Αποφεύγοντας συνειδητά να ασχοληθώ τη φορά αυτή με καταστάσεις που ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά, η οποία πάντα σιγοκαίει, θα καταπιαστώ με ένα θέμα που έχει θιχτεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν αλλά αξίζει να θίγεται ξανά και ξανά. Εξάλλου, πιστεύω ότι η φετινή σεζόν, πέρα από τις περίεργες συνθήκες που επέτρεπαν να ελπίζουμε σε… αναβάπτιση και νέα αρχή, όντας επετειακή λόγω των 50 χρόνων ιστορίας που «κλείνει» η ομάδα προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συζητηθούν θέματα που αφορούν το dna της, την υπόστασή της, το «είναι» της. Γιατί πρώτα και πάνω από όλα καλό είναι να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που υποστηρίζουμε και τι ακριβώς πρεσβεύει. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε, άλλωστε, να καταλάβουμε το πραγματικό του μέγεθος και άρα τη συμπεριφορά που του αρμόζει από όλους.
Έχουμε βαρεθεί όλα τα χρόνια να διαβάζουμε και να ακούμε ατάκες τύπου «η ΑΕΛ είναι η μεγαλύτερη επαρχιακή ομάδα», «η ΑΕΛ είναι η μοναδική επαρχιακή ομάδα που πήρε πρωτάθλημα» και το χειρότερο όλων «δυνατές επαρχιακές ομάδες με ιστορία και κόσμο όπως η ΑΕΛ, τα Γιάννινα, ο Όφη κλπ»… Το χειρότερο, βέβαια, από όλα είναι όταν αυτές οι ατάκες εκστομίζονται από ανθρώπους δικούς της(οπαδούς) και «δικούς της»(αθλητικούς παράγοντες, φορείς της πόλης, «δημοσιογράφους» κ.α.).
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι στην ΑΕΛ αξίζει να φοριέται η ταμπέλα «επαρχιακή ομάδα». Η μόνη σχέση που μπορεί να έχει η ΑΕΛ με την υπόλοιπη ελληνική περιφέρεια (επαρχία, όπως συνήθως αποκαλείται) είναι η γεωγραφική θέση της έδρας της, δηλαδή της πόλης της Λάρισας. Ναι, η Λάρισα ανήκει στην ελληνική επαρχία και ναι, ως Λαρισαίοι είμαστε επαρχιώτες, «χωριάτες» κ.ο.κ.. Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να αισθανόμαστε άσχημα για αυτό. Τα συμπλέγματα κατωτερότητας είναι για τους κατώτερους και δε μας ταιριάζουν, ειδικά όταν οι προσπάθειες τέτοιας υποτίμησης και ειρωνείας προέρχονται από δήθεν πρωτευουσιάνους και φαντασμένους συμπρωτευουσιάνους.
Η ΑΕΛ ποδοσφαιρικά και οπαδικά μιλώντας δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπόλοιπη ελληνική περιφέρεια. Η ΑΕΛ δεν είναι επαρχιακή ομάδα! Δεν είναι μόνο οι τίτλοι και οι ευρωπαϊκές πορείες που κάνουν τη διαφορά. Άλλωστε αν βασίσουμε την ανωτερότητα μόνο στις επιτυχίες δίνεται αυτομάτως και το δικαίωμα στους οπαδούς των «μεγάλων» ομάδων(=εκείνες που αποτελούν ουσιαστικά το κατεστημένο) να κοιτάξουν όλους τους υπόλοιπους υποτιμητικά και αφ’υψηλού. Το βασικότερο, κατά τη γνώμη μου πάντα, κριτήριο που διαφοροποιεί την ΑΕΛ από τις υπόλοιπες επαρχιακές ομάδες -και όχι μόνο από αυτές βέβαια- είναι η διατήρηση της αξιοπρέπειας και της καθαρότητάς της. Η ΑΕΛ και οι οπαδοί της «δεν προσκύνησαν ποτέ κανέναν», όπως λέει κι ένα τραγούδι. Τι σχέση, λοιπόν, μπορεί να υπάρχει με την υπόλοιπη προσκυνημένη ποδοσφαιρική και οπαδική ελληνική περιφέρεια;
Γιατί να υπάρχει σύγκριση και τσουβάλιασμα με ομάδες που για να γλείψουν έστω κι ένα πεταμένο από το σύστημα κοκαλάκι ξεπουλιούνται χωρίς δεύτερη σκέψη και ανεβαίνουν σε κόκκινα, πράσινα, κίτρινα και μαύρα άρματα;
Γιατί να υπάρχει σύγκριση και τσουβάλιασμα με οπαδούς που θαμπώνονται από το δήθεν μεγαλείο των Αθηναίων και των Θεσσαλονικιών, πετώντας ουσιαστικά λευκή πετσέτα όταν καλούνται να τους αντιμετωπίσουν;
Γιατί να υπάρχει σύγκριση και τσουβάλιασμα με ομάδες κι οπαδούς που όταν η ΑΕΛ βρίσκεται στα πάνω της κάνουν λόγο για ισχυρή κι ενωμένη επαρχία, θέλοντας έτσι να κλέψουν λίγη έστω από τη λάμψη των βυσσινί, ενώ όταν η ΑΕΛ βρίσκεται σε κρίση προσπαθούν με κάθε μέσο να πατήσουν στο πτώμα της και να την υποβιβάσουν, θέλοντας έτσι να τη φέρουν στο επίπεδό τους για να νιώσουν πως έχουν κι αυτοί κάποια αξία;
Η ΑΕΛ κι ο κόσμος της, με το ειδικό βάρος που έχουν αποκτήσει μέσα στα χρόνια από τις πράξεις και τις αποφάσεις τους, δεν επιτρέπεται να εξισώνονται με ομάδες κι οπαδούς που εκφράζουν νοοτροπίες υποδούλωσης και αδυναμία αντίστασης. Κακώς, λοιπόν, χρησιμοποιούνται τα γεωγραφικά και τα πολιτιστικά κριτήρια για την κατηγοριοποίηση των ομάδων. Η γεωγραφική θέση μιας πόλης δεν έχει σχέση με το που ανήκει η ομάδα και ο κόσμος της ποδοσφαιρικά και οπαδικά. Η ουσία βρίσκεται αλλού. Και στο συγκεκριμένο «αλλού» τα κριτήρια βασίζονται σε δεδομένα που όταν πέφτουν στο τραπέζι και υπολογίζονται άνετα μπορούν να καταλογίσουν στην ΑΕΛ ότι είναι μια κατηγορία από μόνη της, ότι είναι μοναδική και σπάνια. Γιατί «σε έχω δει πρωτάθλημα να παίρνεις, σε έχω δει στη Γ’ εθνική» ΠΑΝΤΑ ανυπότακτη, αντιστασιακή, ασύχαστη, και αξιοπρεπής. Γιατί πιο απλά και «λαϊκά», όπως εύστοχα είχε πει κάποτε ο Γιάννης Παπαϊωάννου (Καλαμάρας): «Τα είδα όλα..! Και κύπελλα, και πρωταθλήματα και ξεφτιλίσματα… Η ΑΕΛ είναι λεωφόρος, δεν είναι καμιά επαρχιακή οδός!».
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
