Σωτήριον έτος 2020. Η ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια ασυνήθιστη αβεβαιότητα, μετά από πολλές δεκαετίες. Μια περίοδος που επέφερε χιλιάδες θανάτους και που είναι άγνωστο που θα καταλήξει. Μια περίοδος που απέφερε αρκετές θεωρίες συνωμοσίας, μέχρι τουλάχιστον να αποδειχθεί το αντίθετο.
Και ενώ αυτά, και άλλα πολλά ήσσονος σημασίας, συμβαίνουν παγκοσμίως, σε τοπικό επίπεδο βιώνουμε ιδιαιτερότητες σε σχέση με τον κορονοϊό, αλλά και μια νοσηρή κατάσταση που αφορά την Α.Ε.Λ.
Σκόπιμα άφησα να περάσει η επετειακή ημέρα τής 17ης Μαΐου, τιμώντας την επέτειο και όλους τους συντελεστές τής ένωσης. Ως μέσα ανάγνωσης επέλεξα την σταθερή φιλοξενία του aelole.gr, καθώς και τον ραδιοφωνικό σταθμό των «σκουπιδιών» ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ακρόασης των διαλαμβανομένων σε όλους όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα του Διαδικτύου.
1η Απριλίου 1964. Λίγες ημέρες πριν την απόφαση της συγχώνευσης, φίλαθλος αποστέλει επιστολή στην εφημερίδα «Ημερήσιος Κήρυξ» επισημαίνοντας:
«Είναι πράγματι αξιοθρήνητος η κατάστασις εις την οποίαν έχει περιέλθη το άθλημα του ποδοσφαίρου εις την πόλιν μας τόσο από αγωνιστικής πλευράς όσον και από διοικητικής τοιαύτης.
Κατά καιρούς έχουν εξετασθή οι παράγοντες οίτινες οδηγούν εις την καθημερινήν πτώσιν του αθλήματος πλην όμως σήμερον καθίσταται επίκαιρος μία ανασκόπησις τούτων διότι η κατάστασις έχει φθάσει εις το απροχώρητον και δια τούτο ας μας επιτραπεί μία γενική έρευνα επί του θέματος.
Η ύπαρξις πολλών ποδοσφαιρικών σωματείων εντός της πόλεως, ήτοι οκτώ συνολικώς εκ των οποίων σήμερον δύο ανήκουν εις την β’ εθνικήν κατηγορίαν, τέσσαρας εις την α’ κατηγορίαν και ανά έν εις την β’ και γ’ κατηγορίαν έχει οδηγήσει όλα γενικώς τα σωματεία εις οικονομικόν μαρασμόν μέχρι του σημείου να είναι βυθισμένα εις το χρέος το οποίον δι’ ωρισμένα ανέρχεται εις αρκετάς δεκάδας χιλιάδων δραχμών, διότι και οι φανατικοί φίλαθλοι αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι από την κρατούσαν κατάστασιν έπαυσαν να συνεισφέρουν.
Από την πλευρά του εμψύχου υλικού μόλις και μετά βίας εκάστη ομάς συγκεντρώνει την απαραίτητον ενδεκάδα και αυτήν όχι με ντόπιους αθλητάς αλλά με ποδοσφαιριστάς αποκτηθέντας από σωματεία ξένων πόλεων οίτινες ως είναι φυσικόν εκτήθησαν με σημαντικάς εφ’ άπαξ αποζημιώσεις και υπολογίσιμον μηνιαίον κόστος.
Αποτέλεσμα αγωνιστικότητος:
Άι δύο ομάδες μας της β’ εθνικής κατηγορίας να διατρέχουν τον άμεσον κίνδυνον του υποβιβασμού.
Οι φίλαθλοι να κατεβαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο και να επιστρέφουν απογοητευμένοι για το κατάντημα του αθλήματος και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατέρχωνται σε κάθε συνάντησι πάντα λιγότεροι ή να καταφεύγουν στις γειτονικές πόλεις Βόλο, Τρίκαλα, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη για να δουν ποδόσφαιρο ανεκτής ποιότητος. Ενώ εξ αντιθέτου εις την πόλιν μας ουδεμία κίνησις ξένων φιλάθλων γίνεται με αποτέλεσμα να ζημιούται ο επαγγελματικός κόσμος σημαντικά χρηματικά ποσά.
Και φθάνομεν ημείς οι κάτοικοι μιάς πόλεως 70 χιλ. κατοίκων να μειονεκτούμεν και να κατευθυνόμεθα εις την Κατερίνην, πόλιν με πληθυσμόν ολιγώτερον του ημίσεος, δια να παρακολουθήσωμεν ποδόσφαιρο καλυτέρας κλάσεως.
