Ανακοίνωση εξέδωσε ο σύνδεσμος φιλάθλων της ΑΕΛ, "ATHENS CLUB" με αφορμή
την αναμέτρηση της ΑΕΛ με τον Απόλλων Σμύρνης στο γήπεδο Ριζούπολης με τίτλο "Η Καρδιά μας χτυπάει ακόμα"
Αναλυτικά η ανακοίνωση
«Ο Σύνδεσμος της Αθήνας, που άνοιξε με τα ίδια δεδομένα θύρα στην Νίκαια το 2006, στο Περιστέρι στην Γ’ Εθνική, σε κάποια αφιλόξενα μαντρογήπεδα στην Αττική στα πολύ δύσκολα χρόνια, που προσπάθησε να μπει στο ΟΑΚΑ και στην Ν. Σμύρνη, δεν ήταν δυνατό να μην επιχειρήσει να βρεθεί και στη ριζούπολη. Οι συνεχείς ανακοινώσεις της γηπεδούχου ΠΑΕ, ότι δεν θα επιτραπεί η είσοδος στις εξέδρες ούτε σε μεμονωμένους οπαδούς της ΑΕΛ και ότι τα εισιτήρια θα δίνονταν αποκλειστικά στους δικούς της φιλάθλους, δεν μας πτόησαν και απαντήσαμε με την παρουσία μας έστω και επεισοδιακή στην θύρα των επισήμων.
Το ΑΕΛ ΟΛΕ ακούστηκε με την έναρξη του αγώνα, στο σημείο εκείνο της φυσούνας που είχαν φροντίσει κάποια καλόπαιδα νωρίς νωρίς να πιάσουν θέση για να εκφοβίσουν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας μας. Αυτοί που δεν ακούστηκαν και παρέμειναν στις θέσεις τους, ήταν οι αρκετοί οπαδοί της ΑΕΛ που βρίσκονταν στην ίδια κεντρική θύρα των επισήμων διάσπαρτοι, που σε όλο αυτό το σκηνικό, προτίμησαν την βουβαμάρα και την ησυχία τους παρά να εκφράσουν την υποστήριξη τους ανοικτά (εκτός από λίγους που ακολούθησαν). Εμείς πάντως τους δώσαμε την ευκαιρία να νιώσουν και να φωνάξουν, οι ίδιοι όμως είχαν άλλη άποψη. Δεν πειράζει, στην τελική όπως μάθει κανείς. Αυτό που κρατάμε είναι η κουβέντα δύο μεγάλων ανθρώπων στο τέλος ”καλά που ήσασταν και εσείς ,να μπορέσουμε να φωνάξουμε”.
Υπήρξαν κάποια ”τετ α τετ” και έντονες αψιμαχίες με τους φιλάθλους των γηπεδούχων μέχρι να επέμβουν τα ΜΑΤ, να μας αλλάξουν θύρα, να πάμε απέναντι και να κάνουμε κερκίδα για 90 λεπτά, να δείχνει πλάνο ο ote tv, να κάνει δηλώσεις για την παρουσία μας μέχρι και ο πρόεδρος των γηπεδούχων αλλά όλα αυτά μάλλον δεν ήταν άξια αναφοράς από την πλειοψηφία των Λαρισινών μέσων ενημέρωσης που προτίμησαν να πληροφορήσουν για την παρουσία αιθέριων υπάρξεων, παλαίμαχων και πρώην ποδοσφαιριστών μας και τραγουδιστών. Αλλά και αυτό δεν μας προκαλεί εντύπωση, από ”δημοσιογράφους” που δεν είναι ικανοί ούτε τα δημοσιογραφικά της ριζούπολης να βρουν. Και σε αυτό, εμείς βάλαμε το χεράκι μας για να βρουν κάποιοι την χαμένη Ατλαντίδα. Καμία απολύτως κουβέντα για εκείνους τους οπαδούς της ΑΕΛ που με θράσος και θέληση συμπαραστάθηκαν στην ομάδα. Με κάτι τέτοιους αγαπητοί οπαδοί της ΑΕΛ μας, θα πρέπει να ασχολείστε και όχι με τον κάθε τυχαίο δημοσιογράφο από την κάθε κουναβούπολη ή τους 2-3 ανθρώπους του κάθε Απόλλωνα που έρχονται σε φιλικά προετοιμασίας.
