Περί λαϊκής βάσης

Δεν υπάρχει εποχή που να μην προβληματίσει τις σκέψεις μας ως θέμα συζήτησης. Αυτή τη φορά, όμως,
φαίνεται πώς ο προβληματισμός είναι βαθύτερος. Είναι οι συνθήκες της φετινής χρονιάς που -καλώς- μας βάζουν στο «τρυπάκι» αυτό. Είναι το τέλμα στο οποίο φαίνεται να βρισκόμαστε εδώ και χρόνια. Είναι εν τέλει κάτι αναπόφευκτο όταν κρέμεσαι από τα… φρύδια άλλων και κάνεις κούνια ανάλογα με τις δικές του ορέξεις.

Θέμα χιλιοσυζητημένο, αλλά και ταμπού ως προς την προσπάθεια εφαρμογής του. Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες σήμερα είναι -κακά τα ψέματα- ακόμη ένα εμπόδιο προς την πραγμάτωσή του. Λεφτά… δεν υπάρχουν. Για να μην κοροϊδευόμαστε κι εντελώς όμως, η αδιαμφισβήτητη έλλειψη ρευστού εκτός από δικαιολογία είναι ως ένα βαθμό και… δάχτυλο για να κρυβόμαστε πίσω του, αφού κάποτε λεφτά υπήρχαν (το «πώς» υπήρχαν είναι άλλη συζήτηση φυσικά). Αν, πάντως, «ψάχνουμε» κάποια πολύ σοβαρή δικαιολογία ας αναφερθούμε έστω στην έλλειψη παιδείας που μας χαρακτηρίζει σα λαό γενικά. Δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε, να συνδιαλεχθούμε πολιτισμένα, να σεβαστούμε τις εκάστοτε δομές και κυρίως δυσκολευόμαστε να συνδιαμορφώσουμε, αφού στο τέλος πάντα ψάχνουμε για νικητές και ηττημένους, οι οποίοι σε περίπτωση αποτυχίας θα μετατραπούν σε φταίχτες και αθώους αντίστοιχα. Κοινώς, γουστάρουμε να κανιβαλιζόμαστε… Για να μην αυτόμαστιγωνόμαστε όμως, είναι αλήθεια πως η περασμένη Γενική Συνέλευση ήταν ενθαρρυντική, επιτρέποντάς μας να ελπίζουμε πως μέσω της τριβής μπορεί τελικά να υπάρξει θετική εξέλιξη.

Όπως και να ‘χει, σε μία εβδομάδα ακριβώς διεξάγεται η πιο κρίσιμη Γενική Συνέλευση της νεότερης ιστορίας της ΑΕΛ και οι δύο βασικές επιλογές που ως τώρα έχουμε δεν… καλύπτουν(sic). Λόγω και των διαδικασιών που ισχύουν για τη σύσταση ΠΑΕ από Ερασιτεχνικό Σωματείο, όπως και των κινδύνων σε περίπτωση που η σύσταση ΠΑΕ δεν καταστεί εφικτή (υποβιβασμός στο τοπικό), μπορούμε να πούμε ότι είμαστε… κάπως εγκλωβισμένοι.

Προτού, όμως, κατηγορήσουμε γι'αυτό τη μοίρα και την τύχη μας ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Όταν επί τόσα χρόνια η ομάδα είναι έρμαιο στις ορέξεις ενός και μόνο ανθρώπου, όταν ο ίδιος «ένας και μόνος» αποφασίζει ετσιθελικά το γκρέμισμά της στα τάρταρα χωρίς να λογαριάσει τίποτα και κανέναν, όταν τον περασμένο Αύγουστο με τρελή πίεση χρόνου αναγκαζόμαστε να αποφασίσουμε ποιος θα ηγηθεί της φετινής προσπάθειας, έστω και ως χορηγός, όταν πάλι ο φετινός «ένας και μόνος» τα έκανε σαλάτα από το πουθενά και εμείς ακόμα περιμένουμε κάποιον άλλον «έναν και μόνο» για να στηριχθούμε, τότε φυσικά και φταίμε. Φταίμε που δεν καθίσαμε από τις 10 Αυγούστου πέρυσι να στίψουμε το μυαλό μας και να βρούμε τρόπους, οι οποίοι ίσως να αποδεικνύονταν λύση. Φταίμε γιατί δεν προετοιμαστήκαμε για τα χειρότερα, που φαίνεται ότι έχουμε τώρα μπροστά μας. 