Εις μίαν εξαίρετον προσπάθειαν γενομένην προ διετίας εκ μέρους του αξιοτίμου Νομάρχου Λαρίσης κ. Κακούρη δυστυχώς ευρέθησαν σωματεία τα οποία αντετάχθησαν εις την ευγενή πρωτοβουλίαν του ανωτάτου άρχοντος δια μίαν συγχώνευσιν.
Ας εξετάσωμεν όμως γιατί τα σωματεία ή μάλλον αι εκάστοτε διοικήσεις των δεν συμπαθούν την συγχώνευσιν προβάλλουσαι αντιρρήσεις που δεν ευσταθούν σε καμμία λογική όπως π.χ. ιστορία σωματείων, χρώματα ομάδων, κλπ συναφή τοιαύτα.
Διότι εις τα διοικήσεις των σωματείων υπάρχουν και οι αρχομανείς, οι έχοντες επαγγελματικά συμφέροντα, οι προβαλλόμενοι δια της κατεχομένης θέσεως και οι πιστεύοντες εις την Ιστορίαν και τα χρώματα των ομάδων.
Τον τελευταίο καιρό γίνεται μία διπλή κίνησις εκ των οποίων η μία έχει φθάσει κάπως σε συγκεκριμένη μορφή. Είναι η προσπάθεια της συγχωνεύσεως των τριών σωματείων Λαρισαϊκός, Απόλλων και Τοξότης. Εξ άλλου χωρίς να υπάρχη τί το συγκεκριμένον γίνεται σκέψις δια την συγχώνευσιν των σωματείων Ηρακλής, Άρης και Εμποροϋπάλληλοι.
Πλην όμως και αν φθάσωμεν εις το σχήμα αυτό της συγχωνεύσεως των έξ σωματείων εις δύο ομίλους πάλιν δεν πρόκειται να προκύψη τί το θετικόν διότι θα δημιουργηθεί μία παραπλησία κατάστασις με την σήμερον υφισταμένην χωρίς να προκύψουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Το ποδόσφαιρον νοσεί εις την πόλιν μας και χρειάζεται επειγόντως ριζική χειρουργική επέμβασις, αυτοδιάλυσις και των οκτώ υφισταμένων σωματείων και καθολική συγχώνευσις τούτων εις τρία έως τέσσαρα το πολύ σωματεία. Την πρόσληψιν δύο ικανών προπονητών και ενός καθηγητού σωματικής αγωγής. Την συγκέντρωσιν των ικανοτέρων αθλητών εις την πρώτην και δευτέραν ομάδα του ενός ή δύο ετέρων σωματείων διαδραματιζόντων τον ρόλον φυτωρίου αθλητών.
Τότε σύσσωμος ο φίλαθλος κόσμος ευχαρίστως θα προσφέρη κατά δύναμιν την οικονομικήν του ενίσχυσιν από τον πλέον φτωχό φίλαθλο μέχρι τον επαγγελματία και τον επιστήμονα. Τότε όλες οι επαγγελματικές οργανώσεις όσον και ο Δήμος Λαρίσης θα έλθουν οικονομικοί αρωγοί του αθλήματος.
Είναι καιρός πια να τεθεί φραγμός εις την νοσούσαν διοίκησιν του ποδοσφαίρου και να γίνει εκκαθάρισις εκ των κάτω μέχρι και των άνω».
Έχοντας παρέλθει πενήντα έξι (56) χρόνια από την ίδρυση της Α.Ε.Λ. και λίγο περισσότερο από τη σύνταξη και δημοσίευση της παραπάνω εκπληκτικής επιστολής, σήμερα, εύκολα κάποιος μπορεί να διακρίνει το μέγεθος τής νοσηρότητας και της ανίατης ασθένειας που επικρατεί στην πόλη και ευρύτερα στο νομό Λάρισας σχετικά με την Α.Ε.Λ. Επίκαιρη, ουσιαστική και με επιχειρηματολογία η επιστολή του φιλάθλου, ήταν εκείνη που μου έδωσε το έναυσμα να επιχειρήσω να καταθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την Α.Ε.Λ. και τα «φαινόμενα» που την περιβάλλουν.
Συνεχίζεται...
Δημήτρης Κ. Κούρος
*Στείλτε μας τα μηνύματά σας στο e-mail μας info@aelole.gr. Επίσης μέσω facebook τα μηνύματά σας εδώ.