Όσον αφορά την διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΛ(ποιά διοίκηση δηλαδή), για άλλη μια φορά με την σιωπή και την ανικανότητα της, σύρθηκε πίσω από αντίπαλη ομάδα. Για πολλοστή φορά την τελευταία πενταετία, ξέχασε ότι πέρα από την πόλη και τον νομό της Λάρισας, υπάρχουν και πολλοί οπαδοί της ομάδας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Αθήνα, όπου υπάρχει και Σύνδεσμος Φιλάθλων. Τελικά μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν εκεί στην ΠΑΕ, αλλά η στρατηγική απέναντι μας μένει η ίδια. Τιμή μας και τους υποσχόμαστε πως θα είμαστε πάντα μπροστά τους. Τα εισιτήρια για να μαθαίνει και ο κόσμος, που αρχής εξ’ αρχής αρνήθηκαν να δώσουν οι αντίπαλοι μας, ήταν γιατί μας το κράταγαν μανιάτικο από τις επιθέσεις που δέχτηκαν άνθρωποι τους, τόσο στο φιλικό του καλοκαιριού, όσο και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Η δική μας ΠΑΕ, που δεν φρόντισε να θωρακίσει τους ποδοσφαιριστές μας και που δεν είχαμε καμία προσδοκία ότι θα ενδιαφέρονταν στο ελάχιστο για εμάς, εσκεμμένα κατά την γνώμη μας δεν ζήτησε εισιτήρια εμπρόθεσμα. Είχαν μάθει για το κλίμα που είχε δημιουργηθεί και επέλεξαν να κρυφτούν πίσω από την άρνηση και καλά του αντιπάλου. Η κίνηση τους να υποβάλλουν το αίτημα μόλις τρεις ημέρες πριν τον αγώνα, δηλαδή καθυστερημένα, την στιγμή που ήταν ορισμένος εδώ και δεκαπέντε ημέρες, δείχνει το γελοίο του πράγματος και την αρχική τους σκέψη και επιθυμία.
Τι να περιμένει κανείς όμως, από άτομα που στο ξενοδοχείο την Κυριακή το απόγευμα προσπάθησαν, ανεπιτυχώς εννοείτε, να μην μας αφήσουν να πούμε κάποια πράγματα στους παίκτες με το πρόσχημα ότι ήταν κουρασμένοι απ’ το υπερατλαντικό ταξίδι, παίζοντας και νοήματα προς τους παίκτες με κεφάλι και ματάκια.
Τι να περιμένεις από άτομα που μας έλεγαν παρασκευή βράδυ ότι δεν γνώριζαν το ξενοδοχείο που θα έμενε η ομάδα και μια ώρα αργότερα το έγραφαν σε φίλες τους στο facebook. Από άτομα που έχουν ξεφτιλίσει την οπαδική μας αξιοπρέπεια και ευαισθησία. Θα το καταλάβετε εάν ρίξετε μια ματιά στην πρόσοψη του ”pre-game & ticket house”, δίπλα στην μπουτίκ και αντιληφθείτε το ”έγκλημα” που έκαναν. Απλά κοιτάξτε πως απεικονίζουν τον αείμνηστο(το ίδιο συμβαίνει και στον διάδρομο των αποδυτηρίων) και αναρωτηθείτε γιατί παραπάνω αναφέραμε ότι τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθώσουμε, είναι εντός των τειχών και όχι οι δημοσιογράφοι ή οι λιγοστοί φιλοξενούμενοι από άλλες πόλεις.
Στο τέλος αφήσαμε τους ποδοσφαιριστές. Στο ξενοδοχείο είπαμε δύο κουβέντες. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Με δεδομένο ότι στην κατηγορία ελάχιστοι πληρώνονται και οι περισσότερες ομάδες δεν ξέρουν που και αν θα κάνουν προπόνηση αύριο, παρ’ όλα αυτά με το πάθος και την θέληση τους πρωταγωνιστούν, απαιτούμε από τους δικούς μας να ανεβάσουν την ομάδα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Τα κουκιά είναι μετρημένα πλέον. Για όσους από τους παίκτες δεν ήρθαν στην εξέδρα στο τέλος του αγώνα, ίσως να ήταν κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια της ήττας, αλλά τους πληροφορούμε ότι εάν δεν συνέρθουν και δεν βοηθήσουν τους υπόλοιπους στην προσπάθεια για την άνοδο, η κούραση τους θα είναι μεγαλύτερη και δεν θα χρειαστεί μια απλή αποθεραπεία.
Τέλος.»
ΥΓ A.C. ’98. 15 χρόνια φέτος και… ακόμα κλείνουμε!!!
