Το πρώτο αίμα

Στις 22 Ιουνίου 1985 η ΑΕΛ σκόρπιζε τον Πάοκ στα… τέσσερα σημεία του ορίζοντα με το θριαμβευτικό και
εμφατικό 4-1 μπροστά σε 10.000 οπαδούς της, κερδίζοντας με το σπαθί της μια θέση στο «κλάμπ» των τιτλούχων ομάδων της χώρας.

Παρά το θριαμβευτικό σκορ, η επικράτηση απέναντι στον τότε πρωταθλητή «δικέφαλο του βορρά» και το ξεπουπούλιασμα των βλέψεών του για νταμπλ αποκτά διαφορετική λάμψη, αφού η αξία του ηττημένου δίνει επιπλέον δόξα στο νικητή.

Ο τίτλος του 1985, ο οποίος συγκριτικά με τους άλλους δύο που ακολούθησαν και ειδικά εκείνον του 1988 μπορεί κάποιος να πει ότι είναι ψιλοαδικημένος, φυσικά και διαθέτει τη δική του ξεχωριστή σημασία στην 50χρονη ιστορία της ομάδας.

Έχοντας ιδρυθεί μόλις πριν από 21 χρόνια και έχοντας καταφέρει τη μονιμοποίηση της στην Α’ εθνική μετά την τελευταία της επάνοδο το 1978, δεν αρκείται σε ρόλο κομπάρσου και με το «έτσι θέλω» αλλάζει επίπεδο και κατηγορία. Παύει να είναι μια ακόμη απλή επαρχιακή ομάδα που ικανοποιείται επειδή βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τους «μεγάλους»-εκφραστές του ποδοσφαιρικού συστήματος.

Η κατάκτηση του Κυπέλλου του ’85 επιβραβεύει το πείσμα, την επιμονή, την οργάνωση, τα γερά θεμέλια, τη μαχητική ψυχή και το πνεύμα νικητή, που χαρακτήριζαν τους «βυσσινί» εκείνης της περιόδου. Οι προηγούμενες δύο αποτυχημένες απόπειρες (1982, 1984) κόντρα στον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη δε στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν το κακό. Ακόμα κι όταν στον πρώτο τελικό του 1982 ο διαιτητής Α. Βασσάρας αδίκησε καταφανέστατα την ΑΕΛ, χαρίζοντας ουσιαστικά τον τίτλο στους «πράσινους».

Η ΑΕΛ δεν πέταξε λευκή πετσέτα, ούτε έκατσε να κλάψει για τους χαμένους τελικούς και για το σύστημα που της κλέβει αυτά που δικαιούται. Δεν έψαξε να βρει άλλοθι για να μην ξαναπροσπαθήσει και να αρκεστεί στις παραλίγο κατακτήσεις του τίτλου. Η ΑΕΛ επέμεινε και το κατέκτησε, κόντρα στις προβλέψεις και τις πιθανότητες, απέναντι στην τότε πρωταθλήτρια ομάδα και όχι απέναντι σε κάποιον κατώτερο αντίπαλο. Και όλα αυτά έχοντας παράλληλα κουβαλήσει στην ίδια μασχάλη εκείνη τη χρονιά και το… καρπούζι του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων, με τον άδικο αποκλεισμό από τη Δυναμό Μόσχας στα προημιτελικά, με ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει, αφού η μπάλα δεν πέρασε ποτέ τη γραμμή.

Ο τίτλος του 1985 ήταν η αρχή, ήταν το πρώτο αίμα που έχυσαν οι «βυσσινί» από το κατεστημένο, στέλνοντάς του το μήνυμά τους. Δημιούργησαν… δεδικασμένο, στο οποίο πάτησαν το 1988 και το 2007, τριτώνοντας έτσι τους τίτλους τους. Ένα πρωτάθλημα, λοιπόν, και δύο κύπελλα, φέρνουν μέχρι και σήμερα την ΑΕΛ στην 5άδα των ελληνικών ομάδων με τους περισσότερους τίτλους από τότε που στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπήρξε πανελλήνιο πρωτάθλημα (το 1959-1960, δηλαδή, όταν και δημιουργείται η Α’ εθνική κατηγορία) και όχι από τότε που ως πανελλήνιο πρωτάθλημα θεωρείται το... τουρνουά των νικητών τριών τοπικών πρωταθλημάτων μόνο (Αθήνας-Πειραιά-Θεσσαλονίκης)…

Η Λάρισα, εκπροσωπούμενη μόνο από την ΑΕΛ και τους τρεις τίτλους της, αποτελεί μια κατηγορία μόνη της, πίσω από τις ομάδες Αθήνας-Πειραιά και Θεσσαλονίκης, ξεφεύγοντας από τη… μίζερη κατηγορία των υπόλοιπων επαρχιακών ομάδων. Η Λάρισα με μία μόνο ομάδα –με μόλις 26 από τα 50 χρόνια της στην Α’ εθνική- έχει άμεσο αντίπαλό της τη Θεσσαλονίκη των τεσσάρων ομάδων (Πάοκ, Άρης, Ηρακλής, Απόλλων Καλαμαριάς) και των οχτώ τίτλων από το 1959-1960 κι έπειτα. Ενώ αν εξετάσουμε το ποδόσφαιρο από τότε που έγινε επαγγελματικό (1979-1980, δηλαδή εδώ και 35 χρόνια) οι τίτλοι της Λάρισας (ΑΕΛ) είναι όσοι και οι τίτλοι της Θεσσαλονίκης των τεσσάρων ομάδων.

Ο τίτλος του 1985 ήταν η αρχή των πάντων ώστε η ΑΕΛ να μεγαλώσει και να αλλάξει επίπεδο, να πάψει να είναι ομάδα του σωρού, να πάψει να είναι μια ακόμη «ιστορική επαρχιακή ομάδα με κόσμο, που μεγαλούργησε κάποτε», να πάψει να είναι μια ομάδα που χύνει δάκρυα για τις αδικίες που της πρόσφερε το κατεστημένο. Ο τίτλος του 1985 όσο κι αν μνημονεύεται πια λιγότερο από τους άλλους δύο θα αποτελεί πάντα το κομβικό εκείνο σημείο που η ΑΕΛ μετατράπηκε σε ομάδα καταδικασμένη πάντα να πρωταγωνιστεί, ανεξάρτητα από το που αγωνίζεται.

Στέφανος Κ. Αΐνης

*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.