουν συναισθηματικά την μια και μοναδική ΑΕΛ. Το να βγουν καλοί άνθρωποι στην κοινωνία είναι μέλημα και καθήκον των οικογενειών τους και του σχολείου. Το φερ πλέι του ποδοσφαίρου είναι ρόλος των ακαδημιών για όσους πηγαίνουν και αθλούνται. Για την ΑΕΛ ο ρόλος της είναι να αναδημιουργήσει, να επαναπροσδιορίσει και να αναθερμάνει την σχέση με την τοπική κοινωνία και κυρίως τις νέες γενιές που μόνο διακρίσεις δεν βλέπουν εδώ και 15 χρόνια, ενώ οι περισσότεροι ταλαντεύονται ανάμεσα σε ειρωνικές ονειρώξεις και νοσταλγικά πυροτεχνήματα για όσα κάποτε αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης, αφορμές συγκίνησης και αιτία φόβου για ακόμα περισσότερους.Στο χαοτικό σκηνικό που χρόνια τώρα διαμορφώνεται στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το λεγόμενο αυτοδιοίκητο συμμαχικής βρώμας, με χρηματισμούς ποδοσφαιρικών ενώσεων, με σφαίρες ανεδαφικής επιρροής, με τοξικολαγνικές δηλώσεις και συμπεριφορές καθενός εμπλεκομένου από έναν απλό φροντιστή έως υποτελείς δημοσιογραφίσκους, με κάθε ευμενώς παρουσιαζόμενο λοξοδρόμημα που εμπίπτει στη μόνιμη ασυλία της παράγκας νούμερο... χάσαμε το μέτρημα και που από όλα αυτά το μόνο πρόβλημα της πολιτείας που υποθάλπει όλους και όλα τα παραπάνω, είναι το καπνογόνο και η αλλαγή της λέξης «σύνδεσμος» με την πιο εύηχη λέξη «λέσχη», νομίζοντας ότι θα λύσουν το πρόβλημα. Σε όλα αυτά η δική μας ΠΑΕ απαντάει δυναμικά φωνάζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι πρεσβεύει ποδοσφαιρικό πολιτισμό. 11000 λαού δηλώνει την παρουσία του σε αγώνα και αντί να σκεφτείτε την δυναμική και την σχέση σας με αυτόν τον κόσμο, ξαμοληθήκατε χοροπηδώντας να δηλώνετε αυθαίρετα ότι δίδαξε ο λαός αυτός ποδοσφαιρικό πολιτισμό, προσβάλλοντάς τον ξανά. Ο κόσμος αυτός βρέθηκε εκεί για να συμπαρασταθεί στην ΑΕΛ και όχι για να δει θεατρική παράσταση στην Επίδαυρο. Ανάμεσα σε εκείνες τις άνευρες συνεντεύξεις τύπου και τις προσωποκεντρικές δηλώσεις σε ποικίλα μέσα διακρίνεται εκείνη η αδιάλειπτη εμμονή (στην εποχή της βίας, της παράγκας, της τοξικότητας), στην παλιά και ''επιτυχημένη'' συνταγή που οδήγησε την ομάδα από Κυπελλούχο και Ευρωπαία σε καταβαράθρωση, λες και δίνεται χρυσή κάρτα ανόδου στον ποδοσφαιρικά πολιτισμένο ή βραβείο πολιτισμού ή χρηματικό έπαθλο εκατομμυρίων και μας πρήζετε με αυτό το σλόγκαν. Δεν είμαστε οι πολιτισμένοι του ποδοσφαίρου, οπαδοί της ΑΕΛ είμαστε.
