Βαγγέλη Μαρινάκη, μέσα από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα επιτίθεται κατά του Κώστα Πηλαδάκη.
Διαβάστε σε απόσπασμα τι γράφει
Τα επεισόδια στο γήπεδο της Λάρισας, στο παιχνίδι ΑΕΛ - Πανσερραϊκός, ήταν ο επίλογος στην ιστορία «Πηλαδάκης, ο ποδοσφαιρικός παράγοντας».
Ο πρόεδρος της Λάρισας, πέρα από το ότι, όπως λένε ακόμη και οι στενοί του φίλοι, «Ξέφυγε εντελώς και χειροδίκησε κατά του τέταρτου διαιτητή και πέρα από το ότι προκάλεσε την βία της εξέδρας, έγραψε μόνος του το φινάλε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.» Μια ιστορία που, όπως υποστηρίζουν οι άσπονδοι φίλοι του, έχει χρώμα πράσινο και βυσσινί. Μάλιστα στην πορεία του χρόνου σκοντάφτει σε πολλά μικρόφωνα! Από αυτά που κρατάνε τραγουδίστριες στις πίστες, αλλά και από αυτά που κρατάνε οι οργανωμένοι της εξέδρας για να δίνουν τα συνθήματα.
Ο Κώστας Πηλαδάκης μπήκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο αναλαμβάνοντας διοικητικά την τύχη του Ηλυσιακού και στη συνέχεια έκανε το μεγάλο άλμα. Οι τότε σύμβουλοι του, ο Γιώργος Δώνης (προπονητής σήμερα του Ατρόμητου) και ο Νίκος Λυράκης (μόλις είχε αφήσει το επάγγελμα του μάνατζερ) τον έπεισαν ότι το μέλλον στο ποδόσφαιρο ήταν σε επαρχιακή ομάδα. Η Λάρισα έμοιαζε ομάδα με μεγάλο όνομα, με τίτλο πρωταθλήτριας Ελλάδας στην κατοχή της, πολύ κόσμο, πολλά ταλέντα στον θεσσαλικό κάμπο και -κυρίως;- χωρίς... γήπεδο.
Διότι το Αλκαζάρ ήταν μικρό για να χωρέσει τις φιλοδοξίες του Πηλαδάκη και όσων σχεδίαζαν τότε να χτίσουν γήπεδα για τις μισές ομάδες ώστε να υπάρχουν πολλοί δορυφόροι του μεγάλου πράσινου γηπέδου! Του γηπέδου του ΠΑΟ, που θα έφτιαχνε ο προστάτης του Πηλαδάκη και συμβουλάτοράς του από τα πρώτα χρόνια Ανδρέας Βγενόπουλος. Όταν ανέλαβε τη Λάρισα ο Πηλαδάκης είχε μαζί του τον... κύκλο του: όσους συσχετιζόταν με το ποδόσφαιρο, όπως ο Σοφοκλής Πιλάβιος, αλλά και αυτούς που θα συσχετιζόταν στη συνέχεια με το ποδόσφαιρο όπως ο Αντώνης Ρέμος. Το πρώτο... μικρόφωνο που λέγαμε.
Στα … σχέδια του Πηλαδάκη, πέρα από το σούπερ ευνοϊκό δάνειο από τη Marfin για το γήπεδο στη Λάρισα, υπήρχε ένα ποδόσφαιρο «φίλων». Στον Ολυμπιακό ο Σωκράτης Κόκκαλης έμοιαζε να βρίσκεται στο φινάλε και οι πολυμετοχικοί φίλοι του Πηλαδάκη, με πρώτο τον Ανδρέα Βγενόπουλο, έχτιζαν σιγά-σιγά ένα νέο περιβάλλον, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τις εξελίξεις και το πόσο χαμένα θα πήγαιναν τα σχέδια τους. Πρώτα έμβολα στη μηχανή που ετοίμαζαν ήταν ο Κώστας Πηλαδάκης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Δεν είναι καθόλου τυχαίες, φυσικά, οι μεταγραφικές καραμπόλες ποδοσφαιριστών τύπου... Μελίσση που από τον ΠΑΟΚ (του Ζαγοράκη) πήγαινε στον ΠΑΟ (του Βγενόπουλου) από εκεί στη Λάρισα (του Πηλαδάκη)...
