56 χρόνια ΑΕΛ: «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία...»

17 Μαΐου 1964 – 17 Μαΐου 2020. Πενήντα έξι χρόνια ΑΕΛ. «Πενήντα έξι χρόνια σε βυσσινί παράνοια…», όπως λέει και το σύνθημα, που συνεχίζει: «…τίτλοι, Ευρώπη, υποβιβασμοί». Αυτό κι αν είναι παράνοια…
Μισός αιώνας και έξι χρόνια ιστορίας δεν μπορούν με τίποτα να χωρέσουν σε ένα κείμενο. Πώς να περιγραφούν με λέξεις οι αξίες, τα ιδανικά, τα συναισθήματα, η μοναδική αυτή ιδεολογία που μόλις τρία γράμματα, «Α», «Ε» και «Λ», εκφράζουν; Η απάντηση έρχεται μέσα από το στίχο-διαπίστωση του Άλκη Αλκαίου: «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία». Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ είναι η ΑΕΛ. Είναι μια ανάγκη που έγινε ιστορία. Μια ανάγκη που πίσω της κρύβει κι άλλες ανάγκες.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη της αντίστασης απέναντι σε κάθε κατεστημένο.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη της σύγκρουσης με καθετί σάπιο και διεφθαρμένο.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη της επαναστατικότητας.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη να διατηρηθεί η αξιοπρέπεια και η καθαρότητα της ψυχής και της συνείδησης μέσα σε μια κοινωνία που όλα σαπίζουν και καταρρέουν.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη για δικαιοσύνη.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη για αγώνα με εντιμότητα και πάλη μέχρι τέλους.
Η ΑΕΛ είναι η ανάγκη ώστε να υπάρξει ένα κοινό σημείο αναφοράς για έναν τόπο και γενικότερα για οποιονδήποτε εκτός του τόπου αυτού μοιράζεται τις παραπάνω ανάγκες.

Στις 17 Μαΐου 1964 κανείς δε φανταζόταν την πορεία που αυτή η ομάδα-πείραμα θα διέγραφε. Κανείς δε φανταζόταν ότι θα κατέληγε να είναι κάτι περισσότερο από ένα ποδοσφαιρικό σωματείο. Κανείς δε φανταζόταν ότι θα κατέληγε να είναι ένα κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, που δε θα γίνεται να στριμωχτεί σε σύνορα νομών ή χωρών. Σήμερα, και έχοντας τη δυνατότητα να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, μπορούμε να αξιολογήσουμε τα γεγονότα και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Σήμερα, μπορούμε να πούμε τι είναι, τι σημαίνει και γιατί είμαστε ΑΕΛ.

