πρώτη φορά φέτος για να αντιμετωπίσουν τη Δόξα Πενταλόφου στη Θεσσαλονίκη. Έναν αντίπαλο τον οποίο θα αντιμετωπίσουν και για το πρωτάθλημα, αφού η Α’ φάση, που «ξετυλίγεται» σε τέσσερις αγωνιστικές, αφορά νοκ άουτ αγώνες ανάμεσα στις ομάδες του ίδιου ομίλου.
Βλέποντας τις εικόνες από το γήπεδο που θα φιλοξενηθεί η ΑΕΛ μόνο άσχημα συναισθήματα δημιουργούνται. Εικόνες που ξυπνάνε άσχημες μνήμες και τις οποίες δεν πίστευε κανείς ότι θα αντικρύσει ξανά «βυσσινί» μάτι. Γήπεδα που δεν μπορούν να χωρέσουν το μεγαλείο μιας ομάδας σαν την ΑΕΛ… Καλείται, όμως, η ομάδα να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να κάνει το καθήκον της, το οποίο δεν είναι άλλο από το να πάρει τη νίκη και την πρόκριση για την 3η αγωνιστική, όπου θα συναντήσει ως αντίπαλο το νικητή της αναμέτρησης Εθνικός Φιλιππιάδας - Οικονόμος Τσαριτσάνης.
Ο θεσμός του κυπέλλου Γ’ εθνικής δεν απέχει σε βαθμό δυσκολίας από εκείνον του πρωταθλήματος. Η ΑΕΛ θα κληθεί να αντιμετωπίσει και πάλι ομάδες από κάθε άποψη κατώτερες της, τις οποίες όσο θα αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και δίχως αλαζονεία θα τις αφήνει πίσω της εύκολα. Εξάλλου, όπως έχουμε ξαναπεί, τα αγωνιστικά δείγματα από τους «βυσσινί» μέχρι τώρα ικανοποιούν και προκαλούν εμπιστοσύνη.
Σκοπός λοιπόν είναι η άνετη και χωρίς (κάθε είδους) απώλειες προέλαση των «βυσσινί» και στο θεσμό αυτό. Όταν είσαι η ΑΕΛ δεν επιτρέπεται ούτε κατά διάνοια να υπάρξει κάποιου είδους… ανωμαλία, που θα αποτελέσει κηλίδα στην ιστορία. Το ότι ο θεσμός αυτός δε γοητεύει είναι άλλο θέμα και φυσικά μια ομάδα του μεγέθους της ΑΕΛ δεν μπορεί να κοιτάξει τόσο χαμηλά και να ενδιαφερθεί σοβαρά για έναν τέτοιο τίτλο. Στη φετινή όμως Γ’ εθνική συμμετέχει -σε άλλο όμιλο- ένας από τους παραδοσιακούς και αντάξιους αντιπάλους των «βυσσινί», η ΑΕΚ, της οποίας η παρουσία αντικειμενικά προσδίδει άλλο ενδιαφέρον.
Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα, εκτός… τρελού απροόπτου ΑΕΛ και ΑΕΚ θα συναντηθούν στα ημιτελικά, όπου σε διπλούς αγώνες (22/1/2014 και 23/2/2014) θα κριθεί η πρόκριση. Το ιδανικότερο σενάριο βέβαια θα ήταν η συνάντηση αυτή να γίνει στον τελικό, δίνοντας άλλη αξία όσο να ‘ναι και στον τίτλο. Η κλήρωση όμως τα έφερε έτσι και οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της κατηγορίας θα λογαριαστούν (λογικά πάντα) ένα βήμα πριν, μετατρέποντας ουσιαστικά τα ημιτελικά σε… τελικό.
