Μετά το τέλος του εντός έδρας νικηφόρου αγώνα κόντρα στον Όλυμπο Κέρκυρας ο προπονητής της ομάδας,
Γιώργος Στράντζαλης, δήλωνε στη συνέντευξη τύπου ότι «Εμείς θέλουμε σε αυτό το πρωτάθλημα να έχουμε ανταγωνισμό και να έρχονται ομάδες που μπορούνε να παίξουνε στα ίσια την ΑΕΛ. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι δύσκολο. Δεν αποτελεί ελαφρυντικό για εμάς, όμως ζητάμε ένα βαθμό δυσκολίας σε κάθε παιχνίδι ώστε να αποδείξουμε και εμείς σαν ΑΕΛ ότι είμαστε καλύτεροι.».
Ακριβώς μια εβδομάδα μετά η ΑΕΛ βρίσκεται αντιμέτωπη εκτός έδρας με τον Εθνικό Φιλιππιάδας. Κατορθώνει -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να ηττηθεί για δεύτερη φορά φέτος (πάλι με 1-0) στην κατηγορία αυτή. Ένα ακόμη ντροπιαστικό αποτέλεσμα, αφού η ομάδα ηττήθηκε και πάλι από μια ομάδα χωριού (μιλώντας και κυριολεκτικά πέρα από ποδοσφαιρικά), ξενερώνοντας με το χειρότερο τρόπο και τους οπαδούς της που έγραψαν και πάλι τόσα χιλιόμετρα για να σταθούν στο πλευρό της.
Η φετινή πορεία της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα χαρακτηρίζεται από μεγάλες νίκες και με αφορμή αυτό τα περισσότερα αθλητικά μέσα έχουν επιδοθεί σε σχετικές στατιστικές αναφορές και αναλύσεις. Παρ’όλα αυτά, όμως, η βαθμολογική διαφορά της ΑΕΛ από τη δεύτερη Τσαριτσάνη βρίσκεται στους δύο βαθμούς μόνο. Είναι αυτό που λέμε ότι η στατιστική είναι ο επιστημονικότερος τρόπος να πεις ψέματα. Φόβος ότι κάποια ανωμαλία θα συμβεί και ο στόχος της ανόδου δε θα επιτευχθεί δεν υπάρχει, αλλά ο σκοπός είναι και πρέπει να είναι το συντομότερο δυνατό να ξεμπερδέψει η υπόθεση «άνοδος». Γιατί τα εξω-αγωνιστικά -κυρίως- ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά, διάφορα και πάρα πολύ σημαντικά για την από εδώ και στο εξής εξέλιξη της ομάδας και ο κόσμος της θα πρέπει να επικεντρωθεί σε εκείνα έγκαιρα.
Η πρώτη ήττα από την Τσαριτσάνη στιγματίστηκε από το γεγονός πως ο τότε προπονητής έβαλε το εγώ του ψηλότερα από την ομάδα, παίζοντας στην πλάτη της. Μπορεί, λοιπόν, κάποιος να βρει δικαιολογία στις περίεργες συνθήκες που δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο. Η δεύτερη αυτή ήττα, όμως, έρχεται σε μια φάση όπου τέτοιες περίεργες συνθήκες δεν υφίστανται και μάλιστα με κατεβασμένα χέρια. Κανείς δεν πίστευε ότι στη φετινή σεζόν αυτή η ΑΕΛ θα μετράει δύο ήττες και μάλιστα πριν ακόμα ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος. Φυσικά και οι ήττες είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά ο τρόπος πάντα έχει τη σημασία του. Κακομαθημένοι, άλλωστε, δεν είμαστε για να μην ξέρουμε ότι μπορεί να χάσουμε κιόλας. Έχουμε μάθει να πέφτουμε(επιτρέπεται) και να ξανασηκωνόμαστε(επιβάλλεται). Όμως από την άλλη κι επειδή διακυβεύονται και θέματα γοήτρου αλλά και ψυχολογίας/αυτοπεποίθησης κόσμου και ομάδας (γιατί δυστυχώς λόγω της κατηφόρας των τελευταίων ετών «έγινε η απώλεια συνήθειά μας», όπως τραγουδούν και τα Διάφανα Κρίνα) η ήττα δεν πρέπει να υπάρχει ούτε σαν σκέψη.
