προβλήματα που εμφανίστηκαν την φετινή χρονιά στην ομάδα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Βυσσινόκιππου
Διαβάζοντας ή ακούγοντας κάποιος τον τίτλο του κειμένου θα πίστευε ότι πρόκειται για μια ακόμη ανάλυση των πεπραγμένων στην Ελλάδα, της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί και των δυσκολιών ακόμη και για την επιβίωση στην Ελλάδα του σήμερα ή ότι πρόκειται για τις προβλέψεις μιας «σύγχρονης Κασσάνδρας» για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα που περιλαμβάνει σωρεία δυσμενών προβλέψεων και κατακλυσμιαίες δυσοίωνες προφητείες για το άμεσο μέλλον της χώρας μας.
ΟΧΙ!!! Τίποτε από όλα τα παραπάνω. Είναι ένα κείμενο για την Α.Ε.Λ.. Τη δικιά μας Α.Ε.Λ., την ομάδα μας. Γιατί όταν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή μας, ο κάθε άνθρωπος ψάχνει να βρει μικρές χαρές, μικρές διεξόδους, μικρές πύλες διαφυγής από την καθημερινότητα και τα προβλήματα. Και για όλους εμάς η Α.Ε.Λ. και οι χαρές της Α.Ε.Λ. δεν είναι μόνο διαφυγή από την καθημερινότητα. Οι χαρές και οι επιτυχίες της Α.Ε.Λ. είναι για μας οξυγόνο. Μπορεί να μας δώσει δύναμη και αισιοδοξία να ξεπεράσουμε ατομικά, επαγγελματικά ή οικογενειακά προβλήματα, καθώς μας δίνει μια νότα αισιοδοξίας για όλα τα πράγματα, ψυχική ηρεμία και καθαρό μυαλό. Αυτό είναι η Α.Ε.Λ. !!!
Το ερώτημα «ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ» αναφέρεται στην Α.Ε.Λ. και στα τόσα προβλήματα που εμφανίστηκαν την φετινή χρονιά. Προβλήματα κυρίως οικονομικά που γυρίζουν το μυαλό μας αρκετά χρόνια πίσω, στις πιο δύσκολες στιγμές που πέρασε η ομάδα μας στην ιστορία της. Πόσο μακριά φαίνεται να είναι ο μόλις ενός χρόνου άκρατος ενθουσιασμός μας από τη δημιουργία του νέου γηπέδου που θα ωθούσε την ομάδα μας ένα επίπεδο παραπάνω από το ήδη υψηλό επίπεδο που βρισκόταν. Όμως παραμόνευαν οι πονηροί που σε συνδυασμό με τα δικά μας λάθη οδήγησαν την ομάδα στην πιο κάτω κατηγορία. Το καλοκαίρι αναθαρρήσαμε, πιστέψαμε ότι θα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι. Ανακαλύψαμε ποιοι έσπρωξαν την ομάδα μας στον γκρεμό και νιώσαμε σίγουρα υπερήφανοι που η ομάδα μας ήταν «καθαρή», μακριά από τα βρώμικα παιχνίδια. Και καθώς η δικαίωσή μας ήταν μόνο ηθική, παρά την απογοήτευσή μας, νιώσαμε και πάλι ότι πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να την βοηθήσουμε όπως πράξαμε και στο παρελθόν γιατί το άξιζε και γιατί έπρεπε να κάνει μια νέα αρχή, έπρεπε να επιστρέψει και να τιμωρήσει (αγωνιστικά) όλους όσους καμαρώνουν για τις ευρισκόμενες με οποιονδήποτε τρόπο, ομάδες τους στην ανώτερη κατηγορία.
Ο σχεδιασμός του καλοκαιριού πατούσε μεταξύ δύο κατηγοριών και δικαιολογημένα, ίσως, έγινε μια αναδιάρθρωση υλικού με γνώμονα το οικονομικό. Γιατί όμως τόσες προσφυγές παλαιοτέρων και νεοτέρων παικτών, τόσα παράπονα από πρώην συνεργάτες, τόσες αλλαγές προπονητών και τέτοια θεαματική αλλαγή στο ρόστερ εν σχέσει με το αρχικό ; Και το ερώτημα ένα : ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ; Όχι τόσο αγωνιστικά (κι αυτό προβληματίζει), όσο σαν σύλλογος σαν οντότητα, σαν ένας ζωντανός οργανισμός που κοιτάζει το μέλλον και την ανάκαμψη και βελτίωσή του.
Η νίκη με τον Θρασύβουλο έφερε χαμόγελα, παγωμένα ίσως και μισά αλλά χαμόγελα. Όμως θα συνεχισθούν, θα είναι ανοδική η πορεία μας, αγωνιστικά και συνολικά σαν Α.Ε.Λ. ; Έτσι πρέπει να γίνει και να μην αφήσουμε χαιρέκακους και υποχθόνιους ανθρώπους του ποδοσφαίρου να δράσουν. Όλους αυτούς που περιμένουν τα λάθη μας για να μας βουλιάξουν. Κι αυτό απαιτεί σωστές κινήσεις, καθαρές και με ανθρώπους δυνατούς που θέλουν η Α.Ε.Λ. να προχωρήσει μπροστά για να ταράξει και πάλι τα νερά και να σπάσει το κατεστημένο. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η τελευταία ομάδα που έχει πάρει τίτλο πλην του τέως Π.Ο.Κ. και μόνο αυτή μπορεί να το ξανακάνει.
Κι επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιοι είμαστε και τι είμαστε , αλλά ούτε και τι συμβαίνει στην πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό, αφιερώνω σε όλους τους αναγνώστες του κειμένου και φίλους της Α.Ε.Λ. το παρακάτω :
”Καταραμένε Έλληνα! όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση … Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην ησυχία μου και στην ανεμελιά μου;»
Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805)
Γερμανός θεατρικός συγγραφέας ποιητής, φιλόσοφος και ιστορικός
Για τον Βυσσινόκιππο
Νίκος Κολοκυθόπουλος
