Δεν
θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν Το θέατρο του παραλόγου και της υποκρισίας που
εκτυλίσσεται και έχει κορυφωθεί σχετικά με την Α.Ε.Λ. με κύριο πρωταγωνιστή
αυτόν που πράττει ανάλογα τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό μας αξίζει και αυτό
εισπράττουμε, όπως θα μπορέσει να καταλάβει ο καθένας στη συνέχεια. Δεν
είναι απαραίτητο να ζητήσουμε από τον αϊ Βασίλη να μας φέρει έναν πρόεδρο ή
μεγαλομέτοχο. Η λύση υπάρχει, φτάνει να το συνειδητοποιήσουμε και να το
θελήσουμε.
Ελπίζω
ο Δήμαρχος να πράξει το αυτονόητο και να μην πέσει στην παγίδα!
Έχουμε
ήδη καλύψει χρονολογικά τα γεγονότα μέχρι το τέλος της περιόδου 1988-89. Σήμερα
παρουσιάζεται το 2ο μέρος, με τη συνέχεια των γεγονότων και στο
τέλος τα συμπεράσματα.
30 Ιουνίου 1993. Ο Κώστας Σαμαράς παραιτείται από την
προεδρία και τη θέση του καταλαμβάνει ο Νίκος Παπανικολάου.
29 Μαΐου 1996. Η ΑΕΛ υποβιβάζεται από την Α’ εθνική μετά
από 18 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Από το ζενίθ των εισιτηρίων της περιόδου
1987-88, στο ναδίρ των τριών τελευταίων. Απαιτήσεις του κόσμου πολλές,
οικονομική συνεισφορά ελάχιστη. Δεν είναι απαραίτητο να έχει κάποιος
εξειδικευμένες γνώσεις για να κατανοήσει τι απεικονίζεται στο παρακάτω γράφημα
και το γεγονός ότι η ομάδα άρχισε να εγκαταλείπεται από την περίοδο 1991-92 και
μετά.
6 Απριλίου 1998. Το Υπουργείο Οικονομικών απαντά σε σχετικό
ερώτημα του βουλευτή κ Θ. Στάθη τονίζοντας ότι τα βεβαιωμένα χρέη της ΠΑΕ
ανέρχονται στο ποσό των 506.000.000 δραχμών. Ταυτόχρονα αιωρείται η αποβολή τής
Α.Ε.Λ. από κάθε διοργάνωση δεδομένων των οφειλών της στους ποδοσφαιριστές
Μίλετιτς (Δεκέμβριος 1995 - καλοκαίρι 1996) και Ντβίρνικ (Δεκέμβριος 1995 -
Δεκέμβριος 1996) οι οποίοι προσέφυγαν στη FIFA.
13 Μαρτίου 1999. Ο Νίκος Παπανικολάου δηλώνει την παραίτησή
του από την προεδρία της ΠΑΕ, αλλά αρνείται να παραχωρήσει δωρεάν τις μετοχές,
αιτούμενος ποσό 100.000.000 δραχμών.
14 Μαρτίου 1999. Η αποφράδα ημέρα του Λαρισινού ποδοσφαίρου.
Με απόφαση τής Ε.Π.Α.Ε. επιβάλλεται στην ΠΑΕ Α.Ε.Λ. ο αποκλεισμός της από κάθε διοργάνωση μέχρι
να καταβληθούν οι οφειλές στους Ραντοΐκοβιτς (Δεκέμβριος 1996 -
καλοκαίρι 1997) και Κρούνιτς (1997-98). Ματαιώνεται ο αγώνας Παναιτωλικός - Α.Ε.Λ. ο οποίος κρίνεται
στα χαρτιά, παρά την τυπική έφεση τής ΠΑΕ.
