Της… εκκαθάρισης έγινε χθες και βρισκόμαστε ξανά στη θέση να «κλάψουμε» τη σακατεμένη μοίρα της ομάδας, αφού πια της έχουν γίνει δεύτερη φύση οι καταιγίδες ακριβώς εκεί που ξεστομίζεις το «επιτέλους φαίνεται να ηρεμήσαμε».
Η Ερασιτεχνική ΑΕΛ εξέδωσε ανακοίνωση, εξηγώντας συνοπτικά τις τελευταίες εξελίξεις, ενώ η συνέντευξη του γενικού γραμματέα της, Νίκου Μπαλατσούκα, στο χθεσινό ραδιοφωνικό Tsoumbox έκανε πιο κατανοητό και το παρασκήνιο της υπόθεσης, μιας και αναφέρθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες που αξίζουν ακρόασης για να βγουν και ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ΑΕΛ εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από ανθρώπους που ελπίζαμε το καλοκαίρι ότι θα έμπαιναν πολύ σύντομα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, και ειδικά έπειτα από τις επιλογές που έγιναν. Είναι εξοργιστικό ακόμα και σήμερα, τέσσερις και πλέον μήνες από την καταδικαστική απόφαση της μη συμμετοχής της ομάδας στη Β’ εθνική, ο Κ. Πηλαδάκης και οι αυλικοί του να ορθώνουν εμπόδια στον ήδη δύσβατο μονόδρομο που έχουν πάρει οι «βυσσινί». Δεν ήταν αρκετό το χρέωμα της ΠΑΕ ΑΕΛ 1964; Δεν ήταν αρκετή η στέρηση του AEL FC Arena; Δεν ήταν αρκετό το ξεσπίτωμα από το ιστορικό προπονητήριο των Δέντρων, αναγκάζοντας την ομάδα να τριγυρνάει σαν τους νομάδες, ακούγοντας και παράπονα από πάνω; Δεν ήταν αρκετή η καταδίκη του υποβιβασμού στην ερασιτεχνική κατηγορία; Δεν ήταν αρκετή η αδιαφορία για την ιστορία, το κύρος και η αξιοπρέπεια της ομάδας, όταν το καλοκαίρι τολμήθηκε να προταθεί το... μπαστάρδεμά της με άλλο σωματείο για χάρη πρόσκαιρων δήθεν επιτυχιών στα ψευτοσαλόνια της Α’ εθνικής; Δεν ήταν, εν τέλει, αρκετό το παιχνίδι με τις ψυχές τόσων ανθρώπων, για τους οποίους η ΑΕΛ ήταν, είναι και θα είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ποδοσφαιρική ομάδα; Προφανώς όχι… Για αυτό και χθες θυμήθηκε η πλευρά τους πως χρειάζεται κι άλλο χρόνο για να τακτοποιήσει κάποιες ακόμη εκκρεμότητες και να προχωρήσει έπειτα αρτιότερα στη διαδικασία της εκκαθάρισης, τη στιγμή που σε παρόμοιες περιπτώσεις ήδη φαίνεται να ξεμπερδεύουν και να αφήνουν πίσω τους αυτή την τυπική διαδικασία…
Η ιστορία μπορεί να έγραψε ότι επί προεδρίας Κώστα Πηλαδάκη η ΑΕΛ ευημέρησε, έχοντας αρκετά θετικά σημεία αναφοράς, όμως τα στερνά τιμούν τα πρώτα, που λέει και η παροιμία. Και ο Κ. Πηλαδάκης δεν τα τίμησε ούτε αυτά, αφού τα στερνά του υποβάλλουν σε συνεχές μαρτύριο την ομάδα και τους οπαδούς της. Ουδέν κακό αμιγές καλού, όμως, αρκεί η παρουσία και πορεία Πηλαδάκη να αποτελέσει το καλύτερο μάθημα για όλους μας. Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε θετικά και που δοξάστηκε περισσότερο από κάθε άλλον διοικητικό στην ιστορία της ΑΕΛ ξεπούλησε στην κυριολεξία τα πάντα και χωρίς καμιά ντροπή, πετυχαίνοντας να συνοδεύει το όνομά του από κατάρες και κάθε είδους «Γαλλικά» (διότι διαθέτουμε και επίπεδο). Όπως θα μπορούσε να γραφτεί και σαν συνέχεια ενός παλιότερου editorial του επίσημου περιοδικού της ΑΕΛ «εγώ που ήμουνα θεός, θα φύγω τώρα σαν τρελός, θα φύγω σαν κυνηγημένος… ξένος, για πάντα ξένος».
Πάντως, επειδή ο κόσμος έχει καλύψει την όποια ανάγκη του για σιχτίρια και κατάρες, μιας και ως χώρα έχουμε και το προνόμιο να εξάγουμε εδώ και χρόνια βο(υ)λευτές και γενικά πολιτικάντηδες ολκής, δε χρειάζεται να φορτώνει επιπλέον τη γλώσσα του και ούτε να τρελαίνει τα πιεσόμετρα εξαιτίας ενός ακόμη προσώπου (και των αυλικών του). Κι αφού «τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ’την ψυχή μας και το μεταφέρουν στο στερέωμα», που έχει γράψει ο πολύ μεγάλος και συμπατριώτης μας Θανάσης (Παπακωνσταντίνου), το παρακάτω προσφέρεται από κάθε άποψη και μπορεί να αφιερωθεί εξαιρετικά...
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