Δυστυχώς, έχουμε -κατά κανόνα- μάθει σα λαός να περιμένουμε άλλοι να μας σώσουν. Και φυσικά μια τόσο βαθειά ριζωμένη αντίληψη δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη ή και αν αλλάξει να υπάρξουν θεαματικά αποτελέσματα αμέσως. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως δεν αξίζει να προσπαθήσουμε και να επιμείνουμε…

Στο άρθρο «Η ελπίδα της Λαρίσης» στις 3/12/2013 (ο στίχος του ύμνου της ομάδας ως τίτλος τα λέει όλα) αναφέρονται ενδεικτικά περιπτώσεις όπου η ΑΕΛ αποτέλεσε, αποτελεί και μπορεί να αποτελεί το άρμα που θα τραβήξει την πόλη ακόμη πιο μπροστά. Άλλωστε, ΑΕΛ και Λάρισα είναι έννοιες συνυφασμένες, αν και η ιστορία έχει αποδείξει πως ο συσχετισμός είναι «πρώτα ΑΕΛ και μετά Λάρισα». Το κύριο λάθος που έχουμε κάνει, λοιπόν, είναι ότι δεν προσπαθήσαμε να αναδείξουμε την ΑΕΛ ως βασικότατη υπόθεση ολόκληρης της Λάρισας, κάθε δημότη της, κάθε πολίτη της. Οι φετινές εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν μια ακόμα καλή ευκαιρία, η οποία μάλλον χάθηκε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει από δω και στο εξής να υπάρξει η αντίστοιχη πίεση… Είναι, βέβαια, κατανοητό να μην μπορούν όλοι να είναι οπαδοί της και άρα να την αντιμετωπίζουν ιδεολογικά, αλλά όλοι ως δημότες και πολίτες της Λάρισας θα έπρεπε να αντιληφθούμε τι έχει ως τώρα και τι μπορεί στο μέλλον η ΑΕΛ να προσφέρει στον τόπο από κάθε άποψη. Είναι έγκλημα όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η ΑΕΛ δεν είναι απλά οπαδική υπόθεση, αλλά είναι και πρέπει να είναι υπόθεση όλης της Λάρισας. Όταν ενεργοποιήσουμε, λοιπόν, τη δυναμική που αποδεδειγμένα ως τοπική κοινωνία έχουμε δείξει πώς έχουμε και για χάρη της ΑΕΛ, τότε θα έχουμε κάνει το βασικότερο βήμα για την αυτάρκειά της. Δε θα περιμένουμε η λύση να εμφανιστεί ουρανοκατέβατη. Δε θα περιμένουμε «Μεσσίες». Από μόνοι μας θα έχουμε προσφέρει ένα πολύ ισχυρό όπλο στην ίδια μας την κοινωνία, κάνοντας παράλληλα τις ανάγκες μας ιστορία. 

Για να μην αιθεροβατούμε, αυτή τη στιγμή δύσκολα προλαβαίνουμε να στραφούμε στη λύση της αυτοδιαχείρισης ή ακόμα κι αν προλαβαίνουμε είναι πάλι τόσο πιεστικά τα χρονικά περιθώρια που μπορεί να κάψουν το χαρτί της. Από την άλλη, υπάρχει και η γνώμη πώς «αν δε φτάσεις στην άκρη του γκρεμού, δε φυτρώνουν στην πλάτη σου φτερά»… Σύμφωνοι ότι η ΑΕΛ δεν είναι παιχνίδι για να… παίζουμε ή να ρισκάρουμε μαζί του, αλλά και μέχρι πότε θα δίνουμε τέτοιο δικαίωμα σε κάποιον άλλον «έναν και μόνο», που συνήθως αποδεικνύεται λίγος και ανεπαρκής; Παρεμπιπτόντως, ας σημειωθεί ότι επίσης έχει αποδειχθεί πως η οικονομική ρευστότητα, αν δεν είναι σωστά διαχειρίσιμη, είναι ικανή ακόμα και να αδειάσει γήπεδα… 

Όπως και να ‘χει, ανεξάρτητα αν την ερχόμενη Τρίτη δώσουμε το χρίσμα σε κάποιον «έναν και μόνο» να συστήσει ΠΑΕ και να διαχειριστεί την ομάδα μας, οφείλουμε το αμέσως επόμενο λεπτό να πράξουμε ό,τι μέχρι τώρα δεν πράξαμε: να στίψουμε το μυαλό μας και να παλέψουμε ώστε να φέρουμε την ΑΕΛ στα μέτρα μας, για να μην τη φέρνουν άλλοι στα δικά τους. 

Τέλος, ακόμα κι αν για κάποιους η αυτοδιαχείριση μέσω της λαϊκής βάσης είναι ή θεωρείται ουτοπία, αξίζει να διαβαστεί η παρακάτω στιχομυθία και να προσεχθεί το νόημά της:
«-Τι είναι η ουτοπία; 
- Κάτι που όταν το πλησιάζεις ένα βήμα απομακρύνεται δύο, όταν το πλησιάζεις δύο, απομακρύνεται τέσσερα…
- Και τότε, τι νόημα έχει;
-Σε κάνει να προχωράς…»

Στέφανος Κ. Αΐνης

*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.