Χωρίς πολλά πολλά και σε ρυθμό «τελεία και παύλα» («τελεία» για το ένα θέμα «και παύλα» για εκείνο
που ακολουθεί) πάμε να σχολιάσουμε την αγωνιστική και όχι μόνο επικαιρότητα των τελευταίων ημερών.
- Μια παράδοση 30 χρόνων που την ήθελε να μη φεύγει νικήτρια από την Καστοριά έσπασε με την προχθεσινή της επικράτηση με σκορ 0-2 η ΑΕΛ (πρώτη φετινή νίκη με κάτω από τρία γκολ). Οι «βυσσινί» καθάρισαν το ματς από το πρώτο ημίχρονο και χωρίς να απειληθούν ιδιαίτερα πήραν το τρίποντο σε έναν αγώνα που μπορεί να χαρακτηριστεί… κρίσιμος για τη συνέχεια της φετινής πορείας. Πέρα, όμως, από το τρίποντο συνέχισαν να μοιράζουν και φίμωτρα σε όλους εκείνους τους λαλίστατους αντιπάλους που έχουν φροντίσει να παρουσιάσουν ανάστημα μεγαλύτερο από εκείνο που στην πραγματικότητα έχουν.
- Έπειτα κι από το στραβοπάτημα του Οικονόμου Τσαριτσάνης η βαθμολογική διαφορά της πάντα πρωτοπόρου ΑΕΛ αυξήθηκε σε πέντε βαθμούς από την Τσαριτσάνη και σε οχτώ βαθμούς από την Καστοριά, που βρίσκονται στη 2η και 3η θέση αντίστοιχα και οι οποίες στην επόμενη αγωνιστική αγωνίζονται μεταξύ τους. Φυσικά και η ομάδα -ειδικά φέτος- κοιτάει μόνο μπροστά και μόνο τον εαυτό της, αλλά όσο νωρίτερα ξεμπερδέψει και τυπικά από βαθμολογικής άποψης τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να στρέψουμε όλοι τα βλέμματά μας στα πολλά και διάφορα ανοιχτά σοβαρά μέτωπα που υπάρχουν και πρέπει σιγά σιγά να «κλείνουν» ή έστω να μπαίνουν σε μια σειρά, αν θέλουμε η φετινή χρονιά να αποτελέσει ισχυρό θεμέλιο για την ΑΕΛ που ουσιαστικά ξεκίνησε πάλι να χτίζεται από το μηδέν.
- Προς το παρόν, πάντως, προέχει η νίκη-πρόκριση επί της Κοζάνης στον εκτός έδρας νοκ άουτ αγώνα της ερχόμενης Κυριακής για την προημιτελική φάση του Κυπέλλου Γ’ εθνικής. Η ΑΕΛ έκανε το καθήκον της, τίμησε τη φανέλα και την ιστορία της και στον… τελικό του ομίλου πριν λίγες μέρες -ξανά κόντρα στην Κοζάνη- επικράτησε με 3-1, βγάζοντας τη γλώσσα στους φωστήρες της ΕΠΟ, οι οποίοι δε φιλοτιμήθηκαν παρά τη γενική κατακραυγή να διορθώσουν το λάθος τους και να γλιτώσουν το «έρμο» ελληνικό ποδόσφαιρο από ακόμα μια ξεφτίλα. Και μετά απορεί κανείς που ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη του και δε γεμίζει τα γήπεδα, ψάχνοντας την αιτία μόνο στους «αλήτες και κακούς οπαδούς που κάνουν επεισόδια»… Όπως και να ‘χει, η ομάδα καλείται τώρα να καθαρίσει και αυτόν τον αγώνα και καλώς εχόντων των πραγμάτων στα ημιτελικά (Τετάρτη 22/1 στο Αλκαζάρ, Κυριακή 23/2 στο ΟΑΚΑ) να συναντήσει μετά από καιρό έναν αντάξιο αντίπαλο. Μιας και η άνοδος στη Β’ εθνική μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, η μεγαλύτερη αγωνιστική πρόκληση για τη φετινή σεζόν είναι οι διπλοί αγώνες κόντρα στην ΑΕΚ. Τι καλύτερο, λοιπόν, από νίκες γοήτρου απέναντι σε έναν ανταγωνιστικό αντίπαλο, ο οποίος εκφράζει ένα σύστημα που όλοι σιχαινόμαστε και που οι φετινές επιλογές του αηδιάζουν ακόμη περισσότερο.
