«Κύκλους κάνει το μυαλό μου κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου» όταν η σκέψη βολτάρει στο άνω-κάτω των τελευταίων ετών.
Επέστρεφε δυναμικά μετά από εννέα χρόνια περιπλάνησης στα αλώνια της τότε Β’ και Γ’ εθνικής, με μια ορμή που φάνταζε ότι θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα της και με μοναδικό στόχο να σπάσει ξανά το κατεστημένο, το οποίο πλέον είχε δυναμώσει ακόμη περισσότερο, είχε γίνει πιο… πολυσύνθετο και πιο κυνικό.
Δε θα μπορούσε να αποτελέσει κομπάρσο στο έργο τους και μόλις δύο χρόνια μετά κατακτούσε στον… εχθρικό Βόλο τον τρίτο τίτλο της ιστορίας της, παίρνοντας εκδίκηση από τον Παναθηναϊκό για τους δύο χαμένους τελικούς Κυπέλλου του ’80 (1982, 1984).
Η επόμενη σεζόν τη βρίσκει και στα ευρωπαϊκά σαλόνια, κάνοντας από την αρχή αισθητή την παρουσία της με τον αποκλεισμό της Μπλάκμπερν από τους ομίλους του Europa League. Η συνέχεια με τη μηδενική συγκομιδή βαθμών στον όμιλο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ο τότε προπονητής της Έβερτον, Ντέιβιντ Μόγιες, ακόμα «τα χρειάζεται», ο Λουίς Φαν Χάαλ παραδέχεται ότι ήταν η καλύτερη ομάδα που αντιμετώπισε τη σεζόν εκείνη και η μετέπειτα κάτοχος του τροπαίου, Ζενίτ, βλέπει το χάρο με τα μάτια της (αν τελικά τον έβλεπε θα μιλούσαμε για δραματική αλλαγή του ρου της ιστορίας).
Παράλληλα, στο β’ γύρο της ίδιας σεζόν κάνει πρωταθλητισμό και παίζει στο μισό γήπεδο τους εκφραστές του κατεστημένου ακόμα και με δέκα παίχτες, ακόμα και με κόντρα τη διαιτησία. Το μήνυμα έχει σταλεί.
Η δεύτερη ευρωπαϊκή έξοδος οδηγεί σε κάζο με ήττα και αποκλεισμό από ημι-ερασιτεχνική ομάδα (προπομπός για τα σημερινά;) και ο κατήφορος ξεκινά. Στο ενδιάμεσο ολοκληρώνεται η κατασκευή του νέου γηπέδου, αλλά… μαγαρίζεται από την πρώτη κιόλας στιγμή. Τελικά, ταυτίζεται με ντροπιαστικές ήττες και ακόμα έναν υποβιβασμό. Τα τσιμέντα δεν παίζουν μπάλα, ούτε μπορούν να ξεκουμπώσουν τα «κουμπωμένα» παιχνίδια…
Ξανά στα αλώνια. Ποιος θα το περίμενε, όταν πριν λίγα χρόνια το «κουφάλες ξαναρχόμαστε», το «οοο ΑΕΛ Κύπελλοοοο» και το «φωτιά θα βάλουμε σε όλη την Ευρώπη» έσπερναν… εφιάλτες για τους κάθε λογής απέναντι; Η ελπίδα ότι θα είναι κάτι σύντομο και περαστικό διαψεύδεται και η δεύτερη προσπάθεια επανόδου καταλήγει σε ένα καλοκαίρι επεισοδιακό και συνάμα ιστορικό. Ο άνθρωπος που επί θητείας του «χτίστηκαν» αυτές οι μεγάλες στιγμές ήταν ο ίδιος που την έστειλε στα τάρταρα της Γ’ ερασιτεχνικής -πια- κατηγορίας, αφού πρώτα προσπάθησε να την μπασταρδέψει με άλλο σωματείο για να σώσει το τομάρι του.
Σήμερα, ενάμιση μήνα πριν κλείσει μισό αιώνα ζωής, κι ενώ η επάνοδος στην (επαγγελματική) Β’ εθνική μοιάζει σίγουρη, βρίσκεται σε ένα από τα κρισιμότερα σημεία της ιστορίας της, με το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» να έχει βάση περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σε μια κατάσταση που δεν περίμενε κανείς ότι θα είχε διαμορφωθεί έτσι. Ξεσπιτωμένη από το προπονητήριο της, αλλά και από το νέο γήπεδο που χτίστηκε για εκείνη και μόνο, έχει μπροστά της να λύσει… διαδικαστικά θέματα (εκκαθάριση) που οι σκιές του παρελθόντος έχουν φροντίσει να της γίνουν βραχνάς, ενώ κάποιοι απίθανοι τύποι παρουσιάζονται ως υποψήφιοι μνηστήρες της. Παράλληλα, «νεκροί» ανασταίνονται και έχουν λόγο στα δρώμενά της, τυχαίοι παίζουν ρόλο στη λειτουργία της, άκυροι εμφανίζονται στη βιτρίνα της, κάποιοι φοράνε τη στολή της και πρωτοτυπούν παγκοσμίως με τη… βούλα (τους) και υποκριτές, ηθικολόγοι της Λούτσας (περιοχή της Αττικής) πουλάνε πολιτισμό και ηθική, καταδικάζοντας τη βία απ’όπου κι αν προέρχεται…
Πρωταπριλιά σήμερα και λόγω της ημέρας τα ψέματα επιτρέπονται, μόνο που στο τέλος αποδεικνύονται απλός χαβαλές και διαψεύδονται. Δυστυχώς, όμως, για την ΑΕΛ και τους οπαδούς της όλα τα παραπάνω δεν είναι ψέμα. Είναι μια πραγματικότητα που μοιάζει με ψέμα. Είναι κάτι σαν ψέμα…
Η ώρα της αλήθειας, όμως, πλησιάζει. Κι αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας μην ξεχνάμε ότι η ΑΕΛ δεν πεθαίνει ποτέ.
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
