Η οπαδική λογική επιτάσσει ότι η ομάδα μπαίνει πάνω από πρόσωπα. Μέσα στα χρόνια, βέβαια,
εμφανίζονται περιπτώσεις αθλητών ή και παραγόντων που χάρη στη συμπεριφορά τους κερδίζουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά των οπαδών, ενώ κάποιοι από αυτούς καταφέρνουν να ταυτιστούν τόσο πολύ με την ιστορία της ομάδας, κερδίζοντας έτσι το χαρακτηρισμό «σημαία». Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι ότι στη σημερινή εποχή, όπου έχουμε χορτάσει από υπέρμετρο… επαγγελματισμό, τέτοιες περιπτώσεις σπανίζουν, αποτελώντας μάλλον την εξαίρεση σε ένα θλιβερό κανόνα.
Ο Ηλίας Κυριακίδης, το πρόσωπο των ημερών, πιθανά να έχει πολύ δρόμο μπροστά του για να κερδίσει το προνόμιο να αποκαλείται «σημαία» της ομάδας, αλλά μέχρι τότε σίγουρα μπορεί να θεωρείται ένας άνθρωπος ικανός να εμπνεύσει τον κόσμο, επιτρέποντάς του να προσδοκά και να οραματίζεται μια ΑΕΛ η οποία, πέρα από την υπεροχή της εντός αγωνιστικού χώρου, θα βαδίζει και θα λειτουργεί γενικά με γνώμονα τις αξίες και τα ιδανικά που εκπορεύονται από την ίδια της την ιστορία. Οι πράξεις και τα λόγια, η συμπεριφορά και η στάση δηλαδή, του συγκεκριμένου αθλητή τόσο κατά την προηγούμενή του θητεία στην ομάδα, όσο και μετά το τέλος αυτής, με αποκορύφωμα το ότι το περασμένο καλοκαίρι κυνήγησε -ουσιαστικά- την επιστροφή του σε μια τραγική εποχή για εκείνη, μπορούν να αποτελέσουν εχέγγυα για κάτι τέτοιο.
Προσωπικά, θεωρώ λάθος η αξία και η χρησιμότητα ενός ανθρώπου να κρίνεται μόνο από την απόδοσή στη δουλειά του. Στην… καινούρια ΑΕΛ που θέλουμε να χτίσουμε μας ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο το ήθος και ο χαρακτήρας εκείνων που θα την εκπροσωπούν εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Για το ήθος και το χαρακτήρα του Ηλία Κυριακίδη δε χρειάζεται να πούμε πολλά, ούτε να αναλωθούμε σε απαρίθμηση περιπτώσεων που τα αποδεικνύουν, γι’αυτό και θεωρώ πως είναι χρησιμότερο να αντιληφθούμε ότι με αφορμή την υπόθεσή του θίγονται πολλά και διαφορετικά ζητήματα που άπτονται της γενικότερης φιλοσοφίας πάνω στην οποία θέλουμε η ΑΕΛ να βασίζεται.
Κατ’αρχάς, αποδείχθηκε με το χαρακτηριστικότερο τρόπο ότι η διοίκηση Πλεξίδα, με βασικό εκτελεστικό της όργανο τον Ν. Γαλανακόπουλο, δεν μπορεί να κατανοήσει την ιδιαιτερότητα και το ειδικό βάρος της ΑΕΛ ενώ παράλληλα αποδεικνύεται ανίκανη στο να διαχειριστεί έξυπνα και με αξιοπρέπεια τις φωτιές που ξεπετάγονται ή τις φωτιές εκείνες που από μόνη τους φροντίζει ή κατά λάθος ανάβει. Ο πρόσφατος από ραδιοφώνου εκβιασμός του Β. Πλεξίδα για την ανάληψη της διοικητικής ηγεσίας της ομάδας, συνοδεύτηκε από την άκομψη και δίχως ακόμα ξεκάθαρο λόγο περιθωριοποίηση του Ηλία Κυριακίδη, αλλά κι από την άθλια στάση απέναντι στον ποδοσφαιριστή και άνθρωπο Κώστα Πάνο τον οποίον αφού αποδέσμευσαν πρόσφατα, ξανακάλεσαν για ένταξη στην ομάδα μέχρις ότου τελικά τον… ξαναστείλουν. Τέτοιες συμπεριφορές απέχουν έτη φωτός από αυτό που ο κόσμος της ΑΕΛ ονειρεύεται. Τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στην ομάδα παρά μόνο ντροπή. Ο Ν. Γαλανακόπουλος στις χθεσινές του δηλώσεις εμφανίστηκε δυναμικός κι αποφασισμένος να αποκαλύψει όλη την αλήθεια γύρω από την υπόθεση Κυριακίδη, δίνοντας μάλιστα χρονικό περιθώριο δύο ημερών. Όταν, όμως, χθες το βράδυ κλήθηκε να δώσει τις απαιτούμενες εξηγήσεις απευθείας στους Monsters (που σημειωτέον δε συνόδευσαν κανέναν στα γραφεία της ΑΕΛ, όπως λανθασμένα τους χρεώθηκε), εμφανίστηκε… αναποφάσιστος, ενώ τα παραμύθια για ένα βράδυ του Δεκέμβρη δεν ήταν αρκετά για να πείσουν. Είναι τραγικό όταν υποτιμάται βάναυσα η νοημοσύνη του κόσμου από ανθρώπους που νομίζουν ότι η σωστή δουλειά μπορεί να γίνει μόνο από πιόνια υποταγμένα στη θέλησή τους.
