Τάσου Καρακούτση στη “Monsters’ Zone” της Τετάρτης και το... μάθημα ΑΕΛικής ιστορίας την Πέμπτη από τους “Monsters” προς όλη την ομάδα στα γραφεία του συνδέσμου ανέβασαν τις ταχύτητες, δίνοντας την ευκαιρία να δοθεί περισσότερη έμφαση και σε άλλες πτυχές της φετινής αγωνιστικής περιόδου.
Για την ιδιαιτερότητα της φετινής χρονιάς και την ευκαιρία-ανάγκη για συμμετοχή όλων μας τα ξαναείπαμε και θα τα ξαναπούμε αρκετές φορές στη «Φωλιά του κούκου», όμως έχει μεγαλύτερη σημασία όταν αυτό το θέμα θίγεται από τους βασικούς πρωταγωνιστές και ειδικότερα από έναν άνθρωπο που από αυτά που λέει και κυρίως από τον τρόπο που τα λέει φανερώνεται η ταύτιση που νιώθει με την ιδέα της ΑΕΛ, τον Ηλία Κυριακίδη.
Η μέχρι στιγμής αγωνιστική πορεία της ομάδας χαρακτηρίζεται από την άνεση με την οποία επικρατεί των αντιπάλων της. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο επίσημο παιχνίδι (κόντρα στο Θεσπρωτό για το Κύπελλο), όπου η νίκη ήρθε… ζόρικα στην παράταση, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια γράφουν σκορ από τρία «μπαλάκια» και πάνω υπέρ των «βυσσινί», μέσα-έξω. Η αλήθεια είναι πως αυτού του είδους η χαλαρότητα και η άνεση είναι σπάνιο φαινόμενο για την ΑΕΛ και τον κόσμο της. Ειδικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κάποιος ευχάριστες και ήρεμες στιγμές. Αλλά και πιο πίσω αν κοιτάξουμε, οι όποιες χαρές ήρθανε συνήθως ακολουθούνταν από αγωνία ή διαφόρων είδους στραβές, με πιο... καραμπινάτη περίπτωση το Κύπελλο του 2007 όπου το Σάββατο 5/5 πανηγυριζόταν ένας ακόμη τίτλος και την επόμενη ακριβώς Κυριακή 13/5 παιζόταν μέχρι τα τελευταία λεπτά στην Καλαμαριά η παραμονή στην Α’ εθνική..!
Τι να μας πουν και τα σκωτσέζικα ντουζ δηλαδή…
Αναγκαία και καλοδεχούμενη, λοιπόν, αυτή η χαλαρότητα και η άνεση. Δε χρειάζεται να τεστάρονται τόσο πολύ και τα όρια μας άλλωστε. Δεν είμαστε ρομπότ… Ας φροντίσουμε όμως να μη φτάσουμε στο άλλο άκρο (καμία σχέση με τη θεωρία των δύο άκρων που τα σαΐνια του τόπου επινοήσανε και προωθούν τελευταία…) και να μην παραβλέψουμε την προσπάθεια και την ευκαιρία που δίνεται φέτος στην ΑΕΛ και όσους-όσα την ακολουθούν. Μεταξύ των πολλών ωραίων και πολύ σωστών που ο Κυριακίδης ανέφερε «στον αέρα» ας κρατήσουμε το ότι «η καλύτερη στιγμή για να οικοδομηθεί κάτι είναι είτε όταν είμαστε στα πολύ καλά μας ή όταν βρισκόμαστε στο βούρκο». Αφού φέτος έγιναν… όλα λίμπα και ο κόσμος επέλεξε ξεκάθαρα και προς τιμήν του το δύσκολο μονόδρομο, είναι κρίμα κι άδικο να απαξιωθεί η μέχρι τώρα προσπάθεια και παρουσία από όλα τα μέρη (ομάδα-κόσμος-διοίκηση). Κανείς δεν αντιλέγει πως το «Αλκαζάρ» συγκινεί μεν αλλά δε γοητεύει τόσο πια, ότι η κατηγορία και οι αντίπαλες ομάδες αποδεικνύονται πολύ χαμηλότερου επιπέδου και ενδιαφέροντος, ότι η μπόχα που γενικά αποπνέει το ελληνικό ποδόσφαιρο (ειδικά) τα τελευταία χρόνια αηδιάζει και ξενερώνει, ότι άλλες αντικειμενικές δυσκολίες (βλ. οικονομική κρίση) αποτελούν εμπόδιο. Όμως η φετινή επανεκκίνηση αξίζει περισσότερη επιμονή, υπομονή και πίστη.
Ας την απολαύσουμε όσο γίνεται τη φετινή χρονιά χωρίς μιζέρια. Η ηρεμία που μπορεί να προσφέρει είναι σημαντική. Δε χρειάζεται να «υποτιμώνται» οι 4άρες και οι 5άρες. Δεν είναι δεδομένες και δεν έρχονται από μόνες τους. Κάποιοι δουλεύουν -υπό δύσκολες συνθήκες- για να τις φέρουν και να μοιάζουν τόσο εύκολες. Κι αφού έρχονται οφείλουμε να τις εκμεταλλευτούμε όσο μπορούμε και όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες μέσα στις οποίες έρχονται. Ευκαιρία να τονωθεί ξανά το ηθικό, η αυτοεκτίμηση, η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ομάδας-κόσμου, το πνεύμα του νικητή. Ευκαιρία ο φετινός… βούρκος να είναι η αφορμή ώστε να γίνει ξανά μια γροθιά ομάδα και κόσμος. Άλλωστε «για ν’ανέβεις στον ουρανό πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης», που έχει πει και ο Καζαντζάκης. Ευκαιρία λοιπόν να μπουν από την αρχή γερά οι βάσεις και τα πλαίσια για το πώς θα δημιουργηθεί η ΑΕΛ από τώρα για μας και κυρίως για τις επόμενες γενιές. Γιατί, όπως επίσης πολύ εύστοχα και όμορφα δήλωσε ο Ηλίας, «την ομάδα αυτή τη στιγμή την έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές και σ’αυτές θα την επιστρέψουμε, κινούμενοι πάντα με βάση τον ΑΕΛικό τρόπο δηλαδή όχι με κάθε κόστος».
ΥΓ: Διπρόσωπη εμφανίστηκε η μπασκετική ΑΕΛ στον πρεμιέρα της ενώπιον του κοινού της, αφού την κακή εμφάνιση και την εις βάρος της διαφορά 19 πόντων του πρώτου ημιχρόνου τις ανέτρεψε με καλό μπάσκετ στο δεύτερο, ισοφαρίζοντας μάλιστα κατά τη διάρκεια του 3ου δεκαλέπτου. Η έλλειψη συγκέντρωσης, όμως, στα κρίσιμα τελευταία λεπτά και η… γενναιοδωρία των «βυσσινί», που χάρισαν απλόχερα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και άρα δεύτερες επιθέσεις σε όλη τη διάρκεια του αγώνα στο Φοίνικα, έφεραν τη δεύτερη ήττα με 71-77 (πάλι με 6 πόντους). Η ομάδα του δευτέρου ημιχρόνου (κυρίως του 3ου δεκαλέπτου) έδειξε δυνατότητες απέναντι σε ένα εκ των βασικών φαβορί για άνοδο και πάνω σ’αυτές μπορεί και επιβάλλεται να χτίσει για τη μεγάλη συνέχεια που ακολουθεί.
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