Μιας και είμαστε οπαδοί της ΑΕΛ, ερχόμαστε στην προχειράτζα που πλασαρίστηκε ως εκδήλωση, ανήμερα των γενεθλίων που έγινε για να αποδείξει περίτρανα ότι έχετε όλοι την αίσθηση ότι διοικείτε το συμπαθέστατο σωματείο της Κοντοβάζαινας, το οποίο σίγουρα θα είχε προνοήσει να έχει ανακοινώσει μέρες πριν την δική του εκδήλωση και με προσκεκλημένους όχι σίγουρα περαστικούς. Δεν εξηγείται αλλιώς. Καταρχάς να ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα και το χρυσό βατόμουρο της εκδήλωσης. Η ΑΕΛ δεν εξουσιάζεται. Η παε έχει μια μορφή διαχείρησης και διοίκησης. Είναι δυνατόν να βγαίνει, μετά τα φροντιστήρια του καλοκαιριού και τις πομπώδεις δηλώσεις ΑΕΛοσύνης , ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης και να δηλώνει άνοδο, σε μια κατηγορία με 20 ομάδες, που το 1/3 εξ αυτών στοχεύουν από τώρα σε άνοδο; Πως δηλώνει κάτι τέτοιο; Με ποια βεβαιότητα; Τη χρονική στιγμή μάλιστα που η παράγκα είναι όρθια απέναντί του και κυρίως η σχέση παε με κόσμο μόνο στα καλύτερά της δεν είναι; Μήπως είδε και πίστεψε το θαύμα που κατάφερε ο κορυφαίος και είχε αναφερθεί λίγα λεπτά νωρίτερα; Δυστυχώς το λιγότερο ήταν αυτό, όταν στο μνημείο προχειρότητας που αποκαλείτε εκδήλωση τιμής και μνήμης των 60 χρόνων, έστελνε τις ευχές του στην όλως τυχαίως νεοσυσταθείσα συμμαχία, τα μέλη της οποίας σε μεγαλο βαθμό και μερίδιο ευθύνης αντιστοίχως, ευθύνονται για υποβιβασμούς της ομάδας που νομίζει ότι εξουσιάζει, για στερήσεις ανόδων και φυσικά για όλη αυτήν την τοξική παράγκα και κατάντια που υπάρxει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Βεβαία δεν ξεχνιούνται και οι δηλώσεις στήριξης του κορυφαίου, λίγους μήνες νωρίτερα, προσπαθώντας να μας συμβουλεύσει ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι έχει συμβεί 38 χρόνια πριν, αποκαλώντας τους διαχρονικά άνανδρους δολοφόνους και υβριστές ως οπαδούς και τους οπαδούς της ΑΕΛ που τιμούν και δεν ξεχνούν ως ηλίθιους. Όμως το κερασάκι όλων ήταν ότι βάφτισε γυναικοκτόνους, οπαδούς της ΑΕΛ, εξαιτίας μιας ανακοίνωσης άλλης ομάδας, τρέχοντας μέχρι και σε αστυνομικούς διευθυντές, χωρίς να πληροφορηθεί πρώτα τι συνέβη. Αλήθεια, η λεκτική βία που δέχτηκε η νεαρή επόπτρια απο την πλευρά των φίλων-συγγενών της κ19 της ΑΕΛ στον ημιτελικό της Νίκαιας, παρουσία και μέλους δ.σ. της παε, τους καθιστά εν δυνάμει γυναικοκτόνους και γιατί η παε δεν καταδίκασε απερίφραστα το γεγονός αυτό όπως έκανε στην προηγούμενη περίπτωση; Eκτός εαν θεωρείτε ότι οι νεαρές γυναίκες επόπτριες είναι μόνο όργανα και όχι γυναίκες.Ως ιδιοκτήτης και διαχειριστής της ανώνυμης εταιρείας που φέρει το ιερό όνομα της ΑΕΛ και σεβόμενος αυτόν τον λαό που είναι η ψυχή και το σώμα της ΑΕΛ όπως έχει δηλώσει, δεν θα έστελνε ευχολόγια δημόσια ανήμερα των γενεθλίων. Όπως θα φρόντιζε να κάνει και καμία σύσταση κουνώντας το δάχτυλο και σε συνεργάτες του, όπως κάνει στον κόσμο και ίσως ήταν και αλλιώς πολλά πράγματα. Επέλεξε να συνεργαστεί με φερπλε'ί'στριες, παυσανίες και αλλαξοταμπελάκηδες, αποτυχημένες επιλογές του παρελθόντος, οι οποίοι εμμονικά συνεχίζουν απτόητοι το ανύπαρκτο έργο τους, προσπαθώντας να κάνουν το αόρατο ορατό παρουσιάζοντας το άδειο ποτήρι νερού, ως γεμάτο με σαμπάνια. Δεκάδες τα κακώς κείμενα αλλά τι να πρωτοαναφέρεις, τρείς μέρες θα διαβάζετε. Από ερασιτεχνικά σόσιαλ μέχρι έλλειψη μπουτίκ. Από σκυμμένο κεφάλι σε προκλήσεις μέχρι σιωπή σε χειρονομίες εντός του γηπέδου μας. Αναφερόμενοι σε αυτό το ανφάν γκατέ της παε, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και σε αυτό τον άνθρωπο προσωποποίηση του τρίπτυχου προπονητής-στρατιώτης-επαγγελματίας. Βγήκε προσφάτως να μιλήσει για ώριμες πλέον συνθήκες για την επάνοδο στην πρώτη κατηγορία. Πώς ακριβώς και τι εννοεί με αυτό το ώριμες συνθήκες; Όλη την φετινή χρονιά όταν ψέλλιζε για τον στόχο της ανόδου, δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες; Ή δεν πίστευε φέτος τελικά στο θαύμα, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος ανέφερε ενώπιον του και για το οποίο κατάφερε την προηγούμενη χρονιά να ανταμειφθεί με την διάκριση του κορυφαίου; Ένας κορυφαίος που μπορεί να έχει δίπλωμα, αλλά δεν μιλάμε για πτυχίο αεροναυπηγικής αλλά για ποδόσφαιρο, που δήλωνε ότι θα έρθουν καλύτεροι παίκτες για να βοηθήσουν για την άνοδο, που είχε δυο ολόκληρους μήνες τουλάχιστον να ψαχτεί στην αγορά για τις προσθήκες του Ιανουαρίου και όχι μόνο έγιναν τελευταία στιγμή οι περισσότερες, κάποιους δεν τους είδαμε καν. Σε ποιον ανήκει η εμμονική επιλογή συγκεκριμένων παικτών ακόμη και σε αδιάφορα παιχνίδια στο τέλος ενώ άλλοι νεαροί Λαρισαίοι κάνανε απλά το συμπλήρωμα των προπονήσεων και των αποστολών; Αυτοί που έπαιζαν μέχρι τέλους βασικοί, είτε έφυγαν, είτε θα φύγουν είτε δεν κάνουν όπως αποδείχτηκε. Το θετικό για την ομάδα ποιο είναι; Θα ήταν ενδιαφέρον ένας από τους ανύπαρκτους ''αθλητικούς δημοσιογράφους'' της Λάρισας, να του ζητούσε την άποψή του για τις επαναλαμβανόμενες αιχμές του προέδρου σχετικά με την προηγούμενη θητεία του.
