Καθαρή νίκη για τους «βυσσινί» με 0-3 στο Κορδελιό και σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα της δεύτερης
Τσαριτσάνης η βαθμολογική διαφορά πλέον βρίσκεται στο +10. Απομένουν ακόμα πέντε αγωνιστικές για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και η ΑΕΛ χρειάζεται μόνο δύο νίκες για να εξασφαλίσει και μαθηματικά την άνοδο. Με δεδομένο ότι θα καταφέρει να τις πετύχει στις επόμενες δύο αγωνιστικές στις 4 Μαΐου ο στόχος της ανόδου θα έχει επιτευχθεί.
Καλό είναι, επομένως, να γνωστοποιείται σιγά σιγά σε όλους με τον πλέον επίσημο τρόπο -μέσω της ιστοσελίδας του Σωματείου- το τι ακριβώς θα ισχύσει στις εκλογικές διαδικασίες αναφορικά με την ανάδειξη του νέου διοικητικού ηγέτη της νέας ΠΑΕ ΑΕΛ, έστω κι αν ακόμα δεν είναι εφικτός ο ορισμός των ημερομηνιών διεξαγωγής τους. Η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μια σύγχυση σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Μια επίσημη ανακοίνωση, λοιπόν, θα μπορέσει να ξεκαθαρίσει ότι όλοι έχουν δικαίωμα εγγραφής στο Σωματείο και δικαίωμα ψήφου στις εκλογές αυτές, καθώς επίσης και ότι θα υπάρξουν δύο εκλογικοί γύροι, όπου στον πρώτο θα κριθεί αν οι ήδη γνωστές υποψηφιότητες Πλεξίδα και Όλιβερ (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους φυσικά) μπορούν να «προκριθούν» στο δεύτερο και τελικό γύρο, στον οποίο και θα κριθούν τα πάντα. Καλύτερα, όμως, όλα αυτά να ξεκαθαριστούν επίσημα και όσο πιο σύντομα γίνεται.
Θέμα συζήτησης των τελευταίων ημερών είναι η πορεία πρωταθλητισμού της Λίβερπουλ στην Αγγλία και της Ατλέτικο Μαδρίτης στην Ισπανία, η οποία συν τοις άλλοις βρίσκεται στα ημιτελικά του Champions’ League αφού πρώτα απέκλεισε την Μπαρτσελόνα, διεκδικώντας με πολλές πιθανότητες την παρουσία της στο μεγάλο τελικό. Τα φώτα, όμως, πέφτουν στη Λίβερπουλ, η οποία 24 ολόκληρα χρόνια μετά (τελευταίο της πρωτάθλημα το 1990) βρίσκεται μια ανάσα από το να κατακτήσει και πάλι το πρωτάθλημα Αγγλίας. Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει μια αναφορά στη Λίβερπουλ σε ένα κείμενο που αφορά την ΑΕΛ; Φυσικά και μιλάμε για πολύ διαφορετικά μεγέθη -ανεξάρτητα αν για μας η ΑΕΛ είναι η μεγαλύτερη ομάδα όλων- το γεγονός αυτό, όμως, δεν εμποδίζει κανέναν από το να διδαχτεί σημαντικά πράγματα από τη Λίβερπουλ και την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια. Παρά τον αγωνιστικό ξεπεσμό της (ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια πάλαι ποτέ αυτοκρατορία) διατήρησε το κύρος της και το σεβασμό των αντιπάλων απέναντί της. Δεν έπαψε να τιμά την ιστορία της και τους νεκρούς της, δεν έπαψε να τιμά και να προασπίζει όσο περισσότερο γίνεται τις παραδόσεις της. Όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο σίγουρα γουστάρουν με την επάνοδό της, ακόμη κι αν δεν είναι οπαδοί της. Γιατί πολύ απλά η Λίβερπουλ στο μεσοδιάστημα δεν ξεφτιλίστηκε. Και ξεφτίλα δεν είναι ούτε οι ήττες, ούτε οι αποτυχίες εντός αγωνιστικού χώρου. Αγωνιστική σμίκρυνση μπορεί να είναι, αλλά ξεφτίλα όχι. Φέτος, λοιπόν, και για το λόγο αυτό καρπώνεται τη συμπάθεια όλων (ή των περισσοτέρων έστω), ακόμα και των… εχθρών της. Γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου ακόμα κι όταν βρίσκεσαι στα χειρότερά σου.
Όμως, πέρα από τα... αλλότρια παραδείγματα προς μίμηση, υπάρχουν και τα ημέτερα, αυτά που βρίσκονται μπροστά μας και ίσως πολλές φορές δεν τα βλέπουμε ή δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Αναφέρομαι στην μπασκετική ομάδα της ΑΕΛ. Η ομάδα του Αβραάμ Παπαδόπουλου πάλεψε όλη τη χρονιά με πάθος, μέχρι το τελευταίο λεπτό κάθε αγώνα. Παρά τα όποια στραβά αποτελέσματα και παρότι φέτος δεν κατάφερε το μεγάλο στόχο (δικαιολογημένα βέβαια, αν και αδίκησε ουκ ολίγες φορές τον εαυτό της) είναι μια ομάδα που αξίζει το σεβασμό όλων μας. Φτιαγμένη από παίχτες που αγωνίστηκαν σεβόμενοι τη φανέλα και το κύρος της ομάδας, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Παίχτες που σεβάστηκαν το που βρίσκονται, για ποιους και για τι αγωνίζονται, παρότι τους άξιζε περισσότερη υποστήριξη (εδώ χρειάζεται η αυτοκριτική μας). Παίχτες που δεν κοιτάξανε να κάνουνε δημόσιες σχέσεις και παρόλο που ήταν «αδιάφοροι» βαθμολογικά πάλεψαν μέχρι το τέλος και πήραν τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που καίγεται για βαθμούς. Παίχτες που στο τέλος του αγώνα ήρθαν στο μέρος των οπαδών, οι οποίοι αυτή τη φορά βρέθηκαν κάπως πιο οργανωμένα στο πλευρό τους, για να τους ευχαριστήσουν για την παρουσία και τη στήριξη. Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και γιατί πολύ απλά κάποιοι φαίνεται ότι ξέρουν να εκτιμούν. Ε, αυτή την ΑΕΛ θέλουμε και στο ποδόσφαιρο.
Κλείνοντας, να ευχηθώ καλή τύχη και στο παιδικό τμήμα μπάσκετ της ΑΕΛ, που αύριο, Μ. Τετάρτη, κόντρα στον Αίολο Τρικάλων διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή Θεσσαλίας. Από νωρίς να μάθουν στους αντιπάλους τους να υποτάσσονται στους νόμους της ΑΕΛ, ελπίζοντας στο μέλλον να στελεχώσουν την πρώτη ομάδα, φέρνοντάς μαζί τους τη νοοτροπία νικητή που τώρα αποκτούν.
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