Ο αείμνηστος Νίκος Παπανικολάου κατηγορήθηκε ότι:
·
Υποβίβασε την ομάδα στη Β’ εθνική
·
αποβλήθηκε η ομάδα από το πρωτάθλημα,
·
χρέωσε την ΠΑΕ με οφειλές 1 δισεκατομμυρίου
δραχμών,
·
εκδιώχθηκε η ομάδα από εστιατόρια και
ξενοδοχεία,
·
έδιωξε 14 προπονητές,
·
αδυνατούσε να συγκροτήσει Δ.Σ.,
·
δημιούργησε ρεκόρ σε προσφυγές παικτών,
·
μείωσε την προσωπικότητα των παικτών,
·
εξαφάνισε την ηρεμία από τα αποδυτήρια,
·
διεξήχθησαν αγώνες με ελευθέρα είσοδο,
·
παρακρατήθηκαν τα βιβλία τής ΠΑΕ από το ΣΔΟΕ,
και
·
σφραγίστηκαν τα γραφεία τής ΠΑΕ.
15 Μαρτίου 1999. Η εφημερίδα «Πρώτη των Σπορ» προβαίνει σε
μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση εξόδου τής ΠΑΕ ΑΕΛ από το οικονομικό αδιέξοδο,
χωρίς ωστόσο να τάσσεται υπέρ της αλλαγής μοντέλου ιδιοκτησίας. Η πρόταση
περιλαμβάνει:
·
Την παράδοση των μετοχών από τον κ. Παπανικολάου στο Δήμο,
·
την επιβολή ειδικού τέλους 1.000 δραχμών ανά υδρομετρητή προκειμένου να
συγκεντρωθούν 420.000.000 δραχμές σε ετήσια βάση και 1.680.000.000 σε βάθος
τετραετίας,
·
τη διαχείριση των χρημάτων από 5μελή ή 7μελή επιτροπή,
·
μετά την πάροδο τής 4ετίας να αναζητηθεί αγοραστής μιας καθαρής από χρέη
ΠΑΕ.
16 Μαρτίου 1999 (και όχι μόνο)
Ιούλιος 1999. Ο Γιώργος Μπατατούδης αγοράζει το πακέτο των
μετοχών από τον Νίκο Παπανικολάου έναντι του ποσού των 80.000.000 δραχμών. Ο
κύκλος των συνεχόμενων παρουσιών τοπικών παραγόντων στην ηγεσία της
Α.Ε.Λ. (ερασιτεχνικής και επαγγελματικής) από τη συγχώνευση και μετά κλείνει
οριστικά.
31 Αυγούστου 1999. Ανήμερα της επετείου για την απελευθέρωση
της πόλης από τους Τούρκους συγκροτείται σε σώμα Δ.Σ. με σκοπό την εξυγίανση
της εταιρείας. Το συνολικό ύψος των χρεών δεν αναφέρεται. Μηδενική είναι η
αναφορά μας και η θύμηση σε όλους όσοι ανέλαβαν την ευθύνη διοίκησης μια
χρεοκοπημένης εταιρείας, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος πέραν της αγάπης τους
για την ομάδα.
Ιούνιος 2000. Ο Μπατατούδης δηλώνει ότι είναι ανοιχτός σε
προτάσεις μεταβίβασης των μετοχών, χωρίς να αναφέρει το ποσό πώλησης και το
αντίστοιχο των χρεών.
19 Μαΐου 2001. Α.Ε.Λ.-Προοδευτική, Β’ εθνική, 30ή
αγωνιστική. Ανακοινώνονται μόλις 79
εισιτήρια. Η ΑΕΛ υποβιβάζεται στη Γ’ εθνική.
9 Οκτωβρίου 2001. Δημοσιεύεται στην εφημερίδα τής κυβερνήσεως
η διαδικασία εκκαθάρισης αθλητικών ανωνύμων εταιρειών με την άμεση εμπλοκή του
ιδρυτικού σωματείου και προθεσμία μέχρι 31.12.2001. Με τη λήξη τής εκκαθάρισης
το σωματείο διαθέτει σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό το δικαίωμα σύστασης
νέας αθλητικής ανώνυμης εταιρείας.
28 Απριλίου 2002. Α.Ε.Λ.-Καβάλα, Γ’ εθνική, 29η αγωνιστική.
Ανακοινώνονται 59 εισιτήρια, αριθμός
που αποτελεί και το αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία της Α.Ε.Λ.
