Μπορεί η υπόθεση «Βαζάκα» να μας
απασχόλησε ουσιαστικά μόνο για κάποιες ώρες, αφού τα δεδομένα
αλλάξανε άρδην έπειτα από την κάθετη κυρίως οπαδική παρέμβαση, αλλά τα απόνερα που δημιούργησε δίνουν το πάτημα να συζητηθούν κάποια γενικότερα θέματα και νοοτροπίες που για το καλό όλων και κυρίως της ΑΕΛ πρέπει να απομονωθούν και να σβήσουν.
Στο άκουσμα της επισημοποίησης της πρόσληψης του Γ. Βαζάκα οι αντιδράσεις του κόσμου έδιναν και έπαιρναν με κάθε τρόπο. Απολύτως λογικό και αναμενόμενο το συγκεκριμένο γεγονός. Βέβαια, όπως μεταξύ άλλων έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο μου, οι (αντι)δράσεις και η συμμετοχή καλό είναι να μη φτάνουν μέχρι τα όρια των πληκτρολογίων και γενικότερα να μη μένουν λόγια, περιμένοντας από άλλους να σώσουν την παρτίδα. Οι πράξεις είναι εκείνες που τελικά διαμορφώνουν τις καταστάσεις και η κινητοποίηση κάποιων για πράξεις ήταν το σημείο κλειδί ώστε τελικά να… κλειδωθεί στο μπαούλο η συγκεκριμένη υπόθεση.
Διαπιστώθηκε, όμως, για μια
ακόμη φορά η τάση για αβίαστη κριτική και μάλιστα από ανθρώπους, που μάλλον δεν
κινητοποιήθηκαν στην προκειμένη περίπτωση έστω, προς εκείνους που και πάλι
προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα (η αλήθεια
είναι πως δυστυχώς έτσι συμβαίνει συνήθως). Για να γίνω πιο συγκεκριμένος,
υπήρξαν σχόλια όπως «εκείνοι που ψήφισαν τον Πλεξίδα την 9η
Αυγούστου να πάνε να τον συνετίσουν και τώρα που έφερε το Βαζάκα» και άλλα
παρόμοια, βγάζοντας έτσι εύκολα την ουρά τους απ’έξω από τη μία και χρεώνοντας από
την άλλη σε συνοπαδούς τους μια κατάσταση που χαρακτηρίστηκε κυρίως από έλλειψη
άνεσης χρόνου και επιλογών.αλλάξανε άρδην έπειτα από την κάθετη κυρίως οπαδική παρέμβαση, αλλά τα απόνερα που δημιούργησε δίνουν το πάτημα να συζητηθούν κάποια γενικότερα θέματα και νοοτροπίες που για το καλό όλων και κυρίως της ΑΕΛ πρέπει να απομονωθούν και να σβήσουν.
Στο άκουσμα της επισημοποίησης της πρόσληψης του Γ. Βαζάκα οι αντιδράσεις του κόσμου έδιναν και έπαιρναν με κάθε τρόπο. Απολύτως λογικό και αναμενόμενο το συγκεκριμένο γεγονός. Βέβαια, όπως μεταξύ άλλων έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο μου, οι (αντι)δράσεις και η συμμετοχή καλό είναι να μη φτάνουν μέχρι τα όρια των πληκτρολογίων και γενικότερα να μη μένουν λόγια, περιμένοντας από άλλους να σώσουν την παρτίδα. Οι πράξεις είναι εκείνες που τελικά διαμορφώνουν τις καταστάσεις και η κινητοποίηση κάποιων για πράξεις ήταν το σημείο κλειδί ώστε τελικά να… κλειδωθεί στο μπαούλο η συγκεκριμένη υπόθεση.
Πραγματικά, δεν μπορώ να κατανοήσω τη… λογική που χαρακτηρίζει τέτοιες κριτικές και απόψεις, αφού δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα ουσιαστικό, ενώ αντιθέτως συμβάλλουν στην αποσυσπείρωση και το διχασμό. Ας γίνει κατανοητό, επιτέλους, ότι η 9η Αυγούστου χαρακτηρίστηκε από μια κατάσταση που κανείς δεν ήθελε να αντιμετωπίσει και ειδικά με τους όρους και τα πλαίσια που αυτό συνέβη. Κλήθηκε ο κόσμος της ομάδας, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις (ας μην ξεχνάμε ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πληρώσει το αντίτιμο μέχρι και μια μέρα πριν την ψηφοφορία και να έχει δικαίωμα ψήφου), να συμμετάσχει σε μια διαδικασία επιλογής επενδυτή-χορηγού για τη φετινή αγωνιστική σεζόν, χωρίς να υπάρχει αύριο (τα χρονικά όρια ήταν κάτι παραπάνω από ασφυκτικά) και χωρίς πληθώρα ικανοποιητικών επιλογών.