Σ.Φ ΑΕΛ "ATHENS CLUB"την αναμέτρηση της ΑΕΛ με τον Απόλλων Σμύρνης στο γήπεδο Ριζούπολης με τίτλο "Η Καρδιά μας χτυπάει ακόμα"
Αναλυτικά η ανακοίνωση
«Ο Σύνδεσμος της Αθήνας, που άνοιξε με τα ίδια δεδομένα θύρα στην Νίκαια το 2006, στο Περιστέρι στην Γ’ Εθνική, σε κάποια αφιλόξενα μαντρογήπεδα στην Αττική στα πολύ δύσκολα χρόνια, που προσπάθησε να μπει στο ΟΑΚΑ και στην Ν. Σμύρνη, δεν ήταν δυνατό να μην επιχειρήσει να βρεθεί και στη ριζούπολη. Οι συνεχείς ανακοινώσεις της γηπεδούχου ΠΑΕ, ότι δεν θα επιτραπεί η είσοδος στις εξέδρες ούτε σε μεμονωμένους οπαδούς της ΑΕΛ και ότι τα εισιτήρια θα δίνονταν αποκλειστικά στους δικούς της φιλάθλους, δεν μας πτόησαν και απαντήσαμε με την παρουσία μας έστω και επεισοδιακή στην θύρα των επισήμων.
Το ΑΕΛ ΟΛΕ ακούστηκε με την έναρξη του αγώνα, στο σημείο εκείνο της φυσούνας που είχαν φροντίσει κάποια καλόπαιδα νωρίς νωρίς να πιάσουν θέση για να εκφοβίσουν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας μας. Αυτοί που δεν ακούστηκαν και παρέμειναν στις θέσεις τους, ήταν οι αρκετοί οπαδοί της ΑΕΛ που βρίσκονταν στην ίδια κεντρική θύρα των επισήμων διάσπαρτοι, που σε όλο αυτό το σκηνικό, προτίμησαν την βουβαμάρα και την ησυχία τους παρά να εκφράσουν την υποστήριξη τους ανοικτά (εκτός από λίγους που ακολούθησαν). Εμείς πάντως τους δώσαμε την ευκαιρία να νιώσουν και να φωνάξουν, οι ίδιοι όμως είχαν άλλη άποψη. Δεν πειράζει, στην τελική όπως μάθει κανείς. Αυτό που κρατάμε είναι η κουβέντα δύο μεγάλων ανθρώπων στο τέλος ”καλά που ήσασταν και εσείς ,να μπορέσουμε να φωνάξουμε”.
Υπήρξαν κάποια ”τετ α τετ” και έντονες αψιμαχίες με τους φιλάθλους των γηπεδούχων μέχρι να επέμβουν τα ΜΑΤ, να μας αλλάξουν θύρα, να πάμε απέναντι και να κάνουμε κερκίδα για 90 λεπτά, να δείχνει πλάνο ο ote tv, να κάνει δηλώσεις για την παρουσία μας μέχρι και ο πρόεδρος των γηπεδούχων αλλά όλα αυτά μάλλον δεν ήταν άξια αναφοράς από την πλειοψηφία των Λαρισινών μέσων ενημέρωσης που προτίμησαν να πληροφορήσουν για την παρουσία αιθέριων υπάρξεων, παλαίμαχων και πρώην ποδοσφαιριστών μας και τραγουδιστών. Αλλά και αυτό δεν μας προκαλεί εντύπωση, από ”δημοσιογράφους” που δεν είναι ικανοί ούτε τα δημοσιογραφικά της ριζούπολης να βρουν. Και σε αυτό, εμείς βάλαμε το χεράκι μας για να βρουν κάποιοι την χαμένη Ατλαντίδα. Καμία απολύτως κουβέντα για εκείνους τους οπαδούς της ΑΕΛ που με θράσος και θέληση συμπαραστάθηκαν στην ομάδα. Με κάτι τέτοιους αγαπητοί οπαδοί της ΑΕΛ μας, θα πρέπει να ασχολείστε και όχι με τον κάθε τυχαίο δημοσιογράφο από την κάθε κουναβούπολη ή τους 2-3 ανθρώπους του κάθε Απόλλωνα που έρχονται σε φιλικά προετοιμασίας.