30 Ιουλίου 2002. Με απόφαση του Εφετείου Λάρισας
η ΠΑΕ Α.Ε.Λ. τίθεται σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Ο στόχος που είχε βάλει ο
τότε χορηγός και μετέπειτα μεγαλομέτοχος της ομάδας Νίκος Σωτηρούλης, με κύριο
εκφραστή της προσπάθειας τον αείμνηστο Γιώργο Κατσογιάννη στέφεται από
επιτυχία.
7 Μαρτίου 2003. Ο Νίκος Σωτηρούλης αναλαμβάνει επίσημα τις τύχες
της ΠΑΕ.
11 Μαρτίου 2004. Δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβερνήσεως
η από 16 Φεβρουαρίου 2004 καταχώρηση στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της σύστασης
Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «Αθλητική Ένωση Λάρισας 1964 ΠΑΕ». Η
ιδρυθείσα το 1979 ΠΑΕ Αθλητική Ένωση Λαρίσης άντεξε λιγότερο από είκοσι πέντε
χρόνια.
18 Ιουνίου 2004. Οι μετοχές της ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 μεταβιβάζονται
από τον Λαρισαίο Νίκο Σωτηρούλη στον Αθηναίο επιχειρηματία Κώστα Πηλαδάκη. Ο
τελευταίος Λαρισαίος παράγοντας που ηγήθηκε της διοίκησης της ΠΑΕ αποχωρεί
έχοντας βιώσει χλευασμό με άπειρους «χαρακτηρισμούς» εις βάρος του. Μικρή
μερίδα του κόσμου αναγνωρίζει το έργο του. Ο κόσμος που είχε ζητήσει πρόεδρο
από τον αϊ-Βασίλη και οραματιζόταν κάποιον μεγιστάνα δέχεται με επιφύλαξη το
νέο «αφεντικό» της ΠΑΕ ΑΕΛ 1964.
26 Ιουλίου 2013. Κλείνει ο κύκλος Πηλαδάκη, ο οποίος έφτασε
στο ζενίθ γνωρίζοντας την αποθέωση όσο κανένας Λαρισαίος ηγέτης της ΑΕΛ, αλλά
κατέληξε να φύγει γνωρίζοντας και την υβριστική συμπεριφορά του κόσμου.
Ανακοινώνεται
επίσημα η μη συμμετοχή της ΑΕΛ στη Β’ εθνική, γεγονός που την οδηγεί στο
ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας
«Ελευθερία» αναφέρει:
«Η ΑΕΛ επιστρέφει… στο 1964! Με αντιπάλους
Τερψιθέα, Πυργετό, Δωτιέα. Χαμένοι όσοι είχαν λαμβάνειν χρήματα, πλην Δημοσίου».
Η
δεύτερη ΠΑΕ επιβίωσε εννέα χρόνια και πέντε μήνες.
6 Αυγούστου 2013. Δημοσιοποιείται ότι οι ενδιαφερόμενοι για τη
χρηματοδότηση της Α.Ε.Λ. είναι πέντε (5).
8 Αυγούστου 2013. Δημοσιεύεται στην «Ελευθερία» συνέντευξη του
προπονητή Τ. Μπεριτζά, ο οποίος τονίζει ότι «αφού φτάσαμε στον πάτο η ομάδα δεν χρειάζεται επενδυτές, ας πάει στον
κόσμο της».
9 Αυγούστου 2013. Μετά από ψηφοφορία των μελών του σωματείου ο
Βαγγέλης Πλεξίδας αναδεικνύεται χρηματοδότης της ομάδας για το πρωτάθλημα της
Γ’ εθνικής. Πόσο τυχερός στάθηκε ο δεύτερος συν-διεκδικητής κ. Παναγιώτης
Κιούσης, ενδεχομένως να μην το έχει αντιληφθεί ακόμα.
