Στις 16 Μαρτίου 1988, δηλαδή ακριβώς 22 χρόνια νωρίτερα, η Λάρισα ...καίγεται! Φανατικοί οπαδοί της ΑΕΛ κλείνουν την Εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης για 36 ώρες και κόβουν την Ελλάδα στα δύο. Η ατμόσφαιρα στη περιοχή είναι βαριά και η δυσοσμία έντονη, από το κάψιμο εκατοντάδων ελαστικών.Τα σεναριακά υλικά είναι ίδια με αυτά μίας τυπικής κοινωνικής ταινίας του '60. Η φτωχή και τίμια πρωταγωνίστρια αδικείται από τους έχοντες και κατέχοντες. Δεν το βάζει κάτω, διεκδικεί και στο τέλος η Θεία Δίκη στέκεται στο πλευρό της. Η υπόθεση Τσίγκοφ και το πρωτάθλημα του 1988 υπενθυμίζουν ότι η ζωή καμία φορά αντιγράφει τις ταινίες "για όλη την ελληνική οικογένεια".
Χιλιάδες λάστιχα καίγονται στους δρόμους. Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού απλώνεται πάνω από το θεσσαλικό κάμπο. Η δυσωδία από τα καμένα λάστιχα κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Χιλιάδες άνθρωποι καταφθάνουν με μηχανάκια, αυτοκίνητα, Ντάτσουν στην εθνική οδό. Τα μαγαζιά κλείνουν, οι δημόσιες υπηρεσίες κατεβάζουν ρολά. Αυτές οι εικόνες επικρατούσαν στη Λάρισα απόγευμα της 16ης Μαρτίου του 1988, όταν ανακοινώθηκε ότι αφαιρούνται από την ΑΕΛ 4 βαθμοί βάσει της ερμηνείας του άρθρου 32 του ΚΑΠ, το οποίο προέβλεπε τιμωρία και της ομάδας σε περίπτωση που κάποιος ποδοσφαιριστής της βρισκόταν ντοπαρισμένος. Εν προκειμένω πληρούνταν οι δύο προϋποθέσεις. Ποδοσφαιριστής υπήρχε και λεγόταν Τσίγκοφ. Δεύτερον, είχε βρεθεί θετικός στην ουσία κοδεΐνη. Για δύο μέρες η χώρα είχε κοπεί στη μέση. Η Λάρισα ήταν εξεγερμένη πολιτεία, κηρύσσοντας τον δικό της ανένδοτο κατά του αθλητικού κατεστημένου. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το λαϊκό αίσθημα τάχθηκε υπέρ του αδικημένου και του άσπιλου.
Ο πρότερος έντιμος βίος της Λάρισσας ήταν υπεράνω πάσης αμφισβήτησης, ώστε κάνεις δεν εξεπλάγη, όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες ότι πολλές ομάδες δεν θα αγωνίζονταν στα παιχνίδια με αντίπαλο την ΑΕΛ σε ένδειξη συμπαράστασης.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή, η φλόγα που έκαψε το πρώτο λάστιχο, είχε ανάψει σε μία εντελώς ανύποπτη στιγμή: τις τελευταίες μέρες του 1987. Στις 27 Δεκεμβρίου του 1987 η ΑΕΛ νίκησε στο Αλκαζάρ τον ΠΑΟ με 2-1. Η νίκη πανηγυρίστηκε δεόντως, αν και εκείνη τη σεζόν ο "άσσος" στο θεσσαλικό στάδιο ήταν ο κανόνας. Σχεδόν κανείς δεν αντιλήφθηκε την παρουσία του Βούλγαρου Τσίγκοφ, ο οποίος αγωνίστηκε για 22 λεπτά, περνώντας ως αλλαγή στο 68ο λεπτό. Έμελλε όμως αυτά τα 22 λεπτά της αγωνιστικής ανυπαρξίας να του έχουν χαρίσει μέχρι σήμερα 22 χρόνια "αθανασίας" στα κεφάλαια της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Μετά το τέλος του αγώνα, ο Τσίγκοφ κλήθηκε να περάσει από τον καθιερωμένο έλεγχο ντόπινγκ. Ωστόσο, αυτή η σύντομη φράση κρύβει αστείρευτες ποσότητες "αποδυτηριακής" παραφιλολογίας. Καταρχάς, δεν ήταν ο Τσίγκοφ ο παίκτης που αναδείχθηκε από την κληρωτίδα. Ο ΠΑΟ διατύπωσε το σχετικό αίτημα, ασκώντας δικαίωμα που το παρείχε ο κανονισμός, το οποίο όμως δεν το είχε αξιοποιήσει καμία ομάδα μέχρι τότε.
Έπειτα από αυτό, οι θεωρίες συνωμοσίας περιστρέφονταν γύρω από δυο-τρία βασικά ερωτήματα: Γιατί ο Τσίγκοφ επέλεξε να ντοπαριστεί με μία ουσία που δεν θα βελτίωνε την απόδοσή του; Μήπως ήταν δολιοφθορά; Γιατί ο ΠΑΟ επέμεινε να περάσει ο Βούλγαρος από έλεγχο; Αν είχε πληροφορίες, ποιος τις διέρρευσε στη διοίκηση των "πρασίνων";
Όπως συμβαίνει με όλες τις θεωρίες συνωμοσίας, απαντήσει; δεν έχουν δοθεί και αναμένεται ότι δεν θα δοθούν ούτε στο μέλλον. Στην πραγματικότητα ακόμα και οι τότε παράγοντες της ΑΕΛ παραιτήθηκαν από την προσπάθεια, διότι επικράτησε η λογική του πολιτικού κόστους και της ηθικώ δικαίω απόδοσης της δικαιοσύνης: ο κανονισμός τροποποιήθηκε και πλέον η όποια ποινή για χρήση αναβολικών θα αφορούσε αποκλειστικά τον εγκαλούμενο αθλητή. Εξάλλου, θα ήταν κολοσσιαία αδικία η απολαυστική και εκρηκτική ΑΕΛ να χάσει με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημα. Ενάμιση μήνα μετά τις κινητοποιήσεις, ένα αλησμόνητο γκολ του Μητσιμπόνα εναντίον του Ηρακλή στέλνει τους οπαδούς της ομάδας στα ουράνια. Η ΑΕΛ κατακτά και μαθηματικά το τίτλο μία αγωνιστική πριν το τέλος πρωταθλήματος.
VIDEO
