Με επίλογο τη συνέντευξη/ανοιχτή ομιλία (ή όπως αλλιώς θέλει να τη χαρακτηρίσει ο καθένας) του Βαγγέλη Πλεξίδα την περασμένη Παρασκευή έκλεισε ο κύκλος των αναταράξεων που έφεραν την αναστάτωση στη μέχρι πρόσφατα σχετικά ήρεμη καθημερινότητα της ομάδας.
Οι μέρες πέρασαν, η νίκη-πρόκριση κόντρα στον Εθνικό Φιλιππιάδας για το Κύπελλο Γ’ εθνικής ήρθε και φαίνεται στις τάξεις των «βυσσινί» να επανέρχεται η πολύ αναγκαία ηρεμία. Όμως, οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν από τα γεγονότα των ανήσυχων αυτών ημερών άφησαν το δικό τους στίγμα, όπως έκαναν και οι δηλώσεις του Βαγγέλη Πλεξίδα. Δε θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω λέξη – λέξη τα όσα ειπώθηκαν τόσο από εκείνον όσο κι από το Νίκο Γαλανακόπουλο. Όχι φυσικά γιατί απαξιώ ή δε θέλω να κρίνω συγκεκριμένα τις τοποθετήσεις τους γύρω από τα διάφορα θέματα που θίχτηκαν, αλλά γιατί είναι τόσα πολλά και διαφορετικά που πραγματικά δεν ξέρω από πού ν’αρχίσω και που να τελειώσω. Σίγουρα όμως μπόρεσαν και πάλι να βγουν κάποια συμπεράσματα για τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων αυτών, που έχουν τουλάχιστον για φέτος το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και συμμετοχής στα διοικητικά δρώμενα της ποδοσφαιρικής ΑΕΛ.
Αρχικά και προτού πάμε στην ουσία όσων ειπώθηκαν, επειδή σχολιάστηκε ο χειρισμός της γλώσσας από το Βαγγέλη Πλεξίδα, και εν μέρει δικαιολογημένα αφού καλώς ή κακώς παίζει το ρόλο του στο νόημα των όσων λέγονται, θεωρώ προσωπικά πως τη στιγμή αυτή δεν είναι το πρόβλημα που καίει την ομάδα, ούτε το χαρακτηριστικό εκείνο που από μόνο του μπορεί να επηρεάσει τόσο πολύ την (καλή ή κακή) εκτίμηση που θα δημιουργηθεί προς το πρόσωπό του. Εξάλλου, αν το δούμε και αλλιώς, έχουμε ως πολίτες χορτάσει από δεινούς ρήτορες με μεγάλη όμως έμφαση σε κάθε είδους απατεωνιά και κοροϊδία…
Κατά τ’άλλα, έγινε για μια ακόμη φορά εμφανές ότι παρά τα λόγια δεν υπάρχει η κατάλληλη αντίληψη του μεγέθους και της φιλοσοφίας που ακολουθεί την ΑΕΛ. Ο λαϊκισμός καθώς και οι γενικότερα βαρύγδουπες τοποθετήσεις, που εύκολα αναφέρονται και επαναλαμβάνονται, δεν προσφέρουν καμία απολύτως ουσία στην πορεία της ομάδας, ούτε μπορούν να προκαλέσουν την εύνοια και τη συμπάθεια του κόσμου απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Επίσης, η 9η Αυγούστου, που ανάγκασε τον κόσμο να διαχειριστεί την καυτή πατάτα και ειδικά όσους είχαν φροντίσει να συμμετάσχουν ενεργά με την ψήφο τους, δε σηκώνει αυθαίρετες και κατά το δοκούν ερμηνείες. Ας μη γελιέται κανείς και ας μη βιάζεται να ταυτίσει το πρόσωπό του με την ΑΕΛ και τον κόσμο της. Και μάλιστα τόσο γρήγορα… Και φυσικά είναι άκυρο να θεωρείται από τώρα δεδομένη για κάποιον η ανάληψη της ηγεσίας στα διοικητικά δρώμενα της ομάδας στο μέλλον. Ο Μάιος -εφόσον όλα θα έχουν κυλήσει ομαλά και η ομάδα θα έχει πετύχει το στόχο της ανόδου- δεν είναι πολύ μακριά. Μέχρι τότε ΟΛΟΙ και ΟΛΑ κρίνονται και ζυγίζονται. Και κρίνονται τόσο για όσα συμβαίνουν στο χόρτο, όπως φυσικά και για όσα συμβαίνουν έξω από αυτό.
Οι οπαδοί της ΑΕΛ έχουν αποδείξει ότι πάνω απ’όλα βάζουν την αξιοπρέπεια της ομάδας και τη δική τους. Δηλώσεις και συμπεριφορές που μειώνουν αυτή την αξιοπρέπεια δε συμψηφίζονται και πολύ περισσότερο δε σβήνονται από νίκες με πολλά γκολ ή από διαφόρων λογής λουσάτα περιτυλίγματα. Η αρχή της αξιοπρέπειας είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι ο θεμέλιος λίθος για την ομάδα αυτή. Και όταν κάποιος εκπροσωπεί την ΑΕΛ από καίρια πόστα, οφείλει τουλάχιστον να προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια για να μην τη θίξει. Η ΑΕΛ δεν είναι… χάρτινο τσίρκο και ο κόσμος της δεν ανέχεται να φαίνεται αστεία, να γίνεται αστεία…
Για μια ακόμη φορά θα κλείσω λέγοντας ότι τα τελευταία χρόνια της εποχής Πηλαδάκη ανοίξανε πληγές που δεν είναι εύκολο να κλείσουν, εξαιτίας των οποίων τα κριτήρια που πλέον μπαίνουν είναι πολύ πιο αυστηρά. Ο Β. Πλεξίδας έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά μέχρι στιγμής δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ιδιαίτερα πως με κάποιες τοποθετήσεις του και με τη γενικότερη συμπεριφορά του χάνει πόντους εμπιστοσύνης. Το επίσης κακό είναι πως από τη στιγμή που κατέχει τη θέση του Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής της ποδοσφαιρικής ΑΕΛ κάθε κίνηση ή λόγια του αυτομάτως μπορούν να στιγματίσουν και την ίδια την ομάδα. Βλέποντάς το βέβαια και από μια άλλη οπτική γωνία, είναι καλό που βγαίνει, μιλάει και εκτίθεται, ώστε να δίνεται έτσι και η δυνατότητα σε όλους μας να καταλάβουμε τι… καπνό φουμάρει και αν δύναται να καλύψει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που υπάρχουν για την ομάδα. Η προσφορά του στη μέχρι τώρα πορεία της ΑΕΛ δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί, αλλά καλό και για εκείνον είναι να φροντίσει να μάθει και να κάνει κτήμα του τον τρόπο που αυτή η ομάδα και ο κόσμος της θέλουν και έχουν επιλέξει να κινούνται μέσα στα χρόνια, αν θέλει να παραμείνει από τους μπροστάρηδες σ’αυτή τη νέα εποχή για την ΑΕΛ. Ειδάλλως, δεν αποκλείεται να φτάσουμε στο σημείο οι πόρτες να κλείνουν από μόνες τους ακόμα και στο άκουσμα του ονόματός του…
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