Όσον αφορά την διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΛ(ποιά διοίκηση δηλαδή), για άλλη μια φορά με την σιωπή και την ανικανότητα της, σύρθηκε πίσω από αντίπαλη ομάδα. Για πολλοστή φορά την τελευταία πενταετία, ξέχασε ότι πέρα από την πόλη και τον νομό της Λάρισας, υπάρχουν και πολλοί οπαδοί της ομάδας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Αθήνα, όπου υπάρχει και Σύνδεσμος Φιλάθλων. Τελικά μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν εκεί στην ΠΑΕ, αλλά η στρατηγική απέναντι μας μένει η ίδια. Τιμή μας και τους υποσχόμαστε πως θα είμαστε πάντα μπροστά τους. Τα εισιτήρια για να μαθαίνει και ο κόσμος, που αρχής εξ’ αρχής αρνήθηκαν να δώσουν οι αντίπαλοι μας, ήταν γιατί μας το κράταγαν μανιάτικο από τις επιθέσεις που δέχτηκαν άνθρωποι τους, τόσο στο φιλικό του καλοκαιριού, όσο και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Η δική μας ΠΑΕ, που δεν φρόντισε να θωρακίσει τους ποδοσφαιριστές μας και που δεν είχαμε καμία προσδοκία ότι θα ενδιαφέρονταν στο ελάχιστο για εμάς, εσκεμμένα κατά την γνώμη μας δεν ζήτησε εισιτήρια εμπρόθεσμα. Είχαν μάθει για το κλίμα που είχε δημιουργηθεί και επέλεξαν να κρυφτούν πίσω από την άρνηση και καλά του αντιπάλου. Η κίνηση τους να υποβάλλουν το αίτημα μόλις τρεις ημέρες πριν τον αγώνα, δηλαδή καθυστερημένα, την στιγμή που ήταν ορισμένος εδώ και δεκαπέντε ημέρες, δείχνει το γελοίο του πράγματος και την αρχική τους σκέψη και επιθυμία.
Τι να περιμένει κανείς όμως, από άτομα που στο ξενοδοχείο την Κυριακή το απόγευμα προσπάθησαν, ανεπιτυχώς εννοείτε, να μην μας αφήσουν να πούμε κάποια πράγματα στους παίκτες με το πρόσχημα ότι ήταν κουρασμένοι απ’ το υπερατλαντικό ταξίδι, παίζοντας και νοήματα προς τους παίκτες με κεφάλι και ματάκια.
Τι να περιμένεις από άτομα που μας έλεγαν παρασκευή βράδυ ότι δεν γνώριζαν το ξενοδοχείο που θα έμενε η ομάδα και μια ώρα αργότερα το έγραφαν σε φίλες τους στο facebook. Από άτομα που έχουν ξεφτιλίσει την οπαδική μας αξιοπρέπεια και ευαισθησία. Θα το καταλάβετε εάν ρίξετε μια ματιά στην πρόσοψη του ”pre-game & ticket house”, δίπλα στην μπουτίκ και αντιληφθείτε το ”έγκλημα” που έκαναν. Απλά κοιτάξτε πως απεικονίζουν τον αείμνηστο(το ίδιο συμβαίνει και στον διάδρομο των αποδυτηρίων) και αναρωτηθείτε γιατί παραπάνω αναφέραμε ότι τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθώσουμε, είναι εντός των τειχών και όχι οι δημοσιογράφοι ή οι λιγοστοί φιλοξενούμενοι από άλλες πόλεις.
Στο τέλος αφήσαμε τους ποδοσφαιριστές. Στο ξενοδοχείο είπαμε δύο κουβέντες. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Με δεδομένο ότι στην κατηγορία ελάχιστοι πληρώνονται και οι περισσότερες ομάδες δεν ξέρουν που και αν θα κάνουν προπόνηση αύριο, παρ’ όλα αυτά με το πάθος και την θέληση τους πρωταγωνιστούν, απαιτούμε από τους δικούς μας να ανεβάσουν την ομάδα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Τα κουκιά είναι μετρημένα πλέον. Για όσους από τους παίκτες δεν ήρθαν στην εξέδρα στο τέλος του αγώνα, ίσως να ήταν κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια της ήττας, αλλά τους πληροφορούμε ότι εάν δεν συνέρθουν και δεν βοηθήσουν τους υπόλοιπους στην προσπάθεια για την άνοδο, η κούραση τους θα είναι μεγαλύτερη και δεν θα χρειαστεί μια απλή αποθεραπεία.
Τέλος.»
ΥΓ A.C. ’98. 15 χρόνια φέτος και… ακόμα κλείνουμε!!!