22 Μαρτίου 2014. Η ΑΕΛ αγωνίζεται στο στάδιο Αλκαζάρ με τον
δεύτερο της βαθμολογίας Οικονόμο Τσαριτσάνης. Στο 18’ του αγώνα όταν ο
Οικονόμος προηγείται (0-1) αρχίζουν οι ύβρεις εναντίον του χρηματοδότη Βαγγέλη
Πλεξίδα. Στο 45’ γίνεται το 0-2 και αριθμός οπαδών μεταβαίνει στη θύρα όπου
βρίσκονταν ο χρηματοδότης πετώντας κατά αυτού καρέκλες, μπουκάλια με νερό και
προπηλακίζοντάς τον. Μερίδα του κόσμου μπήκε ανενόχλητη στα αποδυτήρια
απειλώντας και βρίζοντας τους παίκτες.
18 Απριλίου 2014. Ο κ. Βασίλειος Ιωακειμίδης, Λέκτορας
Εφαρμοσμένων Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Durham της Μεγάλης Βρετανίας, αποστέλλει επιστολή
στην εφημερίδα «Ελευθερία» με θέμα «μοντέλο συλλογικής ιδιοκτησίας».
27 Μαΐου 2014. Παρουσιάζεται στον τοπικό τύπο, σε
ιστοσελίδες και στη γενική συνέλευση του σωματείου στο «PALLADIUM» το μοντέλο συλλογικής
ιδιοκτησίας με συντάκτες τους κ.κ. Βασίλη Ιωακειμίδη, Ηλία Μαργαρίτη, Γιάννη
Κουτόβα. Μηδενικό το ενδιαφέρον για
την παρουσίαση, μεγάλο το ενδιαφέρον
της μονομαχίας μεταξύ ενός άγνωστου Ισπανού και ενός «γνωστού» πλέον Έλληνα.
Νικητής αναδεικνύεται ο δεύτερος και όλοι φεύγουμε για τα σπίτια μας έχοντας
πλέον το κεφάλι μας ήσυχο ότι η ΠΑΕ είναι καθαρή από χρέη και σε σίγουρα χέρια,
με τον Πλεξίδα να αναρωτιέται γιατί ο Ισπανός δεν εμφανίστηκε να τον συγχαρεί
για τη νίκη του.
2 Νοεμβρίου 2014. Με
αφορμή την απομάκρυνση του προπονητή Κ. Παναγόπουλου για δεύτερη φορά από τον
Πλεξίδα, μεταξύ άλλων ανέφερα:
«Αν δεν το βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι όσο θα
υπάρχουν «ξενόφερτοι» που έρχονται είτε να «επενδύσουν» ή να «πουλήσουν την
τρέλα τους» και όλοι εμείς θα είμαστε και θα παραμένουμε απλοί παρατηρητές η
Α.Ε.Λ. θα «άγεται και θα φέρεται», τότε καλό κουράγιο και καλή υπομονή, αλλά
χωρίς γκρίνια και απαιτήσεις. Λύση υπάρχει, αλλά ΟΛΟΙ μας την ουρά μας την
αφήνουμε απέξω και μέσα βάζουμε μόνο ότι μας αρέσει…».
27 Ιουνίου 2015. Πέρασε πάνω από ένας χρόνος με συνεχείς
ύβρεις κατά του τέως χρηματοδότη και μετέπειτα έμμεσου κατόχου του πλειοψηφικού
πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ. Κλείνει και ο κύκλος Πλεξίδα (LaFarm) στην ΑΕΛ.
Νέος
ιδιοκτήτης ο Αλέξης Κούγιας. Από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το ενδιαφέρον
του τελευταίου, μέχρι σήμερα, μερίδα του κόσμου έχει στραφεί εναντίον του με
πανό, υβριστικά συνθήματα, συλλαλητήρια και πορείες. Ο κόσμος της ΑΕΛ έχει
βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, ενώ η όποια εναπομείνασα ιδεολογία περί ΑΕΛ και
ιδιαιτερότητας του κόσμου της πήγαν περίπατο. Το φαινόμενο σαρώνει τα πάντα στο
διάβα του, ενώ οι τοπικοί φορείς αδιαφορούν για όλα όσα λαμβάνουν χώρα στους
συμπολίτες, αλλά και στο όνομα της ομάδας, θεωρώντας ότι δικαίως ο έχων και
κατέχων τη θεωρεί κτήμα του και ο κόσμος είναι οι πελάτες του οι οποίοι δεν
πρέπει να εκφράζουν κανενός είδους άποψη. Διαφωνεί κανείς ότι αυτό μας αξίζει;
Το
χρονολογικό οδοιπορικό τελείωσε. Όποιος δεν προβληματίστηκε ή αμφισβητεί όλα
όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, παρακαλείται να μη διαβάσει τη συνέχεια, ούτε
από περιέργεια, καθότι δεν συντρέχει λόγος να το πράξει.