Παίκτες για τους οποίους οι ομάδες πλήρωναν τεράστια ποσά για την αξία τους και οι παράγοντες ήταν όλοι... ευχαριστημένοι! Στους φίλους του Πηλαδάκη και του «συστήματος» προσθέστε και τον Ντέμη Νικολαίδη, που είχε καταφέρει ακόμα να είναι (και είναι ακόμα) και «φίλος Τζίγγερ» και «φίλος Βγενόπουλου».
Με την ολοκλήρωση της κατασκευής του γηπέδου στη Λάρισα, τα media, στα οποία επίσης έχει πολλούς φίλους ο Πηλαδάκης, τον αποθέωσαν! Οι Λαρισινοί φίλαθλοι παρέμεναν δύσπιστοι απέναντί του και ποτέ δεν τον δέχτηκαν πραγματικά.
Ήταν λογικό. Σε μια πόλη με ανθρώπους σφυρηλατημένους από τη δουλειά στον κάμπο, το lifestyle τύπου Πηλαδάκη δεν ήταν αποδεκτό. Ειδικά οι «Monsters», οι φανατικοί της ΑΕΛ, δεν δέχτηκαν ποτέ το στυλάκι του νέου ιδιοκτήτη. Ούτε μπορούσαν να χωνέψουν τον «πρόεδρο του Σαββατοκύριακου» που φώναζε ότι «ομάδα με γήπεδο δεν χάνεται», αλλά στην πράξη έβλεπαν το αντίθετο...
Ο Πηλαδάκης, βλέποντας τα στηρίγματα του να φεύγουν ένα-ένα από το ποδόσφαιρο, έψαξε και αυτός τρόπο να την κάνει. Ωστόσο τον έδενε το γήπεδο με αυτό. Όχι φυσικά η ΑΕΛ, της οποίας ουδέποτε υπήρξε οπαδός, ούτε και το... πάθος του για το ποδόσφαιρο, το οποίο δεν υφίσταται. Ο υποβιβασμός έμοιαζε λογικός και η πόλη της Λάρισας δεν κατάφερε να χαρεί το νέο γήπεδο, με την ΑΕΛ να αποχαιρετά τη Super League. Ο Πηλαδάκης αντιδρούσε λες και του έκλεψαν κάτι, κατηγορώντας μάλιστα την ΕΠΟ, ενώ η σχέση του με τον Σοφοκλή Πιλάβιο και την Ομοσπονδία ήταν καλύτερη από ποτέ...
Με το ξεκίνημα της φετινής σεζόν ο Πηλαδάκης νόμιζε – ή έτσι τον διαβεβαίωναν οι φίλοι του - ότι θα ανέβει για πλάκα στην Α’ Κατηγορία, αλλά κάτι τέτοιο δεν μπόρεσε να το κερδίσει η ομάδα του στα γήπεδα. Έτσι έφτασε στο πρόσφατο ξέσπασμα, που δεν είχε να κάνει με τη διαιτησία του Παπαπέτρου, μόνο, αλλά και με την προσπάθεια του ίδιου να βρει ένα τρόπο διαφυγής φορτώνοντας την τύχη της Λάρισας σε κάποιον τυχαίο ή αφήνοντας την στα σκαλιά του πρωτοδικείου...
