« Κλείνει για μένα ένας ποδοσφαιρικός κύκλος, σε μία πόλη που αγάπησα σαν δεύτερη πατρίδα μου και ένιωσα πως με αγάπησε αντίστοιχα κι αυτή. Νιώθω γεμάτος, αφού γνώρισα πραγματικούς φίλους και ανθρώπους που με αγκάλιασαν και με βοήθησαν σαν να ήμουν δικό τους παιδί. Γνώρισα και βίωσα αυτούς τους μοναδικούς φιλάθλους-οπαδούς, που ζουν και αναπνέουν για την ΑΕΛ και είναι πάντα «…στις χαρές και στις λύπες κοντά…». Τους ευχαριστώ μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για τη βοήθεια και τη στήριξη. Εύχομαι να ξαναδούν την ΑΕΛ στο Champions League, εκεί που της αξίζει να βρίσκεται πάντα. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, το εξαίρετο ιατρικό επιτελείο της ΑΕΛ, τους φροντιστές και όλους τους διοικητικούς υπαλλήλους της ομάδας. Τους δημοσιογράφους της πόλης, που είτε με αδίκησαν άθελά τους είτε με θεώρησαν διακριθέντα. Ιδιαίτερη μνεία οφείλω στον κ. Αλέξη Κούγια που με πίστεψε και στο Δ.Σ., όπως και στους κατά καιρούς προπονητές μου. Δεν μπορώ να μην αναφέρω ιδιαίτερα και ξεχωριστά τον κ. Ηλία Φυντάνη, που μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω τις ικανότητές μου και πίστεψε σε μένα από την αρχή. Νιώθω ευλογημένος από τον καλό Θεό, γιατί θεωρώ πως έφερε μπροστά μου, στην πιο κρίσιμη στιγμή της καριέρας μου, τον εξαίρετο άνθρωπο και λαμπρό επιστήμονα, τον Μaster καθηγητή Φυσικής Αγωγής – προπονητή και υπ. διδάκτορα ποδοσφαίρου κ. Γιάννη Πλιάτσικα, ο οποίος αξιολόγησε τις δυνατότητές μου, μου μίλησε για τα προσόντα μου και ευθέως για τα σημεία που χρειαζόμουν περισσότερη δουλειά και ξεκίνησα να προπονούμαι μαζί του. Όταν συνεργάστηκα με τον κ. Πλιάτσικα ένα «νέο ποδόσφαιρο» άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Αυτός μου έμαθε και μου μαθαίνει καθημερινά πράγματα που δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και ανέδειξε έτσι τις ποδοσφαιρικές μου ικανότητες, με μεθοδικότητα και επιστημοσύνη. Θα συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί του, οπότε θα ’ναι μία καλή ευκαιρία για μένα να επισκέπτομαι τη Λάρισα, διατηρώντας και εμβαθύνοντας τις σχέσεις που ήδη έχουν αναπτυχθεί. Τέλος, αν κάτι στη συμπεριφορά μου όλα αυτά τα χρόνια ενόχλησε κάποιους ή αν είπα ή έκανα κάτι που δεν έπρεπε, παρακαλώ να με συγχωρήσετε, γιατί ποτέ δεν θέλω να πικραίνω κανένα. Θα είμαι συχνά στην πόλη, οπότε δεν ταιριάζει μεταξύ μας το «αντίο», αλλά σίγουρα το «εις το επανιδείν».