Το χειρότερο είναι, λοιπόν, να ξεκινήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας ως άλλοι κανίβαλοι. Η λήξη της ψηφοφορίας εκείνης δε βρήκε τον κόσμο σε δύο ή περισσότερα στρατόπεδα, εκείνων δηλαδή που ψήφισαν Πλεξίδα ή εκείνων που ψήφισαν Κιούση ή κάτι άλλο. Το τέλος της ψηφοφορίας εκείνης έφερνε την ΑΕΛ μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα, με νέα πρόσωπα στη διοίκηση και στη χρηματοδότησή της, δίνοντας στον κόσμο την ευχέρεια από την αρχή και πάλι να προσπαθήσει όσο πιο ενιαία την υποστήριξη αλλά και την κρίση. Ας αφήσουμε στην άκρη η εσωστρέφεια και ας πάψουμε να αναζητούμε μεταξύ μας κατηγορούμενους για μια κατάσταση που ευθύνεται πέρα για πέρα κάποιος άλλος. Δεν είναι ανάγκη να επωμιστεί κάποιος ντε και καλά ευθύνες από τη στιγμή που δεν το βαραίνουν. Και όπως λέει ένα σοφό ρητό, «όταν δείχνεις κάποιον με το δάχτυλο(δείκτη), υπάρχουν άλλα τρία δάχτυλα που δείχνουν εσένα». Προτού, λοιπόν, βιαστεί ξανά κάποιος να επιρρίψει ευθύνες σε εκείνους που δεν απέφυγαν να συμμετάσχουν σε μια πολύ ζόρικη υπόθεση και για τον τρόπο που το έκαναν, ας αναλογιστεί τι έκανε ή τι δεν έκανε ο ίδιος τελικά. Είναι άδικο κάποιος που θυσιάζει κάποια πράγματα για να συμμετάσχει ανιδιοτελώς σε μία κατάσταση να βγαίνει στο τέλος και φταίχτης.
ΥΓ1: Ο κ. Βαζάκας, όπως θα δείτε και στην παρακάτω εικόνα, θεώρησε ότι μιλάω άδικα στο προηγούμενο άρθρο μου. Εγώ το μόνο που έχω να του απαντήσω πάνω σ’αυτό είναι ότι μάλλον εκείνος έχει φροντίσει να αδικήσει τον εαυτό του με τις δηλώσεις που έχει κάνει στο παρελθόν και τις οποίες δε διέψευσε, αλλά φρόντισε μόνο να δικαιολογήσει. Καθώς επίσης και με τις πράξεις του σε αγώνα κόντρα στην ΑΕΛ στη Λάρισα, αλλά και με τις σχέσεις και τις συμπάθειες που γενικότερα έχει αναπτύξει στον ποδοσφαιρικό χώρο.
Όσο για τα περί αλήθειας, ο καθένας σίγουρα έχει τη δική του. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ενδιαφερόμαστε για την αλήθεια της ΑΕΛ και κ. Βαζάκα με συγχωρείτε αλλά στην ΑΕΛ που ονειρεύεται και οραματίζεται ο κόσμος της δεν έχετε θέση. Η απάντηση σ'αυτό ήρθε έμπρακτα και όχι με ανακοινώσεις (όπως σε άλλες δηλώσεις σας αναφέρεστε) λίγες μόνο ώρες αφότου επισημοποιήθηκε η πρόσληψή σας. Το παν είναι να τα έχουμε καλά με τη συνείδησή μας. Προσωπικά είμαι εντάξει στο κομμάτι αυτό και γι’αυτό το λόγο δε νιώθω και κάποια ανάγκη να δικαιολογήσω περαιτέρω τα όσα έγραψα. Προφανώς το ίδιο ισχύει -μέχρι τώρα- και για όσους έμπρακτα προτίμησαν να σταθούν απέναντί στην έλευσή σας στη Λάρισα και την ΑΕΛ. Καλή σας συνέχεια.
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