πραγματοποιήθηκε στον χώρο του δημοτικού πάρκινγκ το τριήμερο 15, 16 και 17 Ιουλίου 2011. Το 4ο MONSTERS CAMPING άρχισε νωρίτερα από το 3ο που είχε αρχίσει νωρίτερα από το 2ο… Το βράδυ της Τετάρτης (13/7/2011) είχαν ήδη στηθεί οι πρώτες σκηνές. Την Πέμπτη (14/7) μεταφέρθηκαν όλα τα πράγματα μαζί με πολλούς κατασκηνωτές, ενώ έφτασαν και οι Γερμανοί των ULTRAS ‘94 που τους παρέλαβε από το αεροδρόμιο της Αγχιάλου λεωφορείο με συνοδεία μελών. Την Παρασκευή (15/7) ευτυχώς ξεπεράστηκε μια συνηθισμένη ελληνική δημοσιοϋπαλληλική αδιαφορία και το ρεύμα ήρθε το μεσημέρι: εκείνη την ώρα το Στόμιο ήταν ήδη Βυσσινί και οι οπαδοί της Βασίλισσας συνέχιζαν να συμπληρώνουν τους λίγους κενούς χώρους του κάμπινγκ με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Στις επτά το απόγευμα άρχισε το τουρνουά beach football και συγκέντρωσε πολύ κόσμο περιμετρικά του γηπέδου.
Δείτε το video 1
Δείτε το video 2
Δείτε το video 3
Δείτε το video 4
Στις τάξεις του Κεντρικού που παρέμενε για τρία χρόνια άτιτλος υπήρχε ένας αναβρασμός κατά του προπονητή. Πριν την έναρξη του αγώνα MONSTERS κεντρικού εναντίον Σ.Φ.Α, οπαδοί εισέβαλαν στο γήπεδο με πανό κατά του προπονητή να γράφει «Go Home, αλλιώς…». Μετά το πρώτο γκολ του κεντρικού τα συνθήματα άλλαξαν εντελώς σατυρίζοντας την κλασική ελληνική τακτική της κωλοτούμπας, ενώ με το σφύριγμα οι οπαδοί σήκωσαν τον προπονητή στα χέρια. Αναλυτικά τα αποτελέσματα των αγώνων της πρώτης μέρας ήταν:
MONSTERS ΑΜΠΕΛΩΝΑΣ VS ΛΑΣΠΗ : 1 – 0
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ VS ΣΦΑ : 2 – 0
ULTRAS ’94 VS MONSTERS ΤΥΡΝΑΒΟΣ : 2 – 2 ( 2 -1 οι Γερμανοί στα πέναλτι, που φέτος εμφανίστηκαν πολύ πιο δυνατοί)
SAN ANTONIO VS WEST SIDE : 2 – 0
Στο επιπλέον παιχνίδι (λόγω παρουσίας 9 ομάδων) και μετά από κλήρωση οι MONSTERS ΑΜΠΕΛΩΝΑ κέρδισαν τους ARUKU με 1-0.
Όταν ήδη είχε σουρουπώσει και οι μπύρες είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν, μπροστά απ’τους πάγκους με την μπουτίκ και τις μπύρες και κόντρα στο dj set εκείνων των ωρών, είχε φτάσει η στιγμή, με πίστη στην παράδοση των κάμπινγκ, να ακουστεί νέο σύνθημα ξανά και ξανά, για ν’αρχίσουν σιγά σιγά να το μαθαίνουν όλοι πριν ακουστεί στο πέταλο. Πάλι το Στόμιο το άκουσε πρώτο :
«Τη ζωή μου για σένα έχω κάψει
ΑΕΛάρα δεν είμαι καθόλου καλά
Τα χιλιόμετρα που έχω γράψει
για την πάρτη σου, θα τα ‘γραφα ξανά και ξανά.
Κι αν με λένε τρελό δε με νοιάζει
Σ’ένα πέταλο για σένα πάντα θα τραγουδώ
ΑΕΛάρα μου κάν’τα όλα λίμπα
Γάμησέ τα όλα πάλι όπως το ’88.»