Πέρα, όμως, από την αποδεδειγμένη πλέον αδυναμία των συγκεκριμένων ανθρώπων να κουμαντάρουν το καράβι της ΑΕΛ όπως του αρμόζει, η υπόθεση Κυριακίδη αποκάλυψε και αρκετές… παράπλευρες «απώλειες». Ο Γ. Στράντζαλης, δεχόμενος αδιαμαρτύρητα τις επιταγές Πλεξίδα-Γαλανακόπουλου αφήνοντας εκτός αποστολής τον Κυριακίδη για τον προχθεσινό αγώνα στην Πρέβεζα, κατάφερε να βάλει ταβάνι και στη δική του παρουσία στην ομάδα. Η ΑΕΛ δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους που, ενώ εκτίθενται από πράξεις άλλων, συμβιβάζονται και καταπίνουν χωρίς καμία αντίδραση. Η ΑΕΛ δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους που «δεν μπορούν να πάρουν θέση» για μια εξόφθαλμα άκομψη απόφαση και συμπεριφορά, ειδικά από τη στιγμή που βρίσκονται σε ένα από τα πιο καίρια πόστα και το οποίο τους παρέχει τη δυνατότητα να κρίνουν από πρώτο χέρι. Αν δεν μπορεί εκείνος, ποιοι και πόσοι άλλοι μπορούν; Και στο κάτω κάτω δεν αισθάνθηκε έστω την ανάγκη να αποκαταστήσει την ίδια του την υπόληψη, που τη μία στιγμή δηλώνει πως η χρησιμοποίηση ενός ποδοσφαιριστή από εκείνον γίνεται με κάποιο σκοπό και πλάνο και την αμέσως επόμενη ημέρα ο ποδοσφαιριστής αυτός θεωρείται από άλλους ξένο σώμα;
Επίσης, ποια είναι η θέση των υπολοίπων ποδοσφαιριστών της ομάδας; Δεν έχουν άποψη για όλα αυτά; Μήπως θεωρούν ότι η υπογραφή «οι ποδοσφαιριστές» μπορεί να μπαίνει αβασάνιστα στα φυλλαδιάκια που η Διοικούσα Επιτροπή μοιράζει στην πόλη και παινεύεται… κατορθώματα σαν κι αυτό της συμμετοχής στα ημιτελικά του Κυπέλλου Γ’ εθνικής, αλλά δε θεωρούν ότι μπορεί να μπει σε κάποιο κείμενο που θα αναφέρεται σε τέτοιου είδους ζητήματα; Μήπως νομίζουν ότι προσφέρουν περισσότερα με το να παρουσιάζονται ως άβουλα όντα, που απλά παρατηρούν τις εξελίξεις; Ακόμα κι από συναδελφική αλληλεγγύη δε θεωρούν ότι θα έπρεπε να εκφράσουν μια θέση ή μήπως κι εκείνοι δε λογαριάζουν τους Κυριακίδη και Πάνο ως συναδέλφους τους; Ή μήπως πάλι θεωρούν ότι η συμπεριφορά προς τους Κυριακίδη και Πάνο ήταν η πρέπουσα;
Τέλος, το Δ.Σ. της ερασιτεχνικής όλο αυτό το χρονικό διάστημα γιατί εμμένει στο να σιωπά; Δεν έχει αντιληφθεί ότι έτσι δε βοηθάει την κατάσταση. ενώ παράλληλα αδικεί κατάφωρα τον εαυτό του; Δεν έχει αντιληφθεί πως δεν το ευνοεί πουθενά και καθόλου το να κρατά ουδέτερη δημόσια στάση; Υποτίθεται ότι η φετινή προσπάθεια θα χτιζόταν σε διαφορετικές βάσεις, με πρώτη και καλύτερη αυτή της διαφάνειας για οποιοδήποτε θέμα προκύπτει και αφορά την ομάδα. Είναι κατανοητό ότι η θέση του είναι… ζόρικη και απαιτούσε τη διατήρηση των ισορροπιών για το περιβόητο καλό της ομάδας. Πώς όμως διασφαλίζεται το καλό της ομάδας όταν ο Β. Πλεξίδας φαίνεται να δρα ανεξέλεγκτα και δίχως να λογαριάζει τίποτα και κανέναν; Πώς διασφαλίζεται το καλό της ομάδας όταν δεν υπάρχει επίσημα ορθή και κοφτή τοποθέτηση του ερασιτέχνη απέναντι στον πρόσφατο εκβιασμό Πλεξίδα; Πώς διασφαλίζεται το καλό της ομάδας όταν δεν υπάρχει επίσημη ξεκάθαρη άποψη για ένα θέμα που δείχνει να ενδιαφέρει τόσο πολύ τον κόσμο, όπως αυτό του Κυριακίδη (γεγονός που επαναλήφθηκε και στις υποθέσεις Παναγόπουλου και Βαζάκα);
Αν δεχτούμε ότι οι θρησκευτικές ιστορίες και οι πρωταγωνιστές τους έχουν κάτι να πουν, τότε η περίπτωση του Πόντιου Πιλάτου μας λέει ότι νίπτοντας κάποιος τας χείρας του δεν καταφέρνει και αποποίηση των ευθυνών. Άλλωστε, η σιωπή εκτός από χρυσός μπορεί να αποτελέσει και συνενοχή…
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