Με ποιο τρόπο λοιπόν ο κόσμος να νιώσει ότι επιτέλους η ΑΕΛ προσεγγίζει τις αρχές του, τις αξίες του, τα ιδανικά του, όταν βάλλεται από μέσα από την ίδια την παε με λόγια και πράξεις και που δεν συνάδουν σε τίποτα με αυτό που όλοι λέμε και ευχόμαστε. Το όλοι μαζί. Νομοτελειακά και μόνο, όλοι αυτοί δεν θα υπάρχουν στην ΑΕΛ αύριο. Θα υπάρχει η ίδια η ΑΕΛ αλλά και ο λαός της, ο οποίος μόνο με καλό μάτι δεν βλέπει εκείνο το members club. Αλήθεια αναρωτήθηκε κανείς πως και εισηγήθηκαν κάτι τέτοιο τα πολιτισμικά όντα της παε, λίγο καιρό μετά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για το χιλιοτραγουδισμένο νομοσχέδιο πάταξης της βίας στα γήπεδα; Τι το πρωτοποριακό έχει μια πρακτική εφαρμογή ενός νομοσχεδίου που σερβιρίστηκε ως πιστοποιητικό ΑΕΛικών φρονημάτων της πλατιάς μάζας; Ζητάτε από τους οπαδούς να εγγραφούν, να δυναμώσει το όνομα της ΑΕΛ, αργότερα να πάρουν διαρκείας με ανταπόδοση να παρουσιάζετε την παρουσία τους στο γήπεδο για την ΑΕΛ ως πολιτιστικό χάπενιγκ, προσβάλλοντάς τους ευχόμενοι σε σιχαμένους την ημέρα των γενεθλίων της ομάδας, αποκαλώντας μερίδα ως ηλίθιους επειδή δεν θέλουν δηλωμένους ποδοσφαιρικούς υπηρέτες τρίτων, υβρίζοντάς τους ως γυναικοκτόνους που δεν ανέχονται να τους φτύνουν στα μούτρα μέσα στο σπίτι τους και κοροϊδεύοντάς τους ζητώντας μόνο 100 εισιτήρια για κρίσιμο παιχνίδι λες και εκπροσωπείτε τον Τοξότη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και αυτά όπως και άλλα, δεν συζητήθηκαν στο τραπέζωμα για το κλείσιμο της χρονιάς για να αλληλοευχηθείτε καλό Καλοκαίρι. Ένα Καλοκαίρι που για πολλοστή φορά θα μας βρει μέσα στην κάψα και στο βράσιμο για την ΑΕΛ την οποία ονειρευόμαστε, για την ΑΕΛ που μας έταξαν αλλά δεν βλέπουμε. Η ταινία μοιάζει, λοιπόν, να κλείνει με εκείνο το αγγελοπουλικής έμπνευσης πλάνο με τον μεγαλομέτοχο αγκαλιά με εκείνη τη ρημάδα την κεκαλυμμένη ελπίδα, χαμένοι στο δικό τους χωρόχρονο… Εντός της έθαψε πρόχειρα ριζωμένες παθογένειες και εγωκεντρικές επιπολαιότητες, την φόρτωσε σε μια χιλιοταλαιπωρημένη σχεδία με το όνομα ΑΕΛ και τράβηξε για το μακρύ Ταξίδι στα Άγνωστα Κύθηρα… Και όλοι εμείς ατάραχοι και απαθείς να μένουμε στο λιμάνι της λήθης μπερδεμένοι κάπου εκεί με εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα και τα χειροκροτήματα στο βρόντο…