Πέρασαν
κάποιες δεκαετίες μέσα στις οποίες έχουμε βιώσει ευχάριστες και δυσάρεστες
καταστάσεις με την ομάδα μας, την Α.Ε.Λ. Ωστόσο, σκόπιμο είναι να τεθούν κάποια
ερωτήματα, μήπως και αντιληφθούμε αν αποκομίσαμε κάτι μέσα σε όλα αυτά που
έλαβαν χώρα.
·
Μήπως γίναμε σοφότεροι;
·
Μήπως αλλάξαμε προς το καλύτερο;
·
Μήπως βοηθήσαμε την ομάδα;
·
Μήπως κάναμε την αυτοκριτική μας;
·
Μήπως μετανιώσαμε για κάτι;
·
Μήπως αναγνωρίσαμε τα λάθη μας;
Όπως
φαίνεται στη συνέχεια, οι ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν μέχρι σήμερα είναι
αρκετές είτε για να ορθοποδήσει η πρώτη ΠΑΕ ή για να αλλάξει το ιδιοκτησιακό
καθεστώς, αλλά…
1η ευκαιρία. Η όντως εξαιρετική πρόταση της εφημερίδας
«Πρώτη των Σπορ», όπως ήδη αναφέρθηκε. Ωστόσο, ο Έλληνας έχοντας σπάνιο DNA δεν λειτουργεί με τέτοιο
σκεπτικό. Αυτοί που τα έκαναν έτσι τώρα να τα λουστούν και να κόψουν το κεφάλι
τους. Κάτι σαν την προ πολλών ετών διαφήμιση της ΔΕΗ και την πάντα επίκαιρη
φράση «…εγώ θα σώσω την Ελλάδα;». Ουδέποτε λήφθηκε τέτοιου είδους απόφαση, ενώ
άγνωστο είναι αν συζητήθηκε η πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αν αποφασίζονταν κάτι
τέτοιο ΟΛΟΙ θα μιλούσαμε αγανακτισμένοι για ειδικό οικογενειακό φόρο και
θα καταριόμασταν όλους όσοι πήραν τέτοια απόφαση, με χίλιους δυο τρόπους και με
«μαύρο δαγκωτό» κατά αυτών στις επόμενες δημοτικές εκλογές.
2η ευκαιρία. Στις αρχές του 2004 όταν ο Νίκος Σωτηρούλης
κατέβαλε ποσό που μόλις υπερέβαινε τις 100.000€ για να γίνει κάτοχος του
πλειοψηφικού πακέτου της υπό σύσταση εταιρείας. Η πλειοψηφία απούσα.
3η ευκαιρία. Τον Ιούνιο του 2004 όταν αγόρασε τις μετοχές
ο Πηλαδάκης, έναντι περίπου 1.000.000€. Συνεχίσαμε να ζητάμε τη βοήθεια του… αϊ
Βασίλη.
4η ευκαιρία. Το καλοκαίρι του 2014 όταν συστάθηκε η
παρούσα ΠΑΕ. Τιμή μετοχής 20€. Σύνολο μετοχών 19.000, αριθμός παραπλήσιος με
αυτόν που συγκεντρώθηκε με τις άνευ κόστους υπογραφές για την κατασκευή του
γηπέδου που διαχειρίζεται ο Πηλαδάκης. Η αγορά 7.790 μετοχών (συν τις 1.900 που
κατέχει νόμιμα το σωματείο), με ποσοστό πλειοψηφίας 51%, θα διαμόρφωνε ένα
εντελώς διαφορετικό πλαίσιο διοίκησης και ελέγχου των οικονομικών της ΠΑΕ, αλλά
και ευρύτερα άλλων σημαντικών θεμάτων. Ξανά η πλειοψηφία απούσα.
