Ο Βαγγέλης Μόρας μίλησε για το θάνατο του αδερφού του, Δημήτρη, το νέο νόημα που έδωσε στη ζωή του και αφιερώνει σε αυτόν τα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Ο Δημήτρης Μόρας έφυγε πρόσφατα από τη ζωή μετά από άνιση μάχη με τη λευχαιμία. Στο πλευρό του, σε όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές, από την αρχή μέχρι το τέλος, ήταν ο αδερφός του, Βαγγέλης. Ο διεθνής αμυντικός της Βερόνα μίλησε στη Gazzetta Dello Sport για αυτή την απώλεια, αλλά και το πώς άλλαξε την κοσμοθεωρία του, ενώ δήλωσε πως αφιερώνει στον αδικοχαμένο Δημήτρη το υπόλοιπο της καριέρας του. «Πίστευα πως ο αδερφός μου μπορεί να τα καταφέρει. Τα πράγματα πήγαιναν καλά. Τον περίμενα στη Βερόνα για το τελευταίο μας παιχνίδι, απέναντι στη Γιουβέντους. Το Μάρτιο όμως έκανε κάποιες εξετάσεις και είδαμε πως τα πράγματα ήταν άσχημα. Οι γιατροί του είπαν πως η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη», τόνισε ο Λαρισαίος αμυντικός.
«Ήταν μια σπάνια μορφή λευχαιμίας, πολύ επιθετική. Ήμουν 100% συμβατός ως δότης μυελού των οστών και η διαδικασία ήταν απλή, δεν πόνεσα και μετά από μια εβδομάδα επέστρεψα στο γήπεδο χωρίς πρόβλημα. Ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά ελπίζω με την κίνησή μου να δώσω το παράδειγμα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους. Για το λόγο αυτό έχουμε αρχίσει τη συνεργασία με έναν οργανισμό στη Βερόνα και την Αυστραλία για τους δότες του μυελού των οστών», πρόσθεσε. Η περιπέτεια αυτή άλλαξε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. «Η ζωή μου από τη μέρα εκείνη άλλαξε τελείως. Κατάλαβα τι έχει αληθινή αξία στη ζωή, ότι είναι ανόητο να νευριάζουμε με ασήμαντα πράγματα ή να κυνηγάμε χρήματα και δόξα, όταν ο Θεός μπορεί να αποφασίσει για τη μοίρα σου σε μια στιγμή. Πλέον στα χρόνια που μου απομένουν ως ποδοσφαιριστή θα παίξω με λιγότερο στρες και θα αφιερώσω στον αδερφό μου το υπόλοιπο της καριέρας μου. Είχαμε αρχίσει να παίζουμε μαζί ποδόσφαιρο στη Λάρισα, αλλά εκείνος σταμάτησε. Μαζί έχουμε ανοίξει μια σχολή ποδοσφαίρου».
«Ήταν μια σπάνια μορφή λευχαιμίας, πολύ επιθετική. Ήμουν 100% συμβατός ως δότης μυελού των οστών και η διαδικασία ήταν απλή, δεν πόνεσα και μετά από μια εβδομάδα επέστρεψα στο γήπεδο χωρίς πρόβλημα. Ο Δημήτρης δεν τα κατάφερε, αλλά ελπίζω με την κίνησή μου να δώσω το παράδειγμα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους. Για το λόγο αυτό έχουμε αρχίσει τη συνεργασία με έναν οργανισμό στη Βερόνα και την Αυστραλία για τους δότες του μυελού των οστών», πρόσθεσε. Η περιπέτεια αυτή άλλαξε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. «Η ζωή μου από τη μέρα εκείνη άλλαξε τελείως. Κατάλαβα τι έχει αληθινή αξία στη ζωή, ότι είναι ανόητο να νευριάζουμε με ασήμαντα πράγματα ή να κυνηγάμε χρήματα και δόξα, όταν ο Θεός μπορεί να αποφασίσει για τη μοίρα σου σε μια στιγμή. Πλέον στα χρόνια που μου απομένουν ως ποδοσφαιριστή θα παίξω με λιγότερο στρες και θα αφιερώσω στον αδερφό μου το υπόλοιπο της καριέρας μου. Είχαμε αρχίσει να παίζουμε μαζί ποδόσφαιρο στη Λάρισα, αλλά εκείνος σταμάτησε. Μαζί έχουμε ανοίξει μια σχολή ποδοσφαίρου».