Στα επεισόδια του αγώνα ΑΕΛ - Πανσερραίκός, ο Πηλαδάκης έσπασε και ένα μεγάλο ρεκόρ, που είναι ακόμη και για Γκίνες: κατάφερε να ξαναρχίσει παιχνίδι που είχε διακοπεί για μία ώρα και δέκα λεπτά, ενώ ο κανονισμός προβλέπει ότι παιχνίδι που διακόπτεται για ένα ημίωρο αναβάλλεται! Προφανώς, ο διαιτητής Παπαπέτρου δεν πήρε μόνος του αυτή την απόφαση... Και ο μεγαλοπαράγοντας της Λάρισας όμως δεν πήρε μόνος την απόφαση να φύγει από το ποδόσφαιρο. Λέγεται ότι τον επηρέασε ένα άλλο μεγάλο μικρόφωνο, ή νέα σύντροφος του, η αοιδός Ειρήνη Παπαδοπούλου, η οποία είναι φίλη της Υβόννης Μπόσνιακ, της φίλης του Αντώνη Ρέμου…
Το ότι ο κύκλος του στο ποδόσφαιρο και στην ΑΕΛ και στη Λάρισα έχει κλείσει του το φώναξαν και με ανακοίνωση τους οι οργανωμένοι φίλαθλοι της Λάρισας. Διαβάστε, για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας, την ανακοίνωση που έβγαλαν οι «Monsters» (παρά τα λίτρα... δωρεάν φραπεδιάς στα μαγαζιά του) στα τέλη Γενάρη: «Ο κύκλος έκλεισε οριστικά. Αν ψάχνεις να βρεις απαντήσεις στα οικονομικά προβλήματα της ΠΑΕ ή δικά σου ή και των δυο, οι απαντήσεις κρύβονται στις λέξεις εγωισμός, αλαζονεία, στενοκεφαλιά και ασχετοσύνη. Σίγουρα πάντως όχι στα πρόστιμα που πλήρωσε η ΑΕΛ όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα, που τα κουκιά δεν περισσεύουν πήγαινε στους κολλητούς σου μάνατζερ που σε κορόιδευαν όλα αυτά τα χρόνια να αποζημιωθείς. Εκτός αν πουλήσεις την πατέντα-«παγκόσμια πρωτοτυπία διοίκησης ποδοσφαιρικής ομάδας: ΑΕΛ, η ομάδα του 48ωρου ανά διήμερο, με σήμα το εφήμερο». Τελικά, η... παράσταση με τον Πανσερραϊκό δεν ήταν και τόσο αυθόρμητη. Η έκρηξη του αδικημένου Πηλαδάκη δεν μπορεί βέβαια να ξεγελάσει τον κόσμο της Λάρισας. Ακόμα και οι πιο θερμοκέφαλοι εντοπίζουν ένα-ένα τα μεγάλα λάθη του και τον στέλνουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Ο Κώστας Πηλαδάκης είναι παιδί Ελλήνων από την Αίγυπτο. Μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και τη Φιλοθέη. Οι παρέες του ήταν παιδιά πλούσιων οικογενειών και έτσι μεγάλωσε, εξ αντανακλάσεως, σε πλούσιο περιβάλλον. Οι γονείς του, όπως όλοι οι Έλληνες της διασποράς, του έδωσαν την καλύτερη δυνατή μόρφωση. Τα καλοκαίρια πήγαινε σε camp προκειμένου να βελτιώσει τα αγγλικά του. Εκεί τον συνάντησε ένας προπονητής που διαπίστωσε ότι ο... μικρός παίζει καλό μπάσκετ. Όταν κατάλαβε ότι δεν θα γινόταν ποτέ σαν το ίνδαλμα του, τον Νίκο Γκάλη, αποφάσισε να στραφεί αποκλειστικά στις επιχειρήσεις. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα βιντεοκλάμπ στην περιοχή της Φιλοθέης, ενώ βρισκόταν στην τελευταία τάξη του σχολείου. Ο κολλητός του φίλος Αλέξης Τσαντίλης τον πείθει ότι υπάρχει μέλλον στον τομέα αυτόν λόγω της έλλειψης ανταγωνισμού στη γύρω περιοχή.