5η ευκαιρία. Για πολλοστή φορά μέσα σε μικρό χρονικό
διάστημα, ο νυν κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου δηλώνει ότι διαθέτει τις
μετοχές του για πώληση. Αφού δηλώσαμε απόντες στις προηγούμενες περιπτώσεις και
δεν διαθέσαμε το ποσό των 20€, λογικό είναι να αδιαφορούμε σε ένα δεκαπλάσιο
αυτού.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Δυστυχώς,
Λαρισαίοι συν-οπαδοί, σπείραμε ανέμους και θερίζουμε θύελλες.
Δυστυχώς,
δεν επιθυμούμε να κατανοήσουμε τα εγκλήματα που διαπράξαμε από τα τέλη τής
δεκαετίας του 80 μέχρι το 2004 οδηγώντας την ομάδα σε ξενόφερτους οι οποίοι
εμφανώς υποκρινόμενοι χρησιμοποιούν αφειδώς εκφράσεις του στιλ «η ΑΕΛ μας» και
παίζουν με τη νοημοσύνη, την αξιοπρέπειά μας και το όνομα τής ομάδας μας.
Δυστυχώς,
με μόνη εξαίρεση τη Διοίκηση του Διαμαντή Αδαμόπουλου, θυμόμαστε τους νεκρούς
αυτής της ομάδας μόνο στις επετειακές του θανάτου τους ημερομηνίες και
αδιαφορούμε να καθορίσουμε μια ημερομηνία κατά την οποία θα πραγματοποιείται
επιμνημόσυνη δέηση, με τις αρμόζουσες τιμές. Οι επαγγελματίες της εταιρείας
έχουν σοβαρότερα θέματα ν’ ασχοληθούν, ενώ το σωματείο σφυρίζει αδιάφορα!
Δυστυχώς,
κάποιοι λιγοστοί πίστεψαν ότι η υλοποίηση ενός σχεδίου λαϊκής βάσης, ή αν
προτιμάτε συλλογικής ιδιοκτησίας, μπορούσε να γίνει σε μία νύχτα. Η νύχτα όμως
πέρασε και η προσπάθεια σταμάτησε κάπου στο 2014, με αποτέλεσμα να μην τη
θυμάται και ο Δήμαρχος. Η ευθύνη ενός τέτοιου σχεδίου δεν μπορεί να είναι
αποκλειστική της ομάδας που συνέταξε τη μελέτη, αλλά γενικότερη. Μπορεί και
πρέπει να περιλαμβάνει όλους του φορείς (επιχειρηματίες, περιφέρεια, δημοτική
αρχή, επιμελητήριο, Ε.Π.Σ.Λ., βετεράνους, οπαδούς).
·
Μήπως υπάρχουν στοιχεία που έχουν
διαφοροποιηθεί και πρέπει να αναθεωρηθεί η μελέτη από την ομάδα σύνταξης;
·
Μήπως πρέπει να διεξαχθεί κάποια συγκέντρωση
ώστε να οριστεί επίσημα επιτροπή η οποία θα αναλάβει να προσπαθήσει να
προωθήσει ενεργά την πρόταση της συλλογικής ιδιοκτησίας, ξεκινώντας από μια
απλή ονομαστική καταγραφή όλων όσοι συμφωνούν;
·
Μήπως έχει γίνει αντιληπτό ότι με ένα τέτοιο
ιδιοκτησιακό καθεστώς οι λίγοι ανεγκέφαλοι που είναι αιτία προστίμων για την
ΠΑΕ θα εκλείψουν και η ομάδα θα μπορέσει ενδεχομένως να επενδύσει στις
ακαδημίες της;
·
Μήπως σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν οι
αγώνες να γίνουν πραγματική γιορτή και να την απολαμβάνει όλος ο νομός;
·
Μήπως ήρθε ο καιρός να μαζέψουμε τα μανίκια
μας;
Δυστυχώς,
παρά τα μέχρι τώρα δείγματα, τα τοπικά ΜΜΕ δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι είναι
πλεονασμός και άσκοπη ενασχόληση η αναπαραγωγή άσχετων προσωπικών δηλώσεων για
λόγους αυτοπροβολής, καθώς και ανακοινώσεων στην κοινόχρηστη ιστοσελίδα μιας
ΠΑΕ που επιθυμεί να ασχολείται με…αλλότρια, αφού η συντριπτική πλειοψηφία όλων
αυτών των κειμένων αφενός θίγει και συμπολίτες μας, αφετέρου έχει τόσο
ενδιαφέρον όσο η κινηματογραφική ταινία «Movie 43» με τα τρανταχτά ονόματα των
πρωταγωνιστών.
