δίνοντας έτσι συνέχεια σε μία από τις πιο ωραίες κινήσεις που έχουν θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια.
Διαβάζοντας τη σχετική ανακοίνωση από την επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΛ για το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά και την ανακοίνωση ότι το πρωί της ερχόμενης Κυριακής στην κεντρική πλατεία της πόλης και πριν τον αγώνα κόντρα στον Καμπανιακό στο «Αλκαζάρ» θα πραγματοποιηθεί ακόμη μια εκδήλωση για τους μικρούς φίλους της ομάδας, δεν μπορείς παρά να σκάσεις ατελείωτα χαμόγελα ικανοποίησης. Αυτές οι δύο εκδηλώσεις σε συνδυασμό με το πρόσφατο τουρνουά 5x5 μαθητών δημοτικών σχολείων υπό την αιγίδα της ΑΕΛ που διεξήχθη την Κυριακή 13 Οκτωβρίου φανερώνουν το σωστό προσανατολισμό σκέψης που επικρατεί στους διοικούντες την ομάδα. Κινήσεις που κάποιοι επί χρόνια οραματίζονταν, πλέον αποκτούν σάρκα και οστά και οι οποίες κακά τα ψέματα μόνο από την ΑΕΛ έπρεπε και μπορούσαν να βρουν την τέλεια εφαρμογή τους στην πόλη της Λάρισας αλλά και στο νομό γενικότερα.
Ενθουσιασμός, ικανοποίηση και γενικότερα μόνο θετικά συναισθήματα και εντυπώσεις προκαλούν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Κάθε υγιώς σκεπτόμενο μυαλό σίγουρα θέλει τη συνέχισή τους και με διαρκώς αυξανόμενη ένταση αν είναι δυνατόν. Σκοπός ας είναι να πάψουν να μας… εντυπωσιάζουν από ένα σημείο κι έπειτα ως κάτι πρωτόγνωρο. Να μας γίνουν δηλαδή καθημερινότητα, έθιμο, συνήθεια, δεδομένο. Σαν την αναπνοή ένα πράγμα, που απλά την παίρνουμε δίχως σκέψη και… ζούμε. Σκοπός, λοιπόν, να μη μας εκπλήσσουν πια αυτές οι εκδηλώσεις και να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας της ομάδας προς την πόλη αλλά και της πόλης της ίδιας. Αυτονόητο, βέβαια. είναι πώς άλλο το να φτάσουμε στο σημείο να μη μας εκπλήσσουν και άλλο το ότι οφείλουμε να τις εκτιμάμε και να τις επικροτούμε. Κινήσεις που ουσιαστικά δεν κοστίζουν τίποτα και από την άλλη έχουν τρομερό αντίκτυπο και επιρροή. Αυτό που πιο διαφορετικά θα χαρακτηρίζαμε «αξία ανεκτίμητη». Γιατί η ΑΕΛ ως κοινωνικό φαινόμενο της Λάρισας (και όχι μόνο της Λάρισας) πρέπει να είναι προσιτή και προσβάσιμη σε οποιονδήποτε ζει και αναπνέει τουλάχιστον εντός των «συνόρων» της και ειδικά στις μικρές ηλικίες, οι οποίες αναπόφευκτα αποτελούν και το μέλλον. Μακάρι κάποια στιγμή να φτάσουμε στο σημείο να καθιερωθεί και… μάθημα ΑΕΛικής ιστορίας και νοοτροπίας στα σχολεία του νομού, όπως αν δεν κάνω κάποιο μεγάλο λάθος, είχε/έχει συμβεί στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Ντόρτμουντ.
Και στο φινάλε… πώς γίνεται να μη γουστάρει κάποιος βλέποντας εικόνες όπως αυτές;
Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη σύνοψη-επίλογος για το συγκεκριμένο θέμα από αυτό που έχει τραγουδήσει ο «πρίγκηπας», Παύλος Σιδηρόπουλος: «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα..!».
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