- Μετά την άδικη εκτός έδρας ήττα από τους Διόσκουρους στην Κοζάνη την προηγούμενη αγωνιστική, η μπασκετική ΑΕΛ επέστρεψε προχθές στις νίκες κόντρα στην Μακαμπή Θεσσαλονίκης στο κλειστό του Αγίου Θωμά με μια άνετη επικράτηση, όπως καταμαρτυρά και το τελικό 85-55. Μπορεί να μην σκαρφάλωσε σε κάποια υψηλότερη θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά μείωσε ακόμη περισσότερο τη διαφορά από τις θέσεις εκείνες που δεν οδηγούν σε υποβιβασμό. Στις επόμενες δύο αγωνιστικές κόντρα σε Καστοριά (εκτός) και Μελίκη (εντός), με τις οποίες ολοκληρώνεται και ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος, πρέπει πάση θυσία να παρθεί η νίκη ώστε η ζώνη του υποβιβασμού να αρχίσει να γίνεται ορατή μόνο με κυάλια (για αρχή έστω).
- Οι εμμονές σπάνια αποδεικνύονται χρήσιμες και κερδοφόρες. Και η εμμονή του κ. Πλεξίδα για τις αφίσες δεν προσφέρει απολύτως τίποτα ούτε στην ομάδα ούτε και στον ίδιο, αλλά δυστυχώς δε φαίνεται να το καταλαβαίνει. Αδικεί με τέτοιες ενέργειες και σκεπτικά την όποια προσπάθεια έχει καταβάλλει μέχρι τώρα και πάνω απ’όλα αδικεί την ΑΕΛ. Η φετινή σεζόν είναι πολύ ιδιαίτερη από μόνη της, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει προηγηθεί και μια περίοδος πολύ άσχημη τόσο για την ίδια την ομάδα όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά. Πάντως, ας γίνει αντιληπτό επιτέλους ότι ο κόσμος της Λάρισας σίγουρα δε θα έρθει στο γήπεδο επειδή είδε κάποιες αφίσες κρεμασμένες...
- Βλέποντας το συγκεκριμένο βίντεο ο συνειρμός είναι αναμενόμενος... «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!». Σ'αυτήν εδώ τη γωνιά της γης ακόμα και μια χριστουγεννιάτικη σχολική εκδήλωση είναι αφορμή για να τραγουδηθεί η ΑΕΛ. Πάντα τέτοια!
- Και, τέλος, να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί ένα «λευτεριά στους αγνούς και πραγματικούς οπαδούς!», οι οποίοι άδικα μπαίνουν και εγκλωβίζονται στο ίδιο τσουβάλι με δίποδα ζώα που θέλουν να αυτοαποκαλούνται οπαδοί αλλά ενεργούν ύπουλα και άνανδρα. Μέχρι εκεί μπορούν και φτάνουν κάποιοι... Κρυμμένοι σαν τα ποντίκια, περιμένοντας στο ψοφόκρυο τη μία και μοναδική στιγμή που από απόσταση ασφαλείας θα θεωρήσουν ότι έκαναν τη μαγκιά του αιώνα, επειδή απλά πέταξαν πέτρες και έγιναν καπνός μέσα στο σκοτάδι. Ιδανικά αντι-παραδείγματα κάτι τέτοια… Να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τους μοιάσει λοιπόν! Να μη γίνουμε ποντίκια!
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