Δυστυχώς,
οι ιδιοκτήτες/διαχειριστές έντυπων/ηλεκτρονικών μέσων και οι συνεργάτες τους
αδιαφορούν για την ιστορία αυτής της ομάδας. Ελλείψει τοπικού τηλεοπτικού
σταθμού, αδιανόητη φαντάζει η όποια ενδεχόμενη ενασχόληση της δημόσιας
τηλεόρασης ή των συνδρομητικών καναλιών με την ιστορία της ομάδας, η οποία
είναι δυνατό να καταγραφεί με ένα εικονοσκόπιο στο χέρι με αφηγήσεις βετεράνων
παικτών και διοικητικών παραγόντων. Η ζωή κυλάει, οι συντελεστές σιγά-σιγά
φεύγουν για τον προορισμό τους, η ιστορία χάνεται.
Δυστυχώς,
παρότι παρήλθαν πάνω από δύο μήνες από την ανακοίνωση των βετεράνων για συγκέντρωση μουσειακού υλικού η
αποχή ήταν και παραμένει δεδομένη. Μόλις ένας (1) ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και
απέστειλε ψηφιακό υλικό, ενώ κανένας δεν παρέδωσε υλικό για σάρωση. Λαμβάνοντας
υπόψη την προ καιρού δημοσίευση στην εφημερίδα Larissanet με θέμα το μουσείο του
Άγιαξ το οποίο έκλεισε μέσα σε διάστημα δύο ετών, σε συνδυασμό με την πλήρη
αδιαφορία, ο κόσμος δηλώνει ξεκάθαρα ότι κάθε σκέψη και προσπάθεια επί του
θέματος είναι ουτοπική.
Τελικά,
οπαδέ της Α,Ε.Λ., αβίαστα μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι αυτά που θέλεις
είναι:
·
Να ασκείς κριτική επί παντός θέματος,
·
να βρίζεις όποιον ασχολείται με τη Διοίκηση,
αρνούμενος να συμμετέχεις οικονομικά στην αυτονομία της ομάδας που ισχυρίζεσαι
ότι αγαπάς και τη θεωρείς ιδέα,
·
να έχεις την ουρά σου απέξω, αδιαφορώντας και
αρνούμενος να συμμετέχεις ακόμα και σε ανέξοδα θέματα,
·
να δέχεσαι και να ανέχεσαι λάσπη, προσβολή και
διαπόμπευση παραμένοντας απλός θεατής.
O Αμερικανός φιλόσοφος, ισπανικής καταγωγής, Τζορτζ
Σανταγιάνα (1863-1952) στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «The Life of Reason» αναφέρει το γνωστό
απόφθεγμα «Όσοι δε θυμούνται το παρελθόν
είναι καταδικασμένοι να το επαναλαμβάνουν».
«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε την μάθησιν» είχε
πει ο Ευριπίδης,
δηλαδή «ευτυχισμένος όποιος διδάχτηκε από την ιστορία».
Εσύ, Λαρισαίε, οπαδέ της
Α.Ε.Λ., τι θυμάσαι από το παρελθόν, τι διδάχτηκες από την ιστορία και τι
οραματίζεσαι για το μέλλον τής ομάδας σου;
Τορόντο, 11 Δεκεμβρίου 2018
Δημήτρης Κ. Κούρος
