23 Ιουλίου 2010. Παρασκευή ήταν και τότε, όπως και σήμερα. Στο «καμίνι» της Λάρισας, η κυκλοφορία είναι …αόρατη και η σιωπή απόλυτη. Ώσπου ξαφνικά το οδυνηρό άγγελμα συγκλονίζει απ’ άκρου σ’ άκρον τη Θεσσαλική πρωτεύουσα. Ο Πρωταθλητής Πρόεδρος δεν υπάρχει πια. Στα 67 του χρόνια «έφυγε» δοξασμένος από τις νικηφόρες μάχες που έδωσε σ’ όλη του τη ζωή, αλλά και προδομένος εκείνη την αποφράδα μέρα, ακριβώς πριν 11 χρόνια σαν σήμερα, από το πισώπλατο χτύπημα του Χάρου.
Ο Στέλιος Καντώνιας δεν υπήρξε απλά μία εμβληματική φυσιογνωμία που εκ παραλλήλου ταύτισε το όνομά του με τη κατάκτηση του κορυφαίου τίτλου στην ιστορία της ΑΕΛ και του ελληνικού επαρχιακού ποδοσφαίρου. Ήταν η προσωποποίηση της ήρεμης δύναμης, της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, της καλοσύνης και της διοικητικής οξυδέρκειας.
Σήμερα, 11 χρόνια μετά την αναπάντεχη αποδημία του, σύσσωμη η οικογένεια της ΠΑΕ ΑΕΛ κλίνει ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη του, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα την τεράστια οφειλή όλης της Λάρισας στο πρόσωπό του, η οποία παραμένει ανεκπλήρωτη.
Ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ κ. Αλέξης Κούγιας, όπως και όλος ο «βυσσινής» οργανισμός, υπόσχονται στο πλαίσιο αναμόρφωσης του ιστορικού σταδίου Αλκαζάρ, να συνδράμουν καταλυτικά, ώστε εκτός από τις ολόχρυσες παρακαταθήκες του Στέλιου Καντώνια, να μείνει στην αιωνιότητα και τ’ όνομά του.
