Το… δράμα της πρόσκλησης ενδιαφέροντος προς όσους επιθυμούσαν τη διοικητική εμπλοκή της στη νέα ΠΑΕ ΑΕΛ έφτασε στην κορύφωσή του χθες, Τρίτη 18 Μαρτίου. Τελευταίες παραστάσεις η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ισπανός Όλιβερ μετά των Νικολάι-Σάββα-Αλεξανδράτου στο AEL FC Arena, η οριακά εντός διορίας κατάθεση του φακέλου που περιέχει την πρότασή τους και η ανακοίνωση από πλευράς Ερασιτεχνικής μετά τη λήξη της.
Οι φήμες των τελευταίων ημερών, όπως αναμενόταν, έπαιρναν κι έδιναν. Κείμενα επί κειμένων γράφτηκαν και πολλά και διάφορα ακούστηκαν. Ο χρόνος πιέζει, η αγωνία είναι μεγάλη, η ψυχραιμία είναι προσόν που σπανίζει και δεν είναι δεδομένο, ενώ πάντα θα υπάρχουν οι προτιμήσεις, τα συμφέροντα και τα παρασκηνιακά πάρε-δώσε που ορίζουν το ρόλο και την άποψη κάποιων…
Προτού ξεκινήσουμε την προσφιλή ελληνική συνήθεια του αλληλοσπαραγμού και του διαχωρισμού μας σε στρατόπεδα («Πλεξιδικοί», «Ολιβερικοί» ή ότι άλλο μπορεί να προκύψει…), ας φροντίσουμε πρώτα να θυμηθούμε ότι είμαστε με την ΑΕΛ. Προτού, όμως, συνεχίσω, να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο εντάσσεται στην ελληνική κοινωνία της σήψης και της διαφθοράς και φυσιολογικά δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικότερο. Ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που τα τελευταία χρόνια έχει «μεγαλουργήσει» και που και φέτος φόρα παρτίδα κι εντελώς ξετσίπωτα στιγματίζεται από αλλαξοκωλιές και κάθε είδους «όμορφα» νταλαβέρια. Στο περιβάλλον αυτού του ελληνικού ποδοσφαίρου, δυστυχώς, εντάσσεται και η ομάδα μας, γεγονός που δε γίνεται να μην επηρεάζει τις εξελίξεις και τα δρώμενα που την αφορούν. Είναι της μόδας τελευταία στη χώρα μας να πέφτουν πολλοί από τα σύννεφα με αυτά που συμβαίνουν κι αποκαλύπτονται (το δύστυχες, βέβαια, είναι ότι αρκετοί έχουν αποφασίσει να πέφτουν από τα μπαλκόνια τους…), αλλά δε χρειάζεται να ακολουθήσουμε κι εμείς το πτωτικό αυτό δρομολόγιο… Όσο κι αν «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», περίμενε κανένας κάτι άλλο, που να εμπνέει περισσότερη αξιοπιστία, σιγουριά, εμπιστοσύνη; Και βασικά. Δε θα μας κάνει απόλυτα ποτέ κανένας άλλος από τη στιγμή που πρώτα έχουμε αποδεχθεί ότι δε μας κάνει ο ίδιος μας ο εαυτός…
Από τη στιγμή, όμως, που έχουμε μπει στο «τρυπάκι» αυτό, ας προσπαθήσουμε να είμαστε όσο πιο ψύχραιμοι γίνεται, μακριά από υστερίες κι αφορισμούς. Η ισπανική αντιπροσωπεία ζήτησε να μην ανοιχθεί ο φάκελός της μέχρι τις 10 Απριλίου, αίτημα που έγινε δεκτό από το Δ.Σ. της Ερασιτεχνικής και ως εκ τούτου μέχρι τότε δεν μπορούμε να έχουμε όλα τα αριθμητικά δεδομένα στο φως. Βέβαια, αυτό δε μας εμποδίζει να κρίνουμε από επιλογές και συμπεριφορές που ακολουθούνται ως τώρα, χωρίς όμως και έτσι να μπορούμε να είμαστε εντελώς απόλυτοι για κάτι που δεν έχουμε γνωρίσει. Ας μην ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι και το περασμένο καλοκαίρι γύρω από το όνομα του Β. Πλεξίδα είχαν ακουστεί σχεδόν τα ίδια που ακούγονται και τώρα για τους Ισπανούς. Μήπως δεν υπήρξε η φημολογία ότι ήταν κι εκείνος… μπροστινός του Κ. Πηλαδάκη; Μήπως δεν τον ακολουθούσαν άσχημες συστάσεις και φήμες από την ενασχόλησή του με την ομάδα των Τρικάλων; Σε ό,τι αφορά τους Ισπανούς, βέβαια, η εμπλοκή Σάββα προφανώς και δημιουργεί άλλα δεδομένα, προκαλώντας προκατάληψη και καχυποψία. Απολύτως λογικό. Επίσης, το αίτημα για καθυστέρηση του ανοίγματος του φακέλου της -οριακά κατατεθειμένης- πρότασής τους σίγουρα δεν ευνοεί την εικόνα τους (ούτε όμως και το κλίμα γύρω από την ομάδα), ενώ η εγγυητική από την Αγγλία και όλο αυτό το νεφελώδες σκηνικό γύρω από τις εταιρίες τους εντός κι εκτός Ελλάδας αποτελεί ακόμη ένα μειονέκτημα, όπως -για να μην ξεχνιόμαστε- παρομοίως είχε συμβεί και με την πρόταση Λυράκη πέρσι τον Αύγουστο. Το άγνωστο είναι λογικό να φοβίζει και να ενέχει περισσότερο ρίσκο. Κι εδώ βρίσκεται το πλεονέκτημα που διέθετε ο Β. Πλεξίδας φέτος. Είχε την ευκαιρία και το προνόμιο σήμερα να μην είναι απλά ένας άγνωστος και μάλιστα σε μια χρονιά που τα εμπόδια ήταν συγκεκριμένα και μάλλον εύκολα διαχειρίσιμα, άσχετα αν τελικά δεν το εκμεταλλεύτηκε όσο θα μπορούσε.
Εν τέλει, έχουν έρθει έτσι τα πράγματα που με σιγουριά δεν μπορούμε να πούμε απολύτως τίποτα. Αυτό, όμως, είναι το τίμημα του να εξαρτάσαι από κινήσεις και διαθέσεις άλλων… Εν αναμονή, λοιπόν. Η παρτίδα μόλις άρχισε. Ας μην καταλήξουμε να είμαστε τα πιόνια…
ΥΓ: Κρίμα κι άδικο στα 50 χρόνια της ομάδας να είμαστε θεατές τέτοιων παραστάσεων, αντί να δίνουμε έμφαση στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της. Κι αυτές οι μέρες του Μάρτη είναι μια καλή αφορμή για να θυμόμαστε την πάντα επίκαιρη εξέγερση του ’88, την Αθλητική Επανάσταση Λάρισας, ώστε να καταλαβαίνουμε το ποιόν, τις αξίες και τα ιδανικά που πρεσβεύει η ομάδα αυτή.
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