Όταν μιλάμε για την ΑΕΛ, βέβαια, αναφερόμαστε σε μια ομάδα που έχει ως σκοπό τη νίκη πάντα και παντού, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο που βρίσκεται απέναντί της, και η οποία οφείλει όπου συμμετέχει να προσπαθεί να πρωταγωνιστεί και να κοιτά μόνο ψηλά. Στην περίπτωση όμως του Κυπέλλου Γ’ εθνικής δε βρίσκω λόγο να «καίγομαι» το ίδιο. Ο τίτλος αυτός καθαυτός δεν έχει να πει και να προσφέρει απολύτως τίποτα στην ΑΕΛ και στους οπαδούς της. Ό,τι ακριβώς ισχύει και για τις… πρωτιές στις «ΒηταΓάμα» εθνικές. Επιτυχίες δηλαδή που παινεύονται ομάδες χαμηλότερου επιπέδου. Και πιστεύω συμφωνούμε όλοι… Αν το ζευγάρι του ημιτελικού ήταν ο τελικός θα μιλούσαμε διαφορετικά, αλλά ακόμη κι έτσι ο συγκεκριμένος τίτλος από μόνος του δε θα ήταν αφορμή για πανηγυρισμούς και… επίδειξη.
Κατά την προσωπική μου άποψη λοιπόν, κι ας προτρέχω αρκετά, η πορεία της ΑΕΛ αξίζει να ολοκληρωθεί νικηφόρα μέχρι και τον (ημι)τελικό αυτό. Ο βασικός και επιτακτικός φετινός στόχος εξάλλου είναι η άνοδος. Αφού υπάρχει όμως και το κύπελλο, αρκεί για μένα να ριχτεί στο καναβάτσο ο μοναδικός υπαρκτός αντάξιος αντίπαλος. Ένας αντίπαλος που -να μην ξεχνάμε- έπεσε αγωνιστικά στη Β’ εθνική, αλλά προτίμησε εντελώς βασισμένος στις πλάτες και στην ασφάλεια που προσφέρει η παρουσία του Δ. Μελισσανίδη να κατηφορίσει μια κατηγορία ακόμη, μόνο και μόνο για να ξεχρεώσει -για μια ακόμη φορά- τα υπέρογκα χρέη της. Ένας αντίπαλος που αποτελεί μέρος του κατεστημένου, έστω και αν ανήκει στα… αποπαίδια του, και ο οποίος ακόμα φροντίζει να πετάει λάσπη για το πανάξιο Πρωτάθλημα του ‘88.
Αφού, λοιπόν, η μοίρα τα φέρνει έτσι, ο (ημι)τελικός αυτός θα είναι μια ευκαιρία να ικανοποιηθεί το γόητρο της ΑΕΛ και των οπαδών της. Κι αν κάποιος απορήσει που θα αρνηθούμε το… νερό ενώ θα έχουμε φτάσει στην «πηγή», ας σκεφτεί απλά και μόνο ότι τέτοιους τίτλους η ΑΕΛ «δεν τους βλέπει και ντιπ». Τα επόμενα χρόνια που με το καλό η ομάδα θα συμμετέχει στο Κύπελλο Ελλάδος και στην Α’ εθνική, θα μπορεί να κατεβαίνει με το όραμα και το στόχο της κατάκτησής τους. Μέχρι τότε να τελειώνουμε με την… αγγαρεία και να εκμεταλλευόμαστε τέτοιες ευκαιρίες για να ενισχύουμε το ηθικό μας. Έχουμε κι ένα κατεστημένο να ξανασπάσουμε…
ΥΓ: Η ύπαρξη της αστυνομίας στα γήπεδα υποτίθεται έχει ως σκοπό την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων και την περιφρούρηση της ασφάλειας των πολιτών που πάνε να τους παρακολουθήσουν. Την περασμένη Κυριακή οι αστυνομικές δυνάμεις έξω από τη θύρα των οργανωμένων κάθε άλλο παρά τέτοιο σκοπό φάνηκε να έχουν. Αφού ψάξανε σχολαστικά κάθε οπαδό που έμπαινε στο πέταλο λες και ποιος ξέρει τι θα κουβαλούσε πάνω του για το… ντέρμπι μίσους, καθυστερώντας και την είσοδο του κόσμου, στην πρώτη ανάξια λόγου αναμπουμπούλα έστειλαν πεσκέσι τα χημικά τους. Και όλα αυτά σε αγώνα της ΑΕΛ με κάποια Κρανούλα και για το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής… Αν και το κείμενο αυτό γράφεται μέρα, καληνύχτα ΕΛ.ΑΣ………
ΥΓ2: Κι αν κάποιοι φύγαν απ’τη ζωή σου…
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα της στήλης στο facebook πατώντας εδώ