Ο Γιώργος Στράντζαλης μέχρι τώρα έχει παρουσιάσει ένα πρόσωπο σοβαρού και μετρημένου ανθρώπου. Η δήλωσή του, όμως, την προηγούμενη Κυριακή, παρότι μπορεί να γίνει κατανοητή στην ουσία της, θεωρείται άστοχη από τη στιγμή που γίνεται δημόσια και καταλήγει σε κάζο όταν μόλις εφτά ημέρες αργότερα έρχεται μια τέτοια σφαλιάρα. Στην περίπτωση αυτή το «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» ταιριάζει απόλυτα. Δε χρειάζονται τέτοιες δηλώσεις. Είναι γνωστό εξάλλου πως τέτοιες κατηγορίες δε χωράνε ένα μέγεθος όπως η ΑΕΛ και δεν μπορούν να αποτελέσουν κριτήριο. Σκοπός είναι να ξεφύγουμε από το βούρκο αυτό σύντομα και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και όχι να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι σε ομάδες και σε οπαδούς που de facto είναι κατώτεροι. Τι να αποδείξει η ΑΕΛ και σε ποιον δηλαδή παρά μονάχα στον ίδιο της τον εαυτό και τον κόσμο της, ότι μπορεί να καταφέρει την επιστροφή και την… εκδίκηση από το ποδοσφαιρικό σύστημα που της εναντιώνεται μια ζωή;
Καλό, λοιπόν, είναι όταν κάποιος εκπροσωπεί την ομάδα αυτή να προσέχει διπλά και τριπλά τα λόγια και τις πράξεις του. Και για να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο μπορείτε (και πρέπει) να ακούσετε τα λόγια-κατάθεση ψυχής ενός οπαδού της ομάδας στη ραδιοφωνική εκπομπή των Monsters την περασμένη Πέμπτη. Δώστε βάση στο 4ο και 5ο μέρος του ηχητικού πατώντας εδώ. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι οι οπαδοί είναι οι πρώτοι και κύριοι εκπρόσωποι μιας ομάδας.
ΥΓ1: Πήρε φόρα η μπασκετική ΑΕΛ, αποδεικνύοντας ότι τελικά όλα ήταν θέμα ψυχολογίας. Ακόμα μία νίκη-θρίαμβος με σκορ 51-82 (η τέταρτη στους τελευταίους πέντε αγώνες – η μοναδική ήττα βέβαια ήρθε άδικα λόγω τραγικής απόφασης των διαιτητών) κόντρα στην Καστοριά είναι γεγονός ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο βαθμολογικά τους «βυσσινί» και επιτρέποντάς τους να αντιμετωπίζουν τελείως διαφορετικά από εδώ και πέρα τη συνέχεια. Όσοι βιάστηκαν να κρίνουν υπερβολικά και άδικα ας το ξανασκεφτούν…
ΥΓ2: Από ανταλλαγή επιστολών και από μεγάλα λόγια σχετικά με την προσφορά και το ενδιαφέρον για την ομάδα χορτάσαμε. Και κάτι ακόμη… οι μόνοι που μπορούν να δηλώνουν την αγάπη τους για την ΑΕΛ είναι οι οπαδοί της. Έδωσαν τα πάντα και τα ξαναδίνουν και γι’αυτό μπορούν να λένε ότι αγαπούν!
ΥΓ3: Μια μέρα πριν τον εντός έδρας αγώνα με τον Όλυμπο Κέρκυρας ακόμα ένα φυλλαδιάκι μοιράστηκε από τη διοικούσα επιτροπή της ΑΕΛ. Το περιεχόμενό του τραγικότερο από κάθε άλλη φορά. Είναι ξεφτίλα να προβάλλεται ότι η ΑΕΛ είναι πρωταθλήτρια χειμώνα και ότι βρίσκεται στα ημιτελικά του κυπέλλου μιας τέτοιας κατηγορίας..! Σταματήστε το επιτέλους! Νομίζετε ότι πάτε για μαλλί, αλλά στο τέλος βγαίνετε κουρεμένοι!
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