Εκείνη την εποχή αποφάσισε από τον μαγικό κόσμο των ταινιών να περάσει στα αιθέρια ύψη της πραγματικότητας. Σύστησε, με τη βοήθεια προσώπων του στενού περιβάλλοντός του, την εταιρεία GSA η οποία αντιπροσωπεύει μεγάλες αεροπορικές εταιρείες όπως η American Airlines, Air Afrique, και η China Airlines. Μεταξύ των πελατών του ήταν και η νεοσύστατη Virgin Airlines του νεαρού και άγνωστου τότε Ρίτσαρντ Μπράνσον. Και αυτή η δουλειά πάει καλά. Την εποχή εκείνη ο «αόρατος συγγραφέας» αποφάσισε να δοκιμάσει τον φιλόδοξο νεαρό. Ήταν το 1991, όταν ο Πηλαδάκης πήγε να σπάσει το μονοπώλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας με τη δική του εταιρία Virgin.
Ειδικότερα επρόκειτο για αεροπορική εταιρία SEFA, η οποία έγινε το 1992 θυγατρική της Virgin Atlantic στην Ελλάδα. Αυτή όμως βυθίστηκε στα χρέη και έτσι η ζωή του έδειξε το άλλο της πρόσωπο, το σκληρό. Ήταν μόλις 26 ετών. Το μόνο που αποκόμισε από αυτή την εμπειρία ήταν χρέη και γνώση για το μέλλον. Ο ίδιος όταν θυμάται εκείνη την εποχή λέει είχε άγνοια κινδύνου, λόγω του νεαρού της ηλικίας. «Αν το πέρναγα μεγαλύτερος, δεν ξέρω αν θα είχα τα ψυχικά αποθέματα να ξανασηκώσω κεφάλι. Σε πολύ μικρή ηλικία είχα φτάσει να μιλάω με τον πρωθυπουργό της χώρας, τότε με την αεροπορική εταιρεία Όλα αυτά εξαφανίστηκαν και μου πήρε περίπου δύο χρόνια να ξανασηκώσω κεφάλι και πάλι με τη βοήθεια φίλων και του Μπράνσον, τότε με τη Virgin, κατάφερα ξανά να αρχίσω να δραστηριοποιούμαι επιχειρηματικά».
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΒΓΕΝ0ΠΟΥΛΟ
Ενώ βρισκόταν στα κάτω του, ήρθε η χείρα βοηθείας από τον Ρίτσαρντ Μπράνσον αυτοπροσώπως, που τον βοήθησε να ανοίξει τα «VIRGIN MEGASTORES», αφού είχε εκτιμήσει την εργατικότητα του και το πείσμα του. Το πρώτο κατάστημα άνοιξε στη Σταδίου το 1995 και τον έκανε να ξεχάσει τη νίλα που είχε υποστεί από τον αερομεταφορέα. Έναν χρόνο αργότερα μετρά οκτώ καταστήματα. Εκείνη την εποχή γνώρισε και τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος μέσω της νεοσύστατης τότε Marfin αποκτά το 15% της Virgin Megastores. Οι δύο άνδρες γίνονται φίλοι και συνεργάτες και κάνουν αρκετές δουλειές μαζί. Μία από αυτές ήταν η εταιρεία Kal Aviation Cargo. Ο Κώστας Πηλαδάκης ήθελε μια άτυπη ρεβάνς από τον τομέα των αερομεταφορών. Η δουλειά πήγε καλά και απέφερε κέρδη. Την πούλησε στον επιχειρηματία Βερνίκο αποκομίζοντας υπεραξίες. Ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του έχει πει «Ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι φίλος μου σε εποχές δύσκολες. Με βοήθησε και με στήριξε επιχειρηματικά πριν από αρκετά χρόνια, το 1996-1997».
Όταν ο κύκλος των«Virgin» έκλεισε, εξαιτίας του Internet και της πειρατείας των CD, ο Κώστας Πηλαδάκης, μέσα από τις κατάλληλες επαφές που είχε, βρέθηκε στη... νεόκοπη τότε αγορά των καζίνων. Το Καζίνο της Ξάνθης ήταν μια καλή ευκαιρία. Το απέκτησε από τους τότε μετόχους του, τους αδελφούς Χατζηιωάννου, την οικογένεια Κανελλάκη κ.ά., και το απορρόφησε η Virgin. Την ίδια εποχή ανέλαβε τη διαχείριση του Καζίνου του Ρίου, για να ακολουθήσει το 2009 και το Καζίνο της Κέρκυρας...