Από νωρίς το πρωί του Σαββάτου (16/7) η θάλασσα κι η παραλία μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των περισσότερων την ίδια στιγμή που η Λάρισα μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά έβραζε. Ο κόσμος συνέχισε να φτάνει καθώς όλοι πια ξέρουν πως το κάμπινγκ κορυφώνεται το βράδυ του Σαββάτου με το καθιερωμένο live αμέσως μετά τον τελικό του τουρνουά beach football. Οι δύο ημιτελικοί έγιναν πάλι μπροστά σε πολύ κόσμο. Ο Κεντρικός επεβλήθηκε των MONSTERS ΑΜΠΕΛΩΝΑ με δυσκολία με 1-0, σ’έναν επεισοδιακό αγώνα με εισβολές οπαδών και συμπλοκές στην άμμο του γηπέδου, προσωρινή απώλεια για το πανό των MONSTERS ΑΜΠΕΛΩΝΑ, όλα αυτά στο βωμό του… χαβαλέ. Στον άλλο ημιτελικό οι πάντα δυνατοί San Antonio πέρασαν δύσκολα κι αυτοί τους ULTRAS ’94 με τον ίδιο σκορ, 1-0. Ο μεγάλος τελικός έκλεψε την παράσταση με το θέμα του προπονητή να καίει ακόμα. Μετά από μεγάλη μάχη οι δύο ομάδες έμειναν στο 0-0 και ο τίτλος κρίθηκε στα πέναλτι. Εκεί δυστυχώς, κι ενώ υψηλόβαθμα στελέχη του Κεντρικού είχαν πάρει τα μέτρα τους για να έρθει ο πολυπόθητος τίτλος, προέκυψε ένα ξαφνικό πρόβλημα στην επικοινωνία με τις φυλακές Ναυπλίου και ποδοσφαιριστές του San Antonio που όφειλαν να αστοχήσουν, τελικά είδαν δίχτυα και ο Κεντρικός παρέμεινε άτιτλος για 4ο χρόνο. Πρωταθλητές οι San Antonio με 2-1 στα πέναλτι με τον κόσμο να βράζει και να ζητά το κεφάλι του προπονητή στο πιάτο…
Η γνώριμη σκηνή που στήθηκε στον καθιερωμένο πια χώρο φιλοξένησε φέτος τρία σχήματα. Τη βραδιά άνοιξαν οι ΕΞΤΑΣΗ ΤΕΑΜ που δε σταμάτησαν να ραπάρουν για την ΑΕΛ, το WEST SIDE, τη Λάρισα, τη Φιλιππούπολη, τους MONSTERS και το Camping. Οι πρώτες «λαμπάδες» άναψαν, τα πρώτα συνθήματα ακούστηκαν. Αμέσως πριν πάρουν τη σκυτάλη οι ΑΝΟΪΜΑ έγινε η απονομή των μεταλλίων στους νικητές San Antonio, απ’το συνήθη ύποπτο Koblenz, που χαιρέτισε ενθουσιασμένος τον κόσμο και ξεδίπλωσε μια όμορφη χειροποίητη σημαία «MONSTERS – ULTRAS NURNBERG» που έφερε σαν δώρο στο 4ο Camping για να αρχίσει το πλήθος τα συνθήματα για τους φίλους ULTRAS ’94.
Οι ΑΝΟΪΜΑ πήραν δυναμικά τη σκυτάλη με το ήδη από πέρυσι γνώριμο ύφος στα μονοπάτια του καθιερωμένου ελληνικού ροκ, τα συνθήματα συνέχισαν να πετάγονται ανάμεσα και μέσα στα τραγούδια, ο κόσμος μέσα στην καυτή νύχτα φωτισμένος από τα καπνογόνα ήταν περισσότερος από κάθε άλλη φορά. Το live κορυφώθηκε όπως οφείλει με το γκρουπ που είναι ταυτόσημο με το Σύνδεσμο, με το γκρουπ που είναι ο Σύνδεσμος, τους αγαπημένους σε όλους μας BaliLao. Με νέες προσθήκες τραγουδιών (όσο αυξάνονται τα συνθήματα, τόσο αυξάνονται και τα τραγούδια), αλλά φυσικά και όλα τα παλιά αγαπημένα, «must», «SOS», ή όπως θέλει κανείς να τα πει, σήκωσαν τον κόσμο στον αέρα, έσπρωξαν τα πυροτεχνήματα στον ουρανό, άναψαν τα καπνογόνα μέχρι εξάντλησης και τα είπαν όλα σε γλώσσα οπαδική. Το ανελέητο stage diving, ο συνεχής χορός, τα παλιά και νέα συνθήματα, έστησαν πάλι αυτό το αυτοσχέδιο πέταλο μπροστά τους με όλα αυτά τα αγαπημένα κλισέ που δε βαριόμαστε να ζητάμε… ΘΥΡΑ 1, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ… Πέρα από τα στημένα και τους πλούσιους χοντρούς που τα θέλουν όλα δικά τους, πέρα από τις σάπιες Ευρώπες των προσκυνημένων ρεζιλιών της Θεσσαλίας, πέρα από τους θεσμούς και τις εξουσίες που κρατούν και σήμερα στη ζωή το πτώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου… Πολλοί μπορεί να ήταν μεθυσμένοι, δε γίνεται όμως να έκαναν όλοι το ίδιο λάθος. Γιατί όσοι κοίταξαν τον ουρανό είδαν πως εκείνο το βράδυ η πανσέληνος ήταν Βυσσινί…
