Η τέχνη του να μην έχεις ποτέ δίκιο

Ο Άρτουρ Σοπενχάουερ είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο». Ο Βαγγέλης
Πλεξίδας θα μπορούσε να σταθεί απέναντί του ως συγγραφέας του βιβλίου «Η τέχνη του να μην έχεις ποτέ δίκιο», αφού τη μοναδική του ευχέρεια στο να αυτοκαταστρέφεται και να αυτοαναιρείται την ξεδίπλωσε αριστοτεχνικά και πάλι τις τελευταίες μέρες. Τα γεγονότα και οι συμπεριφορές μιλούν από μόνα τους, όπως μίλησαν και όλη τη χρονιά που μας πέρασε. Όσο πιο συνοπτικά γίνεται, λοιπόν, στο άρθρο αυτό θα αναλυθούν τα τελευταία επεισόδια, των οποίων πρωταγωνιστής -αρνητικός φυσικά- δεν ήταν άλλος από το Β. Πλεξίδα.

- Η αναβληθείσα Γ.Σ. της 13/6 λόγω μη απαρτίας στιγματίστηκε από την απαράδεκτη συμπεριφορά του Β. Πλεξίδα, ο οποίος ξεκάθαρα επέλεξε να σταθεί απέναντι, με την επανάληψη των «εμείς-εσείς» να μην μπορεί να κριθεί συμπτωματική. Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα προκλητικά που για μια ακόμη φορά εκστόμισε, χάνοντας το όποιο δίκιο του, ήταν και μια δήλωση υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων του, πιστεύοντας ότι έτσι θα έπειθε το Σώμα να προβεί ακόμα και σε παρατυπίες. «Δώστε μου την ΠΑΕ να σας την κάνω αύριο», μας είπε εκείνη τη μέρα με περισσή αυτοπεποίθηση, λοιπόν, ο Β. Πλεξίδας. Πατώντας ΕΔΩ και περίπου στο 7:20’’ μπορείτε να δείτε/ακούσετε τη συγκεκριμένη δήλωσή του (θα σας χρειαστεί παρακάτω).

- Στις 17/6, με συνοπτικές διαδικασίες και σε λιγότερο από μία ώρα, 303 μέλη του Σωματείου επικύρωσαν τις αποφάσεις, δίνοντας το απαραίτητο «πράσινο φως» στο Β. Πλεξίδα να τρέξει την επόμενη μέρα της υπό σύσταση ΠΑΕ ΑΕΛ.

- «Και ξαφνικά… καταιγίδα!»… Για αρχή το ξέσπασμα του Β. Πλεξίδα στις 23/6 σε τοπική εφημερίδα. Εν συνεχεία και το ίδιο βράδυ με οργάνωση τύπου «άρπα… κόλλα» (ακόμη ένα δείγμα προχειρότητας και ανικανότητας διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων) παραθέτει έκτακτη συνέντευξη τύπου για ένα δεύτερο ξέσπασμα τη φορά αυτή, με σφοδρή επίθεση ακόμα και απέναντι στη διοίκηση της Ερασιτεχνικής ΑΕΛ, η οποία απουσίασε, ενώ αναφερόμενος σε επικοινωνία του με τον Κ. Πηλαδάκη προκαλεί τη δήλωση-διάψευση του δεύτερου, ανοίγοντας έτσι μια τελείως ανούσια και άχρηστη για όλους εμάς αντιπαράθεση ανάμεσά τους.

- Από τη συνέντευξή του στην τοπική εφημερίδα αξίζει να σταθούμε στα εξής σημεία:
1) «Αν πάρω την ομάδα είμαι σίγουρος ότι θα γίνει ΠΑΕ, αν δεν τελειώσει η εκκαθάριση της προηγούμενης;» ερχόμενος έτσι σε αντίθεση με το επίσης δικό του «Δώστε μου την ΠΑΕ να σας την κάνω αύριο» (βλ.παραπάνω). Το «ΟΚ», λοιπόν, του δόθηκε στις 17/6, αλλά ξαφνικά δεν εμφανίζεται το ίδιο σίγουρος ότι μπορεί να συστήσει ΠΑΕ… αύριο, όπως έλεγε.
2) «Η ομάδα πρέπει να γίνει πρώτα ΠΑΕ και μετά να σιγουρευτούμε ότι θα πάρει αδειοδότηση... Ας ασχοληθούν όλοι με αυτό το θέμα και όχι ποιο προπονητή θα έχουμε.». Να και κάτι με το οποίο θα συμφωνήσουμε, αλλά ας μην ταΐζονται τα διάφορα πρόθυμα… παπαγαλάκια με σχετικές «αποκλειστικότητες». Τα καθρεφτάκια δεν έχουν την ίδια πέραση πια…
3) «Εγώ δεν παίρνω τα Δένδρα γιατί υπάρχει διαλυτική αίρεση που μπορεί ο Δήμος Τυρνάβου να ενεργοποιήσει... Ας τα πάρει η ΑΕΛ και ας βγάλει αυτή τη διαλυτική αίρεση.». Η διαλυτική αυτή αίρεση προϋπήρχε δίχως όλα αυτά τα χρόνια να εμποδίζει σε κάτι την ομάδα. Κανείς, όμως, δεν μπορεί αν κατηγορήσει το Β. Πλεξίδα επειδή διστάζει να επενδύσει χρήματά του σε κάτι που ενέχει ρίσκο. Κοινώς, δε διαφωνεί κανείς στην ουσία μαζί του, αλλά με τον τρόπο που και πάλι εκφράζεται, καθώς και με τα μεγάλα λόγια που έχει πει.
4) «Η ευθύνη δεν είναι δικιά μου αλλά στις διαδικασίες. Εγώ τα φώναζα από τον Απρίλιο. Όλοι έλεγαν ότι ο Πλεξίδας βιάζεται για να σιγουρευτεί, ο Πλεξίδας όμως βιαζόταν για να κάνει ομάδα.» Για μια ακόμη φορά εμμονή κατά των εκλογικών διαδικασιών που είχαν οριστεί από το Σωματείο, με τις οποίες βέβαια πέρυσι τον Αύγουστο δεν είχε διαφωνήσει και οι οποίες στο κάτω κάτω δεν μπορούσαν να έχουν καμία υπόσταση αν η ομάδα δεν εξασφάλιζε πρώτα την άνοδο της στην επαγγελματική Β’ εθνική.
5) «Πρώτα απ' όλα πρέπει να μάθουμε σε τι κατάσταση είναι το γήπεδο και δεύτερον αν υπάρχει εγγύηση εσόδων από μεγάλο αριθμό εισιτηρίων διαρκείας.» Από πότε η χρησιμοποίηση ενός γηπέδου -εν προκειμένω του Arena- εξαρτάται και προϋποτίθεται από τον αριθμό των εισιτηρίων διαρκείας; Τι είδους άλλοθι και εκ νέου εκβιασμός πάει να εφευρεθεί;

