Ο πρώτος γύρος σχεδόν τελείωσε. Είμαστε στη χειρότερη βαθμολογική θέση και όχι στην θέση που αρμόζει στην ιστορία μας. Μια ιστορία μεγάλη, με τρόπαια και διακρίσεις, μια φανέλα βαριά που δεν αξίζει σε όλους. Ένας κόσμος, μια ολόκληρη πόλη που έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις αλλά δεν άφησε ποτέ αυτή την ιδέα. Μια ιδέα που προσπαθούμε να την φτάσουμε ψηλά, εκεί που της αρμόζει, εκεί που μας πάνε τα όνειρα μας, σε μια χρονιά, στην μεγαλύτερη μας δόξα, στο πρωτάθλημα του 1988. Η μέρα αυτήν θα ξανάρθει μόνο με ένα κόσμο, μια διοίκηση και παίχτες ενωμένους. Μια οικογένεια που κανείς να μην αναζητάει προσωπικό όφελος. Που κανένας δεν θα παίξει και θα καταπατήσει αυτήν την ιστορία. Όποιος το κάνει, θα μας βρει απέναντι του. Τόσες αγωνιστικές δεν μιλήσαμε για την πορεία της ομάδος. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός, η ηρεμία. Μόνο έτσι μια ομάδα θα συνεχίσει να παλεύει, μόνο έτσι θα εκπληρωθούν οι στόχοι. Ενισχύσεις γίνονται, παίχτες φεύγουν, μακάρι οι κινήσεις να ναι αυτές που πρέπει. Εμείς ζητάμε ένα πράγμα. Τον κόσμο στο γήπεδο. Να σταματήσουν οι διχόνοιες και οι γκρίνιες. Κανένας πρόεδρος, κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να φτάσει την ΑΕΛ μας μόνος του εκεί που πρέπει, παρά μόνο όλοι μαζί, και θα το κάνουμε. Έχουμε κάνει πολλά λάθη. Ήρθε ο καιρός να μπούνε όλα σε μια θέση, για μια νέα αρχή.