Η ΑΕΛ είναι ξεκάθαρα στάση ζωής. Της δικής μας ζωής.
Η ΑΕΛ είναι η δύσκολη επιλογή.
Η ΑΕΛ είναι ο δύσκολος δρόμος.
Η ΑΕΛ είναι ο… ίσιος δρόμος που περπατιέται από την άλλη, όπως τον βαδίζουν μόνο οι τρελοί, οι δυνατοί και οι μεγάλοι.
Η ΑΕΛ είναι η άρνηση στο εύκολο, στο έτοιμο, στο χαρισμένο.
Η ΑΕΛ είναι η άρνηση στο συμβιβασμό, στο ραγιαδισμό, στο γλείψιμο, στο τσατσιλίκι, στο προσκύνημα. «Κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα»...
Η ΑΕΛ είναι επιλογή συνειδητή.
Είμαστε ΑΕΛ όχι για τους παιχταράδες μας, την μπαλάρα που παίζουμε, την προεδράρα ή τη νέα σούπερ μεταγραφή. Η ΑΕΛ είναι πάνω από πρόσωπα.
Είμαστε ΑΕΛ όχι μόνο για τις επιτυχίες της και τους τίτλους της.
Είμαστε ΑΕΛ όχι μόνο γιατί είμαστε Λαρισαίοι και η ΑΕΛ είναι «η ελπίδα της Λαρίσης».
Είμαστε ΑΕΛ για τη βυσσινί φανέλα και το άλογο στο στήθος.
Είμαστε ΑΕΛ για τον τρόπο που οι επιτυχίες και οι τίτλοι ήρθανε.
Είμαστε ΑΕΛ για τον τρόπο που οι αποτυχίες αντιμετωπίζονται: περήφανα και χωρίς κλάψα.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί είναι ιδέα και που απλά ως Λαρισαίοι είχαμε την τύχη, τη χαρά και την τιμή να έχουμε στα πόδια μας. Και οφείλουμε να τη διαδώσουμε.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί το 1964 τα «εγώ» μπήκανε κάτω από το «εμείς».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή προκάλεσε την πρώτη χρονικά αντι-χουντική διαμαρτυρία το 1972 μετά τα επεισόδια στον αγώνα των Σερρών, όπου η ομάδα του Πανσερραϊκού ευνοήθηκε και πήρε την άνοδο, έχοντας την αβάντα του Σερραίου συνταγματάρχη Ασλανίδη.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή στηρίχθηκε στις δικές της δυνάμεις, στη δική της προσπάθεια και με ένα δικό της μοντέλο, πολύ μπροστά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν απογοητεύτηκε από τις αποτυχίες και τις παγίδες του συστήματος, αλλά μοίρασε ανελέητα πόνο για περίπου μία δεκαετία, φτάνοντας πολύ κοντά και στα ημιτελικά του τότε Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή προκάλεσε την Αθλητική Επανάσταση Λάρισας το Μάρτιο του 1988, βγάζοντας τη μεγάλη… γλώσσα της σε ένα σύστημα που λατρεύει να κόβει τα υψωμένα κεφάλια.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή την Πρωτομαγιά του ’88 έσπασε το κατεστημένο με τον πιο εμφατικό τρόπο, ανοίγοντάς του μια πληγή που ακόμα και σήμερα πονάει.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή δεν προσκύνησε ποτέ κανέναν και για το λόγο αυτό κατάντησε να… βολοδέρνει επί εννιά χρόνια σε Β’ και Γ’ εθνική (1996-2005). Αν είχε προσκυνήσει, δε θα την άφηναν να βρεθεί εκεί. Τα (αντι)παραδείγματα πάμπολλα.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή κατάφερε και αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Ένα σοφό ρητό λέει ότι ήρωας δεν είναι αυτός που δεν πέφτει ποτέ, αλλά εκείνος που πέφτει και καταφέρνει να σηκωθεί ξανά.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή επέστρεψε και δεν αρκέστηκε σε ρόλο κομπάρσου, επειδή μέχρι πριν βρισκόταν στα τάρταρα. Το Κύπελλο του 2007 επιβεβαίωσε το ειδικό βάρος που δύο δεκαετίες νωρίτερα είχε αποκτηθεί και τους υπενθύμισε ότι «τα όνειρά μας είναι εφιάλτες τους».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή ξέρει να πέφτει με ψηλά το κεφάλι, ακόμα κι όταν της την έχουν στημένη, ψάχνοντας την επάνοδό της μακριά από διάφορα αλισβερίσια, «κόλπα» και υπόγεια… ρεύματα.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή δε γνωρίζει από ψευτοδιλήμματα και πρόσκαιρες νοθευμένες «χαρές». «Η ΑΕΛ είναι ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί η ομάδα αυτή, «δίχως καβάτζα καμιά», ακόμα και τώρα που το χάος μοιάζει εχθρός της, μπορεί να το μετατρέψει σε φίλο της και να τα ξανακάνει όλα λίμπα.
Είμαστε ΑΕΛ γιατί οι οπαδοί της, οι πρώτοι και κύριοι θεματοφύλακες της ιδέας αυτής, αυτοί που τα έχουνε δει στην κυριολεξία ΟΛΑ, αυτοί που καλύτερα από κάθε άλλον «ξέρουν λύπη τι θα πει», κρατάνε την πίστη τους στο όνειρο, περιμένοντας τη στιγμή που «θα γυρίσει πάλι πίσω ο τροχός».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί ανάμεσα στο βυσσινί και το λευκό χρώμα, από τις πρώτες κιόλας μέρες της, μπήκε σφήνα το μαύρο. Και μέχρι και σήμερα βρίσκεται εκεί για να μας θυμίζει πάντα ότι «ο δωδέκατος παίχτης δεν είναι οι οπαδοί σου, είναι τα παιδιά από το Club του Παραδείσου».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί «χύθηκε αίμα γι’αυτό το στέμμα, που δεν το πήραμε με γλείψιμο και ψέμα».
Είμαστε ΑΕΛ γιατί «γεννήθηκε να βαδίζει κόντρα στο ρεύμα, να ακούει το όνομά της και όπου κι αν στέκεται να είναι μόνη».


(το τραγούδι αυτό είναι ΑΕΛ. οι στίχοι του είναι ΑΕΛ. πατήστε εδώ.)

Είμαστε ΑΕΛ γιατί... η ΑΕΛ είμαστε εμείς!
Χρόνια πολλά ΑΕΛάρα ΜΑΣ!

Στέφανος Κ. Αΐνης

*Πρώτη δημοσίευση στο aelole.gr στις 17/05/2014
Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.