- Από την έκτακτη… συνέντευξη τύπου του αξίζει να σταθούμε στα εξής σημεία:
1) «Η ερασιτεχνική μπλοκάρει τις διαδικασίες. Περιμέναμε τα πρακτικά της τελευταίας Γ.Σ. για να τα πάμε στην τράπεζα και ακόμα δεν μας τα έχουν φέρει». Τα πρακτικά τελικά κατατέθηκαν χθες, Τρίτη 24/6, αλλά το πρόβλημα εδώ είναι αφενός η επιθετική και διχαστική στάση του προς τη διοίκηση της Ερασιτεχνικής και αφετέρου η για μια ακόμη φορά μη δημόσια επίσημη τοποθέτηση της δεύτερης σχετικά με το θέμα και αναφορικά με τις κατηγορίες που δέχτηκε, χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται ότι έτσι βγαίνει ξανά χαμένη.
2) «Φυσικά και δε θα δωρίσω τα Δένδρα στον Ερασιτέχνη. Δεν τα δώρισαν άλλοι και άλλοι που έπρεπε, εγώ θα τα δωρίσω; Θα δωρίσω 500 χιλιάρικα στην Ερασιτεχνική; Όχι ευχαριστώ.». Φυσικά και πάλι τον ξεμπροστιάζει ο ίδιος του ο εαυτός. Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε/ακούσετε τα όσα υποσχόταν πριν λίγους μήνες, όταν από τηλεοράσεως αγόρασε και χάρισε «πακέτο» στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ με μνημειώδη μεγαλοψυχία το AEL FC Arena και το προπονητήριο των Δέντρων. Κάπως έτσι, λοιπόν, έδειξε και η «νεκροψία», για την οποία έκανα λόγο πριν περίπου δύο βδομάδες στο άρθρο «Η επόμενη μέρα» (βλ. τρίτη παράγραφο). Φυσικά και δεν πέσαμε από τα σύννεφα…

Εν κατακλείδι, ξεκινήσαμε στραβά κι ανάποδα. Γκρίνια, μιζέρια, εντάσεις, εκβιασμοί, κατηγορητήρια, θιγμένες υπολήψεις, διχασμοί και όλα αυτά πριν καλά καλά περάσει μήνας από τις εκλογές της 27ης Μαΐου. «Ό,τι θερίζεις, σπέρνεις» λέει ένα ρητό και αν ο Β. Πλεξίδας νομίζει ότι βρέχει, χωρίς να κατάλαβε τίποτα από τα όσα συνέβησαν στο ημίχρονο του αγώνα ΑΕΛ – Τσαριτσάνη, τότε είναι καταδικασμένος να τα ξαναβρεί μπροστά του, φυσικά...

ΥΓ: Άξια συγχαρητηρίων η παλικαρίσια πρόκριση της εθνικής ποδοσφαίρου και ειδικά από τη στιγμή που οι διεθνείς είχαν καταφέρει να αγωνίζονται με την πλάτη στον τοίχο από το πρώτο παιχνίδι που έδωσαν μέχρι και το τελευταίο λεπτό του χθεσινού αγώνα. Δε χρειάζονται, όμως, υπερβολές. Πριν, λοιπόν, γίνει λόγος για εθνική περηφάνια εξαιτίας μιας τέτοιας επιτυχίας, καλό είναι να μην ξεχνάμε και τους λόγους και τα γεγονότα για τα οποία έχουμε νιώσει εθνική ντροπή, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Στέφανος Κ. Αΐνης

*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